Alle inzendingen over EENZAAMHEID

eenzaam alleen niemand om je heen liefde ken je niet geen mens die ziet dat je lijdt niemand die jouw leven benijdt eenzaam zonder eten het lijkt wel of niemand van je wil weten eenzaam op zoek naar wat licht in je leven naar iemand die jou zijn liefde wil geven…

Soms voel ik me eenzaam voel ik me alleen Wil ik graag jouw armen weer stevig om me heen Dan voel ik weer die warmte die ik nu zo mis Hoeveel ik om je geef Als je dat eens wist…

Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Versteende agressie stoeptegel grijs gebroken straten onbereikbaar onbegaanbaar gebroken eenzaam…

Ik schreeuw……. luister hoor geen enkel geluid Slechts een stil gefluister borrelt zacht mijn ziel uit…

Daar leeft de eenzame, Verborgen in zijn wankele burcht. Somber? … Stil? … Laat hem zijn dromen! De ogen van zijn hart, Vertroebeld door smachtende blikken, Verlangens uit niet vergeten tijden, Glijden de spiegels van zijn geluk. Niets kan hem hier deren, Slechts de muziek van zijn verdriet Dringt onbevangen door het panster.…

In eenzaamheid, gedenk ik aan mijn Vader, Mijns Vaders eenzaamheid, Sinds Moeder is ter rust geleid, En hem een dienstmaagd blijft, en niemand nader. Veel kindren heeft hij, maar die op hun beurt Reeds vaders zijn en moeders. Nog eens verenen zich de broeders En zusters om die doodbaar, zo betreurd. Dan gaan ze uiteen.…

Dans in het licht Laat jou de eenzaamheid verdrijven. Zodat zelfs op de mistigste vlaktes, de zon me nog kan halen. Dans in het licht. Laat jou de woede sussen. De woede over de eenzaamheid die de dood heeft gebracht.…

Een eenzame dame uit Genne Kan niet aan haar medemens wennen Men ziet haar niet staan Dat trekt ze zich aan Maar zij laat zich zeker niet kennen…

Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid verdragen? Het leven als een vreemde in eigen huis? Hoelang zal een mens in zijn pogingen slagen zijn hart niet horen dat schreeuwt om een 'thuis'.…

nachten gehuld in tranen stil verdriet ontwaakt liefdeloos verlaten huilt hij zich in slaap vindt zijn troost in dromen lacht de sterren toe verscholen in het duister verdwijnt de eenzaamheid…

wanneer komt de tijd, dat ieder man In elk paar oge' een vriendengroet zal lezen, Geen mensenhart eenzaam meer leven kan!…

overal flessen leeg en hol maar vol verdriet wrijf die geest eruit…

Ik voel me zo eenzaam, geen mens die het ziet!…

Moeder en dochter eenzaam en verlaten door man en vader vermist…

feestjes, parties enzovoort Maar eenmaal thuis na afloop van Is er niemand die haar hoort Ze wast de lach van haar gezicht En laat haar schouders hangen Duikt dan alleen in 't kille bed Met haar onvervuld verlangen De onrust in haar slaat dan toe De nacht lijkt op een eeuwigheid De mensen zien haar altijd vrolijk Maar kennen niet haar eenzaamheid…

en dat het dan zo alleen is en dat het dan zo moelijk is dat de dagen zo leeg zijn, zo zinloos zo doelloos zo hemelschrijnend uitzichtloos en dat het dan zo stil is en dat het dan zo stil blijft dat er geen lach komt geen glimlach geen bevrijding verlossing geen oplossing en dat er dan geen stem is en dat er dan geen lijf is…

eenzaam voel ik mij tot op het bot alleen ben ik niet een aantal mensen nabij het eenzaam gevoel is niet uit te drukken niemand kan er iets aan doen het is in mij, is wat ik bedoel dat gevoel van eenzaamheid is niet mijn schuld is mij gezegd en herhaal ik zelf zodat ik misschien minder lijd eenzaam voel ik mij altijd en nu nog…

