Alle inzendingen over Dromen OR Smachten

Vol onbegrip Verwacht ik Vol teleurstelling Wacht ik Naar een teken van jou Smacht ik…

geen gezicht in spiegelbeeld, werkloos in zijn vak, smachtte naar wat mensenbloed in een resto op een snack!…

Natuur smacht ernaar het is te lang geleden droogte slaat weer toe…

's Morgens bij het wakker worden, nemen we de nacht eens door, heb jij nog gedroomd vannacht? Jazeker wel en ik vertel! Dat klink beter als die van mij, zegt hij, zoonlief was met me aan het klussen, we pakten samen een plank, toen nog een en ineens moest ik er vijf pakken! Toen ik hem zei, dat niet meer te kunnen, zei hij; sjouwen…

Wanneer onze dromen geen waarheid meer zijn wanneer onze dromen ons bedriegen zal de schone schijn van al het liegen aan het licht komen…

Dromend neem ik afstand en stijg op. Een naamloze waarnemer ben ik. Een getuige zonder naam. Wat groot leek wordt weer klein. Details kan ik niet meer zien. Fakkels zie ik laaien en weer doven, alsof het sterfelijke schepsels zijn. Rivieren zie ik door oneindig laagland gaan. Gedachten zie ik reddeloos verdampen en uit wolken weer ontstaan…

Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen, welke ongevraagd vol met beelden langs komen, als tintelingen dan mijn ziel bewonen keer op keer .…

Ogen vormen wallen, De nacht smacht Naar iemand die lacht, De nacht wacht Geduldig op vallen…

Hij die almachtig zou zijn stuurt ons alweer een nieuw virus zodat wij meer naar de hemel zullen smachten…

nog weten wij van warm contact in het schrijven van dromen op elkaars huid in een bijna vergeten perspectief zijn er overleveringen van bruidegom en bruid in massa media blijven dans en muziek nog bekend door sensomotoriek maar naar echte aantrekkingskracht smachten generaties die dat nooit hebben gehad waar vroeger liefde…

Kom dwalen over de bloemenwei - de roze sluimert, de sterre lacht, in stille dromen wasemt de hei. O kom met mij in de lentenacht! Het leeft, en het hijgt en het mint daar al! De loveren lispelen, het windje smacht, en donkere wegelen lokken door 't dal. O kom met mij in de lentenacht!…

krachten verkrachten m’ n gedachten ik kan niet wachten onrust onder de pan mijn ‘ik ‘ doet smachten naar een fris nu en dan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik droom een droom, van een witte Kerst, die er waarschijnlijk niet komt. Ik droom een droom van een mooie Kerst, die er misschien komt, Ik droom een droom van een vredige Kerst, die er zeker weten niet komt Want de nachtmerrie overspoeld als een ware tsunami alle vredige gedachten die Kerst in zich heeft!…

Mijn reis begon toen ik je warmte hoorde, je zoetheid rook en je liefde proefde. Het was jij die mijn hersenen liet stoppen en mijn hart liet werken. Het was door jou, dat ik in deze tijd nergens anders aan kan denken. Ik zal lopen tot er geen land meer is, varen tot er geen zeeën meer zijn en vliegen tot de lucht zichzelf uit de wereld…

problemen kom binnen in een wereld vol magie hier heerst vrede en geen oorlog de liefde verdrijft er alle haat geloof me vrij, hier is nooit bedrog iedereen lacht er en is nooit kwaad kom maar binnen, beleef je mooiste dagen want lepeltjesgewijs zal alles er wel komen op mijn planeet van goddelijk behagen is fantasie de koning van je …dromen…

Gezegend is de jongeheer die mijn navelholbewoner vindt en koestert in zijn hand, met lede ogen constateert dat pluis tot stof is weergekeerd een windvlaag op een korrel zand…

Hoor de scharnieren kraken het hoofdseizoen is nu voorbij wankelend afgrond nabij opent zij herfstdeuren in haar dromerig verlangen tussen haar slanke vingers glippen er dagen langs herinneringen die ze ooit had aan vlinderverlangen groeien wilgen houdbare dromen verder tijdens nachten door duister smachten tussen talloze lippen…

mijn dromen zijn verweven met de dingen die ik dacht de lust naar schone vrouwen in mijn slaap voortgebracht ik droom van hete stonden in het maanlicht aan het strand dansend in de woeste golven naakt door de zon verbrand dit is mijn mooiste nacht spelen met jouw lichaam de wens waar ik naar smacht zwemmend in het natte duister…

Elke seconde denken hij is van mij, Maar die droom is te snel voorbij. Strijden voor jouw liefde, Die jij me dan geven zal. Daar zal ik zo lang op wachten, En voor altijd naar blijven smachten. Ik wou dat jij hetzelfde deed. Dat ik niet alleen aan de pijn leed. Maar dat zijn maar dingen die ik wil, Maar dan word het stil.…

In je ogen zie ik het verlangen Je mond lacht Je ziel smacht Heb vertrouwen in je kracht Blijf helder en verwacht Niet dat wat je hoopt Maar dat wat je altijd zocht…

Wat ze niet verwacht dat ze je veracht maar uiteindelijk smacht naar je liefde!…

Er was eens een vrouwtje in Drachten Die erg naar een cigaret zat te smachten Ze zei: "Ik stopte met roken Maar nu zie ik 's nachts spoken Wie wil er bij mij overnachten?"…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

ze waren aanwezig, meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven…

Mijn dochter in Enschede, houdt heel veel van de zee. Op elfhoog in haar torenflat, voelt ze zich tevree, als op de golven van de zee. Maar eens per jaar, dan gaat ze echt. “Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt. De haren in de harde wind, de voeten in het zand, lekker samen naar het strand. En is ze weer thuis in Enschede, dan droomt ze…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich…

Ze staat op d'r kiesrecht en wacht op d'r man, die nog eet en ze smacht naar d'r lunch. 'Ik ben klaar; neem je kunstgebit maar,' zegt de man, die nu tandeloos lacht.…

klein restaurant genaamd Gelukkig wel ik zit daar met jou aan tafel maar dat is alleen iets wat ik verzin…