Alle inzendingen over Engelsman OR Chinees OR vreemdeling

Alexander, je moeder heeft haar god beloofd om na jouw geboorte een lam te slachten, elk jaar opnieuw, om jouw komst te vieren. Dit doet me denken aan een oud en ver geloof. Zoals Sarah uit de bijbel wachtte zij lange jaren, verlangend naar een zoon voor haar stoere man, naar een zoon als uiterst bewijs van eeuwige liefde. Zo gaat dat,…

Uit het donker valt een stem: ik zie je gaan, vreemdeling stervend in je schoenen van gekrompen leer. Dagen vallen onder zijn magere benen, gedachten struikelen in een niemandsland.…

Laat me je gastheer zijn in het huis dat het mijne niet is. Ik weet dat er geen woorden bestaan die troost kunnen bieden aan deze staat van ontheemding.…

De eenzaamheid staat in zijn ogen te lezen als hij ziet dat ik hem betrap, sluit hij zijn ogen. Ik sluit niet die van mij, zet me naast hem en zeg: vindt je het erg als ik je gezelschap kom houden? Alleen is maar alleen. Zijn gezicht licht op, alsof ineens de zon doorbreekt een klein lachje rimpelt zich om zijn mond. Zijn…

Er zijn van die dagen, dat je zonder te vragen, vreemden ontmoeten zal, en wat wil het geval, ze lijken zo bekend, iets totaal ongekend. Er zijn van die dingen, die je uit wil zingen, maar toch voor je houdt, want dat is vertrouwd, voor altijd in je hart, ook al brengt dat smart. Er zijn van die mensen, waarvan je zou wensen, dat…

Aan stof en puinhopen ontsnapt Gevlogen voor het grof geweld De greep van water nauwelijks ontkomen Verstrikt in grauwe grens versperring Een nachtmerrie, de slaap ontsproten Snakkend naar het ochtendlicht Waar is mijn lief in het Avondland De hoop snelt voor mij vooruit Gesmoord in onbegrip.…

de lange rok je trots doet pijn omdat ze dwingt tot dragen zonder klagen je bent alleen een straat vol ogen blikken die gedogen in onuitgesproken vragen weten doet vergeten de warmte van de kring straalt midden in je kleine leven de hoofddoek heeft je toekomst in de horizon verweven kan jij daar eigen kleur aan geven?…

Er streek een vreemde vogel neer op de drempel van mijn huis. Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.”…

1. uzenartui de slagersvrouw koopt kruid op een plein zonder straat waar de chinees tuzemak verkoopt maar geen chinees praat kinderkopjes onder kleuren van huizen en een gele kerk een ijsje moest eventjes gebeuren schaapjeswolken aan het zwerk ...…

Ik vraag Luo wat snurken is in het Chinees want we hadden het over snurken in het Engels en toen zei ze iets ik weet niet meer wat maar ongetwijfeld was het Chinees voor snurken en ik dacht meteen die taal leer ik nooit maar dat was daarna na het vallen in de afgrond van een enkel onbegrepen woord…

Vertel, wie is die vleermuisetende Chinees? Dan eet ik hém op!...…

wat is een vreemdeling? een wonderbaarlijke reizende, wellicht rijzende ster- veling onder een andere donkere hemel was jij eens op reis? nieuwsgierig, uitzichten een reiziger, een rijke pop- ster in verre romantische kansarme landen? voldaan weer aan 't werk? het was zeker fijn, er even uit...…

Hij droomde, de arme vreemdeling, En als hij 't oog ontsloot, Zag hij alleen zijn schaduw, Die langs het voetpad schoot. Hij hoorde 't avondklokje, Dat wegstierf in de vert': -- Gaan zo de erinneringen Nooit sterven in het hert? Hoe treurig is 't ontwaken!…

wanhopig op zoek naar werk en een veilig dak boven je hoofd terwijl regenten je terug willen sturen naar een land waar je niet kon leven en wonen jou wens ik dagen van vrede en alle goeds waar mededogen de maatstaf is de herberg nimmer gesloten…

Acht nooit gering de vreemdeling die schamel, opgejaagd en ver van huis een woning vraagt: het kan een Koning zijn...…

Vervreemd van de stilte die mij beroert dwalen mijn gedachten in schaduw een uil schreeuwt zijn roep die eenzaamheid scheurt in duizend stukjes winterlucht deze nacht zoek ik naar de vreemdeling die spoorloos verdween tussen woorden op bleek papier zijn naam dwaalt tussen bomen als ik mijn voeten zet in pasgevallen sneeuw…

jij bent een onbekende voor mij je gedachten niet te lezen onbekende zinnen die je zei ik heb alleen te vrezen ik durfde je niet te tonen ik schaamde me ervoor met afkeer kon ik je belonen geen vertrouwen maar waardoor een muur tussen ons tweeën ingebouwd ik wilde niet weten wie je bent niet weten hoe iedereen je beschouwt je blijft voor…

Zonder hen te vinden zou ik bij hun kunnen zijn. En nachten niet meer biechten of leugens verkopen aan andere vreemden die kunnen vinden wat ze bezitten als ze elkaar zoeken en vergeten te geloven dat ze met hun onschuld in de laatste schaduw hun gevonden naam zullen vinden.…

Toen op een dag een vreemdeling heel frank en vrij flaneerde in de kleine stad der mooie mensen, met haar intriges, spiegels en haar gaanderij, haar tempels om de duivel Tijd in te verwensen, keek, druk met mooi-zijn, niemand naar dat wezen om (men liet om het bestaan der stad te doen voortduren, voor de vergane schoonheid, die vertrekken kon…

over de waarheid al slaat die soms geen bruggen soms herinner ik mij vreemden die mijn vrienden waren, maar nooit bleven ten tijden van verdriet zag ik ze gaan en nooit terugkeren soms voel ik mij een vreemdeling met verdriet.…

Laat mij alleen. dit is de tweesprong onzer wegen. gij hebt mij tot de verste rand geleid. maar keer hier om, ween niet. gij kunt de laatste tocht naast mij niet schrijden, noch ik met u, gij gaat hem eens alleen. gij zijt mij nochtans onverdeeld verpand: ik heb uw bloed de donkre kus gegeven van hen, die boven dood en leven ontstegen zijn…

gij vreemdeling die onverwachts gebaart verhaalt van verre kusten waarvan ik ‘t bestaan vermoedde, maar niet dorst heen te gaan ge neemt me mee in grote vaart wolken, slierten, licht, beweging, flitsen toverlantaarn met brekend licht dat kleur geeft en mijn ziel verlicht mijn kern raakt tot atomen splitsen ik staak ’t verzet, ruik…

Plots stond ik voor je toch bleek ik de vreemdeling onstoffelijk woord.…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam, het zijn de onbekenden op mijn erf, of die kraai die vleugellam schipbreuk leed kleur of niet, verwondt door zijn diepste geloof of scherf, hield met beide vlerken beet, door eigen ziel zijn thuisland…

zij zagen hem lopen langs de straten was nooit met iemand aan het praten niemand kende iets van zijn levensverhaal een vreemde met een onverstaanbare taal hij ging met ietwat gebogen schouders toonde daardoor een tiental jaar ouder zijn ogen lagen diep en keken verward of hij niets meer van ’t leven had verwacht hij woonde in ‘n verkrotte…

Want hij is de vreemdeling die lijdt maar niet sterft en zijn fiets nooit zonder een overwinning achterlaat. Hij is de koning zonder kroon want hij is de vreemdeling met zijn vijfde droom.…

Licht ontvlambaar geel als de Chinese klokjes schijnt de voorjaarszon.…

zo zuiver spelen: Chinese pianiste doet Mozart blozen…

tibetaanse non dood door chinees spervuur mandarijn partjes…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…