279 resultaten.
de blinde speleman
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 760 ik ben gehuld in het gewaad
van een blinde speleman
een waas van onzekerheden
en verwaterd ongeduld
ik schrijf in een spiegel
krul de letters binnenste buiten
jaag de woorden op tot een rapsodie
een melodie van kwinkslagen en implosies
zoek op de bodem het illusoire begin
het nooit aflatende einde
in een metafoor van cascades
ik zie anders…
opgezette vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.408 ik heb haar te boek gesteld
als een opgezette vogel
die niet fluit of zingt
niet trekken kan
naar het fel gekruide zuiden
of als een machine
of een verlaten goddeloos dorp
in het dal daar beneden
ik heb haar bekeken maar niet gezien
betast maar niet echt gevoeld
niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…
overspel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.335 de poesjes
ze kruipen kopjesschuddend
vanonder het lage afdak
duikelen de ochtend in
wassen zich in het tere zonlicht
ze besluipen vroege merels en
maken jacht op vlinders
die uit koers zijn geraakt
oeverloos en vlak hun wereld
kent geen verborgen geheimen
ze gehoorzamen braafjes
het voorouderlijk instinct
plegen geen overspel…
ALS JE ME LEEST . . .
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 5.502 als je me leest als een kasteel-roman,
kun je een deel van m'n hart vinden,
maar zie je dat ik ook vluchtig kan zijn,
als je me leest als een detective,
is de uitkomst niet voor de hand liggend,
maar blijft de spanning wel aanhouden,
als je me leest als een stratenboek,
sla je niet altijd de juiste weg in,
maar houd je wel zicht op de eindbestemming…
De schildwachten
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 664 De glans van mijn pijn bederft de eetwaar
En de hoop die spartelt in het achterhuis
De opstand is te vroeg uitgebroken
De meineed nog te vers en onversneden
De schildwachten steken de rivier over
Het hout is droog, de takken scherp
De rovers weigeren zich over te geven
Uit hun handen valt een lege vaas
Het was midden november en het water…
De versmoring (januari 1968)
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 768 De nacht legt haar hand
op het vertrouwen van de dag,
de oude man
voor de flapbrug van de dood,
- bleek, een vergeelde krant -
scharrelt in de vaas van gisteren.
Op het deksel van de duisternis
bonken de honden, en monken;
maar de nacht houdt stram
haar grafieten, haar loodgrafieten palm
op de warmte van het licht.…
de onvermijdelijke dingen des levens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 958 droom zonder morgen
als een paard dat dartel spartelt in de
eerste weide
het oog dat wentelt in de doornen van de nacht
ziet alles;
de wilde lianen van mijn haat hebben haar
in de hals geprikt,
droom zonder morgen
als een wind die gaat liggen in het struikgewas;
de harde schors van haar kanker sidderde
als een parel in mijn hand.
zo…
woorden uit St-Laureis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 412 in de ivoren toren van de nacht
heeft de held uit vroegere tijden
zich een vrouw genomen.
in het niemandsland achter haar ogen
wast hij zich de handen
zodat zijn dromen hem onherroepelijk
ontvallen en verzengen in zijn vleesgeworden
stem.
dan herinnert hij zich
zijn in hout gesneden afspraak met zijn moeder
en waar daareven hoefgetrappel…
Woorden uit St-Laureis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 390 wie op het vage kruispunt
van de morgen zich onbevangen
in haar spiegel heeft ontmoet,
is nu vol van ongehoorde verhalen
die hij niet anders dan vertellen kan.
wie haar heeft ontmoet,
KAN niet zwijgen.
zijn wilde zang onbeheerst
loopt uit op het wrijvingsvlak
van wind en stilte
en houdt duidelijk een belofte in.
en terwijl de tegenspeler…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 621 De reiziger staat stil
Zijn blik overwelft de gehate vlakte
Hij wikt de taal van zijn geheugen
Het lied des vaderlands
De reiziger leeft in gemeenschap
Met auto, bus en trein
Groet de nederige passanten
En de bloemen aan het venster
De reiziger is een held gelijk
Loopt gezwind over het water
Peilt de weemoed van de vissen
En de achterdocht…
Klotsend gemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.337 Mijn klotsend gemoed
Lukt het niet
Te klimmen over de horizon
En vat te krijgen
Op het woordenboek van
Deze geërfde ziekte.
