Alle inzendingen over Elf uur .....

stelletje lummels, kijk nou, de melk kookt over, het is vier uur 's nachts…

het is verdwenen, de vage stilte en ook het maanlicht rechts of links ik luister naar wind en vele dingen steeds verder weg van de buitenkant zo leef ik mijn ziel: aan ieder uur genoeg het jij en mij, binnen het wachten en het weten de nachtverloren wolken - er varen boten voorbij - ik ben de dood op vele dagen trouw…

zo zal het zijn en nooit anders dat men van een dichter niet wil horen hoe het verlangen zichzelf neerschrijft in wisselwoorden vreemd aan rust zijn handen liggen stil, nog wachtend op vlagen doodslag, met de vuist omhoog averechts, alsof het in iets geloven het duister zou oproepen zo zal het zijn dat het raam steeds gesloten…

een immense rust stilt de honger van de oceaan het slaat in ieder uur tegen alle klokken in.…

stromend uit de vrije poriën van hun natuur, vruchtbare bron die de tolerantie verrijkt, soms wat rins misschien zelfs wat zuur, in een gezamenlijke beleving misstaat geen rafeltje, als zij niets te duchten hebben in hun mooiste uur.…

Mijn moeder lag te bed met vage vrouwenklachten zij lachte schalks, en leidde mij als lam ter slachte: ‘k was elf, gaf nerveus antwoord op haar afscheidskus. Narcose in het been, om vijf uur onder het mes, En drie uur later pijn met plassen in de fles.…

jawel, zij heeft verzorging nodig verpleeghulp eveneens maar elf kinderen bijelkaar zijn 't niet altijd met elkaar eens…

Het bos Het woud Hoe de mens zich daar voelt Is al eeuwenoud de elf en de uil Houden zich schuil Als je loopt in het bos Uit de chaos Van alledagen Van alles wat we najagen Het bos de uil en de elf Die raadselachtige momenten Zijn voor jezelf…

de geur ben ik kwijt maar het nummer weet ik nog als vanzelf zeven en veertig elf…

binnen in deze rafelige dag buiten kronkel je je een weg door de wei die kleurt in zoveel tinten groen je loopt jezelf voorbij verbeten zoek je de draak het veelkoppige monster dat je pijnlijk uitholt en de dood buigend begroet krassende kraaien en een vallend glas brengen je terug naar de lege tafel alles heeft zijn uur…

Vader en ik, wij zijn de luidkeelse zwijgers. Ik hoef maar moeder te fluisteren, of daar gaan we met zestig minuten oorverdovende stilte. Hij was al een man van halve woorden, maar sinds haar dood hoeft niets meer uitgesproken. Af en toe hoor je hem slikken, glinstert er iets aan zijn ogen maar zijn gezicht een masker van papier-maché, een…

Geen onvertogen woord laat ik meer horen zo’n knaller van elf meter mag ik wel, die twee uur speeltijd kan me niet bekoren: De Penalty’s… dat maakt het voetbalspel!…

elf net geteld op rij gezet wis en kundig juist poëet…

Blad na blad laat je ze vallen wegwaaien met een poolwind gecreëerde demonen die het vergallen Het is uiteindelijk het lied dat wint Legende in jezelf maak er hetzelfde feest van elf na elf Er bestaat niks wat niet kan, niet dan?…

In plaats dat de NS zijn plicht betracht Om hier de treinen goed te laten lopen Wil men het Poolse spoorwegnet gaan kopen, Waarschijnlijk omdat stiekem wordt gedacht: In Polen zijn ze roomser dan de paus, Een rondje om de kerk krijgt daar applaus.…

In het zondagse snelsonnet van Jan Bontje wordt ditmaal - terecht! - een 'omroep' aan de kaak gesteld die zich met 50000 leden toegang heeft weten te verschaffen tot het bestel van zendgemachtigden... Ongehoord toch? ___________________________________ BEELDBUISOPERA Kom van dat dak af, M Pinokia 't Was ongehoord, uw beeldbuisopera…

zij is pas negen hij is net elf ze zijn zo volwassen vinden zij zelf hij klimt de boom in zij staart hem na hij vraagt:'kom je ook ?…

, jouw zelf Omhels boom en mens Niet drie, maar elf…

Tweehonderd jaar geleden werd je vijfendertig Nu tachtig 8 Uur minder door corona is nog steeds prachtig…

vandaag vrijdag oktober de dertiende op de pechstrook van de A-tien buitenring snelweg is om acht uur elf een meisje ter wereld gekomen ter hoogte van Schiphol op weg naar Rotterdam gaf de aanstaande moeder te kennen het niet ver meer te redden de aanstaande vader aan het stuur maakte terstond rechtsomkeer in het drukke fileverkeer…

woord aan woord gehecht zonder een enkele leugen vuile vensters dikke regendruppels als tranen schonen stad na stad flitst voorbij een mager paard graast in een weiland veel makke schapen ingeladen in een bus kilometers vreten Maastricht in zicht koffie nabij voetstappen op klinkers kinderhoofdjes lang een warme achterste op een…

Leuke datum toch om op te trouwen Op tien oktober tweeduizend en tien Op een zondag, een rustdag bovendien Origineel en simpel te “onthouwen” En scheiden doen we, dat spreekt vanzelf Op elf november tweeduizend en elf --------------------------------------------- Er zijn heel wat aanvragen van trouwlustigen om hun huwelijk te laten doorgaan…

Er was eens een elf in Neerritter zij bleef niet gauw aan een lief klitten ineens zag ze Frank op een elfenbank en riep toen: 'Jou zie ik wel zitten'.…

Een rechter moet zich houden aan de wet En dus kon hij niet anders dan bepalen Dat al die opgepakte illegalen Bij Schiphol in een cel werden gezet. Ze moesten weg, zo was voor hen beslist. Het wachten was alleen nog op een kist...…

De legertop beval de fabricage van groene pakken, jassen, groene sokken en groene onderbroeken, groene rokken, dit alles voor een goede camouflage. Maar ja, dan heb je altijd van die oenen die daarna de soldaten weer ontgroenen.…

ganzen die in gedachten zijn gezonken ontwaken door liefdevolle muziek dwangmatig gaan ze naar beneden lonken genietend van al het akoestiek in gladgestreken water dansen elfen op waterbloemen omgeven door een prachtig theater laten ze zich door een lichtbundel inzoomen de blauwe lucht laat zich door dit schouwspel omringen al genietend…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

En ja hoor, lang, dun en veel te licht: een elf wellicht!…

er werd mij in één der kamers van mijn hart op een vergeten dag of uur een zachtaardig kind gebaard daar gooide het zijn anker uit en sloot de ingang af met elf stoere sloten wij wisten niets van een grimmig lot dat het plots zijn lijftijd zou ontnemen noch van onzegbaar verdriet dat condenseert in alle kamers op gezette tijden klop…

Op het kruispunt van de Lemniscaat is elke weg dezelfde Iets voor twaalf Tellen elf schaapjes tien dromen Over één werkelijkheid Een datum verspringt Hedens zullen kruisen Een momentum wiegt Om twaalf uur droom ik Negen schaapjes op het droge Verdrink ik zelf de tiende keer?…