Alle inzendingen over Emoties OR Natuur OR Mystiek

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

natuur…

verankerd in de viking lijn jij maakt emoties in mij los met ogen en je wilde rode haar een stem die bijna barst van trots…

Zwevend op de stille wind Een zwak lichtspoor achtervolgt Scherpe bochten naar link en rechts Hij wil het zelf aanschouwen Het is net alsof hij zijn eigen lichtspoor Wil zien vervagen Tijdens zijn vlucht…

Een plons Een drup Een cirkel in de vijver Verstoorde rust Trilt nog lang na En verdwijnt dan in de diepte van het niets Wenende engelen Storten hun smart Uit over dit serene tafereel De drup De plons Chaos zonder blijvende gevolgen Doch het water Is nooit meer als voorheen…

Als de eenden opeens stenen zijn in de holten van het riet, als het gladde water onweer voorspiegelt en de hond van het bruggetje zijn kop laat rusten op het hek, dan verkeer je in het oog van het sublieme. Als je terugloopt, zijn de stenen weer eenden, onrustig bewegend in ontnuchterende cirkels.…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets? In deze holte huist een goddelijke grond die…

De hazelaartjes waren al uitgelopen, aangelokt door zachte Spaanse lucht en door te vroeg getjielp van vogels. Hun lijfjes stolden tot ikoon, want daar blies de 'bise', berenkoud. Lieflijk zijn de zonnestralen bij dit Arctisch geweld; een speer-strakke wind, eenlijnig. De zon stoot schitteringen uit de sneeuw in tinten van de regenboog…

wat de dennen fluisteren bij het wiegen op de wind in treuzeltoon getint onder jagende maan het klagend ruisen van eeuwenoude verhalen uit zure zavel gezogen over soortgenoten al lang vervlogen die nog spraken van doksalen in verzonken kloostergezang het vreemde licht boven kruisende banen met de lokroep van heidense nazang wijdste…

In rust, uitgedijd als sneeuw, staan de sterren. Stokt mijn adem. Zij stralen en verbergen verten als silhouetten. Die frivole ernst van zonnen die zoenen! Liefde? Monsters vol mysterie? De Pleiaden, het gezegend Zevengesternte dat een bescheiden plekje inneemt in het zenit zingt sterker dan Zen en wekt de sfeer op van een haiku. Grillig is…

nevel dekt de aarde toe in flinterdunne lagen vogels zwijgen op een tak vol dromen de dag sluit zich met een fabelachtige stilte kon ik dit omhelzen eender zijn in die verademing komen……

het onbekende van dit woelig akkerland, met zijn groene hemel en donker blauwe grond, lieten mij plots nemen, de nevelbrug die mij verbond naar het mystieke... aan die eindeloze andere kant!…

Nu jij jouw ratio toetst aan de werkelijkheid is waarheid uit vergeten boeken overbodig je straalt zoals de zon straalt op een lentedag met de mystiek die de natuur doet groeien het is jouw beleving die mij doet verlangen naar alles wat het leven brengt aan realiteit het gruwelijke grauwe en het prille groen tot droom verheven door jouw gulle…

uit ons hart genade heeft veel literatuur gekend in mystiek en magisch schrijven energie is nu het laatste woord in dit stille zwijgen…

figuren maar echt blijven alleen emoties zoals wij ze vroeger hebben geleerd…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

ik ben geen sprookjesverteller van huis uit ik kies de stilte droom mijn wereld die binnenin ontluikt natuurlijk tuig ik de kastelen op met koning en wat prinsen aan het hof maar hun gebakken lucht slaat aan en laat het mystieke voor altijd gaan ik wil spelen de ergste confrontaties tussen groepen liefdevol helen in een wereld…

een mystieke zucht heb ik het schilderij voltooid het is kunst van nu of nooit…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

gedachtewereld aanschouwelijk in de mystieke nacht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

als religieus intermezzo door de hogere macht en mystieke kracht van de machtspersonen die manipulatief bezig waren in het eigen straatje het verfijnde raderwerk synchroniseerde niet meer met de tijd en seizoenen hitte droogte en kou doken in extremen bomen en planten leden onder kaalslag de natuurlijk habitat van dieren werd vernietigd…

Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten overgeleverd aan moeder aarde. Energie voor het nieuwe leven van het komende jaar.…

waar in geven en nemen handen op mystieke wijze worden getekend…

ik heb mijn reis gemaakt de schatten van werelden gezien geraakt aan de mystiek van het leven in diep geloven alles te geven de magie ervaren van verbonden zijn met omgeving en natuur die samenhang maakt in een bestaan met geest gevoel en vuur onverklaarbaarheden hebben altijd om aandacht gestreden want iedere gemeenschap…

ruimte geven hoefden wij geen gaten meer te vullen wij kenden muren vol lijsten met uitbundigheid en het donker ingetogen waarbij alleen de lach en ogen emoties signeren die wij ooit samen leerden…

te zien tussen de structureel zware gang van passanten die ruimte maakten omdat zij eerbied hadden voor intrinsieke schoonheid ook door kleurige gelaagdheden die hun emoties in contrasten versterkten naar een uitgebalanceerde manier van verfijnd bewegen zonder de exact afgemeten tred van dressuur…

in een datering die dichtbij de nog zo levendige waarheid van ogen en stem kwam uit de toenmalige archivering in een terugtredende tijd heeft de werkelijkheid de blauwdrukken van toen open en beleef baar gemaakt met magie en mystiek in essenties…