Alle inzendingen over Ellen

Ze hopen dat je van alles koopt, wat ik tot nul euro weet af te dingen, ik kom voor Ellen, die lekkere stoot! Natuurlijk ga ik wat interesse tonen en doen alsof ik het kopen overweeg, maar ik krijg nu al felle, rode konen om Ellen weer te zien bij deze strateeg.…

Ellen ten Damme heeft naakt bij mij geslapen en sprookjes verteld...…

Nou hadden we toch bijna een record Maar ook door zuchten, puffen, steunen, hijgen Kon u het kwik vandaag niet hoger krijgen Ook Ell was even hot, maar het verloor Gezegend is het volk dat dit soort zaken Tot topic van een zomerdag kan maken. ---------------------------------------- Het Limburgse Ell wist het verwachte temperatuurrecord…

Maar denk aan Ellen als vogels fluiten en de zon gaat schijnen Want zoiets moois, lief en puur Zal nooit meer uit ons verdwijnen. We zullen je misssen…

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

Z'n duozit is voor een meisje; het is z'n vriendinnetje Ellen. Ze zegt: 'Deze plek vind ik jammer; ik zit alfabetisch, helaas, immers jij bent een echte Edammer. Ik kom dus als LL na KK.' D'r vriend, die het klaarder wil maken, zegt nu tegen Ellen: 'Ik wijs je erop, da'k een man ben van zaken en zaken gaan steeds voor het meisje.'…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

Hóóg boven mensen en hun klein bestaan Zweeft er een vlucht breed-vleugelige accoorden, Dat zijn mijn boden, mijn getrouwe woorden, Die mijn vèr Lief vertroosting brengen gaan. Vrees niet! de mensen zullen 't niet verstaan, Schoon zij het groot geruis der vleug'len hoorden, Mensen zijn klein, hóóg is der Lied'ren baan, Zij kunnen hen niet…

Kijk, de wereld houdt van me Zie hoe de zon straalt en hoe de bloemetjes bloeien Zie hoe de wind waait en de lammetjes groeien Luister, de wereld houdt van me Hoor de vogeltjes fluiten en de rivieren stromen Hoor de kikkers kwaken en het ruizen van de bomen Voel, de wereld houdt van me Hij omhelst me met duizend armen en soms krijg ik…

je hebt al mijn vertrouwen zonder jou geen nieuw begin ik ben niet bang op jou te bouwen anders heeft dat ook geen zin misschien is het dat we het zelfde zijn je bent wel anders maar je bent aanwezig op het zelfde festijn en vraag me niet vraag me niet waarom dat is ik sta hier voor jou open armen hoelang heb ik jou gemist? dus laat…

Ik sta samen met Ellen ten Damme op de foto en die foto hangt nu in mijn schrijfkamer te pronken als één van de mooiste momenten in mijn woelige leven. Hoe meer ik er naar kijk, hoe meer ze mijn vriendinnetje is. Laat me maar in die waan. Ik weet nog net dat ik mezelf voor de gek houd of net niet.…

Ze verwelkt Langzaam maar zeker Ze probeert zichzelf te redden Met water uit een beker Maar tevergeefs Ze verdort Verliest haar mooie buitenste laag ‘elle est morte’…

vannacht weer uitgevlogen naar dallas in de states naar sweetheart sue ellen (J.R. - he was in the oil again) elke nacht zeven dagen elke week al vele jaren lang voor drie secondjes maar want als een ieder dat nou deed dan zou sue ellen maybe minder lonesome zijn in desert gesteld dan wel haar ogen blijven even melancholiek they are…

gezang van nachtegalen ontdoornde rozen op een kindergraf rose elle a vécu ce que vivent les roses l'espace d'un matin de tijd lacht oorverdovend zingen de nachtegalen…

Y ell .. R oept: ´Word . A ls wij!´, sterft K leur, wordt het doods.…

En dat blijft zij iedere dag bellen zo is zij, moeder blij vertellen duurt soms ellen- lang zonder enige betekenis weten wat er is zomaar even horen dan raken wij niet verloren ze vinden ons getikt maar de navelstreng wordt nooit echt doorgeknipt!…

een werveling als een zuchtend flirtend kind in een spelend strelend leven een sterveling bleek je…

