Alle inzendingen over Eden

Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Ik zou je willen vergroten tot de hele tuin van Eden, met bomen en de zonde incluis. Maar je bent al te buitennissig lief en groot en onbereikbaar Dus alles wat ik zeg zal ontoereikend zijn. Ik ben voor jou verjaagd uit de hof van elke taal en heb geen woorden meer.…

Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook rijkelijk dement. In bijbelsprookjes zal ik nooit geloven al is die vreselijke buurvrouw boven een schreeuwend en een levensecht serpent. Dus goede God, als u er werk’lijk bent, verstoot haar uit het oude testament.…

Van kindsbeen heb ik kennis van een wak. Denk ik het in dan denk ik mij in de voorbedachte winterdag waarop ik, spijbelend, in de late ochtendschemering, een onbeschaatste, mensverlaten wijde Ankeveense Plas beging waarin mij wachtte steeds hetzelfde en mij toegedachte wak. Denk ik het in dan denk ik mij in dit wak totdat het zingen gaat van…

In onze tuin van Eden leefden wij onder bomen met rijpe vruchten. Er was vers water en dieren van het veld en vergezichten over het land. Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters.…

Ze…

ze proeft zijn stem klanken liggen ongeopend op haar hart luidkeels smaakt het naar bittere pijn dat geschel besluipt haar zonder argwaan slangerig vindt hij zijn weg draait zijn smekend lijf om haar heen tastende vingers ontvouwen woord na woord het groene monster bijtend in haar enkels het gif tot aan haar lippen…

(Niet zonder stilte) Hoewel schoonheid zich nooit verloochent Onder stoelen of banken zich schuilhoudt Eigenlijk voor eeuwig Danst Lig jij vanaf hier gezien achter de loofrijke boom Nooit gedacht, maar graag geweten; de liefde van jouw mond Eigenlijk, ietwat obsceen, droom ik de Rust van jouw lijf in Eden In elk geval, zonder ge-…

Melancholie overvalt de lente die wel wil, ongeduldig mislukt en de rode loper naar de warme zon niet uitgerold krijgt grijs en helemaal van de wijs Verwachting, laat me zachtjes je hand nemen, vertrouwen op de gouden dageraad, vermoeden van Utopia. O godallemachtig moet toch mogelijk zijn ! Nog zoveel pijn, zo diep, een traan bij elke…

Het eindeloze strelen proeven hoe jij opwelt tussen mijn lippen in mijn mond een bron, een beek op zoek naar het laagste punt Jij deelt met mij atomen en neutronen bouwen een nieuwe hof scheppen een verloren Eden drinken elkaar, brengen elkaar tot gaan en komen…

Lang heb ik die morgen daar gestaan, besefte dat deze natuur voor ons al is verloren, geen plaats meer voor het Hof van Eden. Ik besloot niet verder te gaan, dit vredig geheel mocht ik niet verstoren en stil keerde ik terug op mijn schreden. ------------------…

Lente zal zich verkleden in een glanzend groen gewaad Smetteloos als in de hof van Eden alsof ze ter bruiloft gaat Weerkaatst ze in felgekleurde zonnepracht een betovering op het land Geen enkele parel bracht zo'n puurheid en schoonheid ooit tot stand…

door der Englen hand voor 't Eden Gods geplukt! Voor wie in Jezus stierf, is dood geen dood, maar leven; En 't pand, aan Hem betrouwd, moet zelfs dit graf hergeven! 1834.…

uit gewezen heeft, de herinnering aan zijn meisjesgelaat, dat een en al buiten was zo zonder noodzaak van een binnen, dat je aldoor hoopt het weer te zien wanneer ooit geen zicht meer door linnen dringt. --------------------------- uit: 'Hotel Eden', 2013.…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…

waar licht ruimte en tijd leven beheerst wordt magie schroomvallig ingetogen geboren begeeft zich als bijzondere ervaring onder ons om begeerte onomlijnd te begrijpen een verkenningsmissie die het Eden van weleer overtreft intuïtie één en al verwondering de verantwoordelijkheid over liefde neemt een eigen keuze…

de lente is kaal engelenhaar prikt mijn hoofdhuid als ik ga liggen op het brede strand ligt een dikke laag glacé feest der herkenning vegeteren - met een appel in eden en het vijgenblad het lauwe lichaam lava borrelt onderhuids een slaapwandelaar een grijze wants op de rand van de broodplank loopt er onder door…

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

actieve Leven lijkt te zijn Moet ik moedeloos Constateren dat ik Niet meer verder kan Bedrading in het hoofd Die al mijn gedachten Sturen kan is in de Loop van veel verdriet En menselijk lijden Beschadigd geraakt, En uiteindelijk doorgebrand Met smeulende dampen Die mijn hele wezen Doortrekken vertrek ik Naar de hof van Eden…

hoe hardhandig is de les die wij leren moeten: allen zijn wij één al die hagelkorrels haat worden dagelijks afgevuurd opdat een ander vijand blijft ik voel hoe nu gevraagd wordt te zoeken naar verbinding die zonder bloedvergieten wacht een witte roos bloeit in de hof van Eden het hart van ware Mens Zijn…

nachtogend likt de liefde ‘t hart en warm voelt jouw borst jouw rillen in catacomben lust weidt angst door Edens schaamte geurt jouw schoot slechts levenswater baart schaduw kleine dood in gouden schaal reik ik mijn ziel … ontbloot.…

eeuw na eeuw het gekrakeel van de menselijke soort hoeders van wijsheid kijken onbewogen toe de banen der planeten het rijzen van de zon het spel der sterrenstelsels behoeft hun aandacht verdreven uit de Hof van Eden slaat Kaïn steeds nog Abel dood de roos der wijzen bloeit in het eigen hart…

naast jou, mijn lief te mogen leven is een wonderbaarlijke droom met volle maan, boven 't aardse verheven naast jou, mijn lief te mogen leven is ons verwennen in De tuin van Eden en vruchten plukken van de liefdesboom naast jou, mijn lief te mogen leven is een wonderbaarlijke droom…

. __________________________________ AHW Het lijkt een blauwdruk van de hof van eden Humanoïden, lichtjaren geleden De kleine prins in eeuwigdurend heden Een toekomst zonder last van een verleden Zo rond volmaakt en eindeloos als pi Reïncarnatie of een outopie?…

Er hing een waas rond haar een bloem van verlangen uit de mooiste droom ontsproten De wind voerde haar geur mee haar glimlach haar welluidende verlokking En zij kwam naar me toe een engel uit Edens hof lieflijker dan de liefde zelf Mijn hart sloot haar in...…

. ----------------------------------------------------------- Uit: 'Ten westen van Eden', 2002.…

. ----------------------------------------------- Uit: 'Ten Westen van Eden', 1998.…

Ik ben de vlag die trots prijkt aan de oever van een nieuwe lente nadat de oceaan tot rust en wij als tranen in ons Eden aanmeren.…

Toch zeker al centennia geleden Leek onze aarde op een sprookjeswoud Men was nog niet op zoek naar klatergoud En leefde lustig in die hof van Eden De man werd door de vrouw nog hoog geacht Hij was voor haar de krijger en de jager De paringspartner en trofeeëndrager De held en hoeder van hun nageslacht Men wist van links noch rechts…