Snakken naar een zoen Of iets van genegenheid Mijn hart is beklemd, Soms ben ik mijzelf kwijt Op jouw manier, hou je van mij, je wilt niemand anders aan je zij. Toch, kun je niet geven, waar ik naar verlang. De vraag, of je echt van mij houdt, maakt me bang. Liefde geven, komt van binnen uit De ander aan willen raken en behandelen…

Eenzaam zijn en traag, wanneer het donker komt, de schaduwen ervaren. Namen noemen en tegen muren praten, urenlang zichzelf verlaten. Een stoel verplaatsen in de hoop daarna niet meer alleen te zijn. Ramen sluiten, een boek dat open ligt dichtdoen. Van dromen in een bed bedaren en morgen alles overdoen.…

Een grijze middag in 't begin van mei, een klein café 'Au Voyageur' geheten, in wolken rook rijdt soms een trein voorbij… Wat doe ik hier? De hemel mag het weten. Van de oude dromen, die ik dacht vergeten, voel ik de vleugelslag opeens nabij; reeds deze morgen wist ik mij bezeten, is het lente, of ligt de schuld bij mij? Sedert de tijd…

Kan geen kwaad toch, om je aandacht ook aan de "eenzamen" te schenken?…

Verloren gelopen in de nacht van de eenzaamheid Een bos waar iedere boom luistert Maar niet in bloei komt te staan De lente vergeten De zomer reeds gekomen Stralend loop ik verder in de schitterende zon Waar de nacht mij volgt Mijn karma spreekt zich stil uit Geef mij het licht van de lente Waar een nieuwe straal mijn verlangen verlicht…

eenzaam zijn is een gevoel van pijn het gevoel van helemaal alleen zijn het gevoel dat je niemand hebt niemand die wat tegen je zegt liefde zoeken maar niet vinden nadenken heb ik echte vrienden in je hart één en al pijn zo is het gevoel van eenzaam zijn…

Ik wil de vogels niet zien vliegen niet luisteren naar hun ochtendzang ik wil de mensen niet bedriegen met vrolijkheid want ik ben bang De eenzaamheid komt aangedreven zo'n mooie zonnedag doet pijn waar mensen vrolijk samenleven en waar ik niet meer bij mag zijn!…

Zo bleek al haar haren zo bleek is haar huid Haar ogen lijken donker van haat en nijd Haar lippen dicht op elkaar geperst zodat ze niks kan zeggen Haar stem lijkt net een stel oude remmen Mensen kijken langs haar heen Alsof ze niet bestaat Zeggen geen woord maar af en toe fluisteren ze haar naam Mensen vinden haar raar en denken…

Hoe heb ik zo dom kunnen zijn. Waarom doe ik anderen,en mijzelf toch altijd zo'n pijn? Van veel dingen heb ik echt spijt. En mijn zelfvertrouwen ben ik gewoon kwijt. Terug draaien,kan ik het niet meer. Ik huil er om,elke dag weer. Het lijkt alsof er iets gestorven is in mij. Ik krijg mijn gedachten,en gevoelens niet meer op een rij. Is dit…

Je betreedt thuis, de stille trappen Waar slechts je schaduw wacht van je eigen gemaakte stappen Niemand met je in de nacht Een lege stoel met lege kleren Geen ander spoor dan dat van jouw Het alleen zijn al die keren worgt jou als met onbreekbaar touw…

eenzaamheid!…

Eenzaamheid......... Eenzaamheid zit diep van binnen zie je niet aan de buitenkant Eenzaamheid......... wie of wat zal er winnen? Krijgt eenzaamheid de overhand? Of deel ik met jou mijn eenzaamheid en laat jij me niet alleen; dan zijn wij tot in de eeuwigheid voor altijd samen één.…