Alle inzendingen over Een zwaluw

De ramen van het conservatorium staan wijd open daarbinnen vergrijpt iemand zich aan eeuwenoude gevoelens de vleugel jammert en klaagt In het park scheren zwaluwen het gras oogsten lucht en insecten Hoe te leven? Voor wat?…

aan de verste rand van mensenleven aan aarde en tijd onttogen als de droom zijn diepte bereikt vliegt in de pracht van zijn vlucht een zwaluw tegen het raam ingenesteld in weke aarde een korte siddering pijn en poëzie in het kleine vogellijf…

door de lucht licht en schoonheid schijnen door de duisternis maar het meest van al de angst dat zij zonder iets te zeggen voor altijd weg zal gaan haar kamer heeft luiken en een eenpersoonsbed de blauweregen bloeit zwaluwen scheren door de lucht…

De zwaluw was weergekomen, En zat met de mus op de goot, Zij spraken vertrouwelijk te samen, Verhaalden hun kommer en nood. De zwaluw vertelde wat angsten Zij al had uitgestaan, Wanneer zij, van de andre gescheiden, Alleen over zee moest gaan.…

zwaluwen vergezellen wijzen hooglijk de weg 't vroege ochtendblauw hun theater reikt tot in het oneindige waar de nacht stilletjes de morgen kust…

Je ziet het plezier van de zwaluw als hij zwenkt en zwiert het luchtruim kietelt links en rechts stijgt en daalt genietend zweeft op de warme lucht die zwoel boven de aarde hangt. Hij duikelt en zwalkt zonder te twijfelen schijnbaar chaotisch maar doelgericht en moeiteloos licht op deze stille zomerdag.…

Als een wolkje in de lucht Als een zwaluw op zijn vlucht Ga ik af op mijn levensdoel Met een tikje teveel gevoel Maar ik kan zeggen "Ik heb geleefd!" Ook al heb ik soms gebeefd Dit is namelijk wat ik wou Daarvan heb ik geen berouw!…

Hoog in de lucht vliegen zwaluwen bekwaam. Zij kondigen een nieuwe zomer aan. Ogen beneden richten zich naar omhoog. Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen de wereld nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht.…

Hoog in de lucht vliegen zwaluwen bekwaam. Zij kondigen een nieuw seizoen aan. Ogen beneden richten zich naar omhoog. Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht. Een droom te vangen in vrije vlucht.…

het oude naar de start van een begin en de zwaluw schiet naar voren heeft het leven puur als doel ziet geen zorgen in de morgen vliegt het leven naar gevoel ik ga haar denk ik volgen vrij te vliegen zonder grens het is nog meer dan ik kan hopen het is veel meer nog dan een wens…

Zwaluwen dansen als Romeo en Julia in vroeger tijden tussen wolken van tijdelijk geluk. Ze vangt vliegen met haar ogen. Boven de daken. Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

Eén zwaluw, en de kauw is uit de lucht.…

In het thuisland van de heimwee tijdens verregende al lang vergeten zomers bij het verdwijnen van mijn zonderlinge gedachten om van mijn innerlijke rust te genieten kijk ik naar zwaluwen in de lucht om mijn bewustzijn te verbazen zie ik ze vliegen ik zie ze vliegen zo dat de zon voorgoed voor God kan spelen strak in blauwe onmetelijke…

Een kat die gezwind een schutting over stak, in de verte een zwaluw richting het Zuiden.…

Als Jan Geleijns gewoon de auto nam Zou hij hálf zoveel mensen niet ontmoeten Als op zijn dagelijkse liftersroute Van Lage Zwaluwe tot Werkendam De kennis die hij liftend mocht vergaren Staat voor veel meer dan brandstofgeld uitsparen…

ze is stilgevallen spreekt niet meer ieder woord en gebaar moet ik thans raden een overzijde juicht nog zachtjes uit oud gras steeds zijn er zwermen grijze zwaluwen, te oud om weg te gaan stenigt ze mijn gelaat…

Zwierige zwaluwen bezweven het zwerk Krassende kraaien bezoeken een kerk Maar komen er niet voor Gods woord. Fluwelen vlinders fladderen voort Slechts bezige bijen zijn aan het werk Er is niets dat de rust nog verstoort.…

gaat moe te bed strekt zich uit over het donkergroen laken van de dag De traan, de lach worden gewist door zachte kleuren pasteltinten van het palet Tot slot een feestelijk ballet van zwaluwen in silhouet tegen de hemelboog.…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

samenvervlochten dagen vliegeren achter elkaar aan op deze zonovergoten dag verwarmt de gouden gloed de harten van hen die al even bevroren leken dansen zonnebloemen aan de oppervlakte terwijl zwaluwen de Lente aankondigen…

Onze tuin is een vogelparadijs met zwaluwen in het geitenhok en merels in de heg. De zwaluwen plakten nestjes, zo keurig en zo net, van stro en allerhande restjes. De grauwe vliegenvanger heeft zo zijn eigen plek. Hij wist nog waar het was. Boven de deur van de schuur, heeft hij zijn dakterras.…

Heb ik je ooit verteld over de oeverzwaluw die koketterend scheerde langs flanken van de wind waarop ik wankelend balanceerde en met gesloten ogen ver voorbij verlangen greep om net als de zwaluw terug te keren naar het vertrouwde nest…

dans met mij rond bomen in de bongerd hou me stevig vast ik wil niet vallen zoals een appel van zijn tak dans met mij tussen vogels op het plein proef me hier en nu onder een zomerregen van roomwitte lindebloesems dans met mij tot de laatste zwaluw vlucht…

De avond was nog niet compleet daar duister draalde bij het roze omzoomde doodskleed van de dag ik zag een zwaluw scherend afscheid nemen en de maancontouren als ivoren schemer plooien in het meer daar bij de oever lag ik kalm te wachten tot het donker daalde…

kijk, een zwaluw hij strijkt zijn zomer kleed in het kraaiennest van een oude klipper zou hij weten dat het zweet van zeelieden nog elke vezel bindt in touwen van de ra hoe zij met schuim op hun kaken de geest geven aan hem de blauwe engel in gezouten huid geëtst voor het leven…

De wind, de eindeloze wind waait waar hij wil danst op een esdoornblad smijt schepen heen en weer vermaakt zich met een zwaluw legt zich doodmoe neer opeens. Wat hij, zijn waaien te betekenen heeft? Verkeerd, aan dit adres! --------------------------- Uit: 'Boze Wolven', 2002.…

Een vlucht wilde ganzen gesponnen uit zonlicht De schuwe roerdomp in de geslotenheid van het moeras Een veldleeuwerik jubelt naar beneden De zwaluw brengt zielen thuis Een weemoedige engel schildert Het licht van de beeldenzee Ik zal de dag roerloos ondergaan…

De zwaluw lijkt als twee druppels water op die van mijn jongensjaren. De mees vliegt onveranderd doorheen mijn leven. Alleen ikzelf, dacht ik vol zelfbeklag, evolueer ten dode toe.…

we stonden stil de woorden namen even een hoge vlucht als zwaluwen draaiden ze in cirkels boven ons in de lucht ze maakten een finale duik toen de wind aanwakkerde we vielen voor een witregel stil wist zij ons te bedaren…

ze wil de groei vertragen al zal dat niet kunnen de wereld is in lood gegoten en ze weet dat de stekeblinde vlek en de morsdode hoek elkaar niet kunnen luchten of zien wiegende halmen in het zachte zomerveld een landschap in stippen en strepen en uit het niets de zang van de de zwaluw voor moed en geluk…