De zoutige substanties
Botsen met de zuiverheid van
Gewoontes en tradities,
Laten mij geen keus.
Heil meen ik te zoeken
In je onbewogen blik,
Spreek ik moedwillig aan
De fiere achterkant van je keel
Hoop op een…
Mijn vader in de weide
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 814 Mijn vader in de weide sprak twee talen
Hij brak het ijs voor de avond viel
Voor de zwaluwen vertrokken naar het zuiden
Ik kon niet over de schutting heen kijken
Goed vergelijken met kwaad
De littekens heelden niet, de tijd verzuimde zijn plicht
Zomers gleden voorbij, bar en willoos
Als paarden drachtig van een hete wind
Nu draag ik zonder…
Halve minnaar
netgedicht
2.0 met 92 stemmen 48.590 Met mijn luchtig schip van
Resten en afval van gisteren
Overschrijd ik grenzen
Hou gedreven halt bij
Gedenkwaardige kastelen
Ik neem haar bij de mouw en
Wijs haar de kunstige taferelen
Maar in mijn nonchalant ongeduld
Prikkel ik haar aanstellerige achterdocht
‘Je bent een halve minnaar’, zegt ze
Terwijl ze mij in de haren strijkt.…
avondstrand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.052 ik breek
ontroerd
mijn woorden
ga liggen
op het avondstrand
je okselholte
sluit haar rangen
neemt bezit
van mijn gezang
bloemen omkransen
de ijle wonde
in tweestrijd
ga ik heen…
ontstoken oog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 336 in je vaarwater drijven
vissen moedeloos
je ontstoken ogen
ontvlammen
mijn wenkend gebaar
op schroot
tiert de gedachte
zienderogen
op een schotel
breng je mij
wilde papavers
windstilte doorboort
het witte vlies…
Oorlog in Sebastopol
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 674 De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig.
Maar tevergeefs ga je op zoek naar
de aard van haar reumatische aandoeningen,
de schaduw van haar verdriet.
Wat een leven, mompel ik,
terwijl ik mijn koffie drink
voor het venster
dat de winden en de stormen
weerspiegelt. En dan, zeg ik:
foert, dan maar!
We eten,
we stoppen met ontwaken…
insomnia
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 441 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
op de rand van hun bed
likken de slapelozen
hun inwendige bloedingen
maar: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de dageraad tooit zich
met verkoolde sieraden
mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
schraal bier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.000 schraal bier kraait in je leden
ontzet verzuurt wroeging
de veelslachtige bronnen van je pijn
het vocht verschalkt
je weemoedige flanken
genadeloos
in je schroom zoeken
besmette zenuwcellen
wortel en goedkoop plezier
klarinet speelt de aftocht
ongeschreven brieven talloos
splijten maag en nieren
je droomt: je bekent een halfgod
ontfutselt…
Anne
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.241 ik ken teveel talen
en dus herinner ik me je niet
mijn plebeïsch bereik mist
woorden voor oogvocht en okselgeuren
in de deuropening
nemen haarverlies en dwangneurose toe
vreemd sta ik
in het gordijn van deze ontzielde morgen
als een blinde heb ik
leren spreken van dier tot dier
ik leid net bestaan van
een open autovenster op de…
aan Pamela
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 529 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
dominique suite 2
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.140 de stad ontploft tweevoudig
als de daders galopperen in het lagere dal
- want ik ben eertijds met de helm geboren
en zie, met verdeeld gemoed, in de stand van je ogen
