Alle inzendingen over Emoties OR Leven

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

laatst gezien op tv een jonge vader met tattoes neus- en oorringen ik zag hem aan het kraambed van z’n vrouw breken huilen als een kind een van de diepste emoties de mens gegeven het ontstaan van leven wat zelfs de stoerste vent doet smelten en verbleken hun emoties trokken mij ook met zich mee en veroorzaakten een brok in m’n keel…

De emoties die het leven spanning, zin en inhoud geven.…

Je zal toch maar een sportliefhebber zijn Met passie voor de Tour en voor de Spelen Emoties van de sporters willen delen En nieuwtjes willen horen bij de wijn Dan is je noodlot – heel veel jaren reeds - Te moeten kunnen leven met Mart Smeets zie ook: www.gelegenheidsdichter.nl…

Geef me meer dan een momentje, een momentje van je tijd laat me delen in je leven raak me asjeblieft niet kwijt Geef me meer dan jouw gedachten jouw gedachten ,maak ze mijn laat mij elke dag verlangen tot onze gedachten één zullen zijn Geef me meer dan jouw emoties jouw emoties, deel ze Lief laten wij ze samen voelen en ervaren asjeblieft…

het kind in mij foetust warm weigert verbonden sereniteit op te geven bang in een verkeerde wereld een vroeger leven te moeten opnemen waar verwrongen emoties haar naakt bang naar eigen spiegelbeeld dwingen te kijken…

Ik geef je mijn vertrouwen Herken in jou een zielsverwant Een vriendschap nog zo pril Opeens in mijn leven beland… Het is fijn om te ervaren Dat het leven soms cadeautjes geeft Op een moment dat je het zo nodig hebt Er iemand is die met je meeleeft Je emoties samen kan delen Even een aai over je bol Iemand die er gewoon voor je is Van…

In het gebied waar dromen leven, en wensen geven, je laten beven, een zoet verlangen, in emoties gevangen, momenten wachten, de daad verzachten, ben ik in gedachten. Ik denk aan jou, aan ons, en hun. En realiseer me dat we weer dichter bij elkaar zijn.…

In het glas valt het leven niet op de dagen deinen maar wat voorbij. Ik droom van een opening een knik in de kabel die muren laat beven. Ik speel met kleine mensen knikker met emoties schrijf de sleurslang weg. Ik heb de sleutel maar ik kan de deur niet vinden.…

aan muren hangen bloed zweet en tranen ik wil ze weer wit de doeken waarop ik leven heb vormgegeven zijn nu te koop ze verhalen in lijnen en kleur mijn ziel en emoties met penseel en nieuwe pigmenten zal ik u op maagdelijk wit mijn toekomst vertellen…

O meisje, meisje zo klein en teer je hart vol van lijden en verdriet een lijdensweg dat was je leven en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij zelf voor altijd en voor eeuwig maar jij had geen keuze slechts…

heb de stenen gesorteerd die mijn leven gestalte hebben gegeven basalt en graniet de stukken rots met als basis eruptief halfedelstenen waarin meerdere emoties op het breukvlak kleur bekennen en zij die op mijn hand het loepzuivere leven stralen dat door de zon is ingebrand schitteren hun schepping in verleden verhalen over reizen…

teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen, in het diepste dal komen de echte emoties zoals het komen zal.…

het patroon dat zich herhaalt door emoties wordt bepaald in stand gehouden heel bewust telkens weer door pijn gekust je koestert je laat anders inmmers voelt het als verraad onvoltooide rouw al is het maar voor even daarna kun je weer verder met je leven…

Het beeld dat ik zie en vast hou met verdeelde emoties. Het herbekijken van deze herinneringen voelt behaaglijk aan. Had gezien wat nodig was om rust te hebben, over vragen, die nooit gesteld waren. Nu de code gekregen voor aangename ontdekkingen. Mijn leven lang kan ik dat nu bewaren, wat vroeger onbeantwoorde vragen waren.…

Mijn handen in de hemel Mijn stem in de bomen Mijn hart gebroken als een puzzel Mijn emoties Veranderd in lege gedachten, Want mijn leven was één groot zwart gat Zonovergoten mooie stralen Veranderden in donkere grauwe druppels Die mijn hart vulden met ellendigheid…

't Zijn juist dié emoties, die horen bij leven én bij dood? Dus als ik er ooit niet meer zou zijn, mis me dan gewoon, huil en lách even, want ook als ik er niet meer ben, gaat álles gewoon door, ook jóuw leven.…

De nacht valt ik kijk naar de sterren en droom een leven ver hier vandaan duizenden kilometers zand de zon brandt zijn gouden stralen vertelt mij eeuwenoude verhalen laat mij emoties voelen bundelt oerkracht in mijn diepste zijn ik voel de rauwe pijn van een verloren leven God laat mij even, als het kan de beelden herbeleven…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

Nooit zul jij zijn Wat je had kunnen worden Doordat je je hart het zwijgen oplegt Moeilijk te verwoorden Zo ontzettend onbaatzuchtig Zo begaan met haar geluk Je hele wereld draait om haar Het maakt nu langzaam stuk Wat wij samen hadden En wij wij hadden kunnen zijn Alles wat nu over blijft Is een gevoel van verlies en pijn…

De onbesuisde vertoning van deze politieke lichtmiss kunnen wij maar beter bezien met emoties van treurnis…

zij dwaalde in herkennen koesterde de tijd die was geweest raakte aan herinnering voor een begin van samen dieper voelen in de lach en warme hand lagen harten nog te wachten op oorzakelijk verband die eenheid werd gesmeed in de smidse van emoties maar het vuur was uit nog is er de huid waar jaren van verbondenheid hun…

Ach soms vallen tegengestelde emoties heel ongelukkig samen ook al zijn ze nog zo puur in aanleg…

ik voelde de weerspannigheid van witte verf zij wilde niet in een keer stralend dekken kon de verhalen van de muur niet zomaar afsluiten door een nieuw onbezoedeld klankbord als blikvanger te openen ik zag hoe emoties donkerden na eerst drogend lichten hoorde spanning in de lucht door schaduwen van partijen heb alles…

de traan, gevat in hartstocht, lacht mij toe in rode lippen de traan, lijdend, weent mij in strak gelaat de traan van vreugde woont in glinsterogen de traan, ultiem de perfecte druppel ik stroom over…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Zie de wereld draait gewoon door Ook zonder jou leef ik mijn leven Bloemen verspreiden fijne geuren Door mooie kleurenpracht omgeven De zon schijnt mijn wangen rood Wind woelt door mijn krullenhaar Mijn adem ruist van intense rust Ik voel het dit wordt een mooi jaar Wat is geweest laat ik nu achter me Verdriet om jou heb ik afgezworen…

En bant een donkere schaduw de woorden van haar lippen knipt haar lange lokken terwijl zij slaapt en ontwaakt op het lelieveld uit geurige dromen zij huilt trilt van afschuw over zoveel onrecht zij veegt de tranen uit haar wimpers de ochtend begroet haar met gouden herfstbladeren terwijl zij met schildershand de verlatenheid…