Tot over de grens wil zij verblijven
in armen der vergetelheid
zijn zacht geproken woorden
nu genageld in haar ziel
koesteren haar gedachten
het zout verweven met het
zand golft gebroken letters
als schuim, zin voor zin
zacht als harde waarheid
in plots verloren leven
samen een, maar nimmer
was zij zo een, doch alleen
met haar eigen…
Vraag maar niets
Over het waarom
Zwijg maar stil
Niets vragen
En ik zal dragen
De pijn
Die ik niet wil
Laat mijn innerlijk
Maar huilen
Je hoeft het niet
Te zien...
Het is mijn pijn
Die ik moet lijden
Mijn strijd
Die ik zal strijden
Niets vragen...
Ik zal dragen
Wat niet te genezen is...…
947
Bezig met laden