de verborgen toegang tot het koninkrijk der doden
o wee, ik zet een stap achterwaarts
en neem met overleg mijn hoofd in mijn handen
reeds heeft de aarzeling de tover verbroken…
Brussel heeft nog niet gereageerd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 356 Brussel heeft nog niet gereageerd,
hoorde ik
en een geheimzinnig lachje
maakte me tot vriend van mezelf
tot vriend van mezelf
mijn lippen die vlezig zijn
zo hun weg hebben gemaakt
onschuld uitdrijvend
als Bosnisch bloed
in beken
velen zijn, maar weinigen
fragmenten hopen nog op
heling en hereniging
broeders wisselen verder
chromosomen…
nocturne 2 (Osaya)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 623 dek me toe, Osaya
bevang me
met je adem van hars
sluimer
in de drang van stilte
draag me over
aan de goden van weleer
het is nacht, Osaya
de sterren
deemoedig bewaren
het geheim
van ons verlangen
de wind zwijgt
over ons lot
beken, Osaya
hier in het zand
van de gestrekte woestijn
tieren geen leugens
hier is alles
waarachtig en…
oedipus met uitgestoken ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 958 de zon ontmant mij.
zij striemt mij met gulden roeden.
ze is wreed waarom toch?
ja, ik heb de kruik gebroken
languit gelegen in het riet
in Rimbaud’s dronken boot
maar waar en wanneer
zelfs de zon heeft het nooit geweten
toen horloges nog geen secondewijzers hadden
en ik zonder verrekijker op pad trok
het verleden deel was van het nu…
Die het weet, die het zeggen mag
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 499 De tamboer en het wiekenmeisje
Zij dansen om elkander
Geen gisteren en geen vandaag
Vertrouwen zij de ander
De tamboer en het wiekenmeisje
Lustig op verloren klanken
Wie kent hun lied?
Wie kent hun tekst?
Wie weet wat hun beroert?
De tamboer en het wiekenmeisje
Zijn weg, is dat de hare?
Die het weet, die het zeggen mag
Of laat het aan…
Koor van ongehoorde waaibomen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 527 Nu we kozijnen zijn
in deze keuken, kijken
ze wel naar de leuke
overbuurvrouw op haar
balkon of een bescheiden
lijnvlucht die over komt,
maar niet naar ons
die alles omlijsten.
En nu we planken zijn
in deze vloer, horen ze
ons voor geen meter,
terwijl bij de minste
beroering vervaarlijk
kraken en zij tijdens
koken of woorden tal
van…
Pasen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 717 Aan het kruis weinig licht te ontwaren
Door God en klein pierke verlaten
Lijdend voor een stille massa laten
Ook halfgoden node de hoop varen
Als schriel mens is het moeilijk verrijzen
Tenzij soms surfend op golvende eenheid
In het licht van schuivende eeuwigheid
kan je slechts stuntelend aards verwijlen
Maar kijk dan komt de lente weer…
Op kantoor
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 4.816 Luisteren zonder te begrijpen,
Iets zoeken om het aan te grijpen,
Te verdraaien en ermee te paaien,
Roddel schept een band,
Hij is niet zoals zij,
Hij is anders en moet kapot,
Wie niet meedoet, gaat eraan, eruit,
Erop of eronder, dat is zijn lot,
Je moet gezellig zijn,
Je moet door de vingers zien,
Niet begrijpen waar het om draait,…
Leiderschap
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.472 "Liever staand te sterven,
Dan geknield te leven!"
Probeerde de spreker
Zijn gehoor op te zwepen.
Eén welgemikt schot
Bracht hem tot zwijgen,
Blijkbaar had iemand
Zijn leiderschap begrepen.…
Alzheimer
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 2.781 De leegte in je ogen
Toont de inhoud van je ziel
Die, geruisloos verdronken
In de rivier van jouw heden