Terwijl wij net jullie Aan de eeuwigheid Hebben prijsgegeven Vragen bekende onbekenden Hoe het nu met ons gaat, Zo midden in ons verdriet - 't Gaat wel, voor een ogenblik, Is het enige dat ons op Dit moment te binnen schiet…

Ga vaak langs het randje - Ik geef het toe, Ben me bewust van wat ik doe, Waarschuwen is niet nodig, Elk goed advies dat je Me wilt geven Is totaal overbodig Ik weet het, ik speel met vuur, Vandaar het rookgordijn dat ik optrek, En dat de waarheid die ik speel Voor het oog van de buitenstaander Aan het zicht onttrekt…

Ik bewierook Da Vinci, Donatello, Bernini, Titiaan, en Puccini, Vivaldi, Scarlatti meteen erachteraan, in de deuropening zegt m'n dochter Ellen "Pa, ik hoor dat je pizza's gaat bestellen, voor mij graag 'n Capricciosa met extra parmezaan ..."…

Kunt gij nog wreder slaan!- mijn God! mijn God! Zie, ik ben sterk en breken zal ik niet, Maar was er één die Gij zo lijden liet, Wijl hij U lief had, boven zielsgenot? En nog zal ik niet vloeken 't mensbestaan, En 't leven niet, en Uwe naam niet smaden, Zelfs met dit mateloze leed beladen, Neem ik het leven uit Uw handen aan. Maar schrijf…

Als de lucht niet meer blauw zal zijn en de aarde verschroeid Het gewas lang verdord en de mensheid geboeid Dan pas zal men de zonde zien die men hier heeft verricht Dan rest enkel het wachten op het eind van het licht…

Hellend gras dat golft met ferme slagen de zee als woest decor Mijn haren spelen mee met in mijn hoofd de westenwind die vogels vliegen laat Hij daagt me uit luidschreeuwend langs de duinen zijn zilte wilde manen kruipend over het land Roffels in mijn oren met vlagen strelend langs mijn huid raakt hij buiten adem Geluid vervaagt…

Door het bos loop ik te dwalen Hoge bomen bij elkaar Hun toppen laten een straal van Zonlicht door die flitsend tussen takken Het gebladerte verwarmt Met de stappen die ik zet Voel ik de schaduw dan de zon Mijn ogen toegeknepen Laat ik mij als een kind zo vrij Weer draaien in de wind en droom Een toverpracht van kleuren Doen al mijn twijfels…

Een jong meisje, kleine dromer Zie mij lopen langs de velden Zittend aan de waterplas Onder hoge iepenbomen Dacht ik mij de mooiste dromen Niets of niemand kon mij peilen Als ik in gedachten was Wel vriendinnen maar soms even Van de wereld, en mijn wereld Had ik nodig in mijn leven Ieder blad en dier en lied Kon mij geven wat ik miste…

Twijfel, tweestrijd Jij en ik Of ik alleen Gek van dralen Hersenmalen Toch heel stapel Op jou zijn Maar van twijfel weer Die pijn Jouw hart dat ik niet Wil breken En het mijne Broos en vol van Prille liefde Twijfel, tweestrijd Ik opnieuw Alleen..…

Een flard emoties door het huis Ik zie je zitten, witte haren Lang wuivend in de ruimte De vleugel in een hoek Je vingers vliegensvlug Je kleine lichaam vol Vervoering, zoveel kracht Vol liefde voor het spel Toverspelen kon je goed Mijn omalief…

Zee van golvend zilt gebruis Neem me mee in je gewoel Wild klotsend langs de rotsen Voer mij ver het diepe in Door kou en warme stromen Mijn mond en lippen zout van smaak En met immense kracht laat jij Het blauwe donker van jouw macht Mijn wezen binnenkomen…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

Met mijn ogen dicht lees ik de braille van je huid Je woorden sturen mijn handen naar verlangen binnenin Mijn mond zinspeelt op je lippen Je lichaam spreekt klare taal In je verhaal mag ik het boek niet uit Almaar weer beginnen bij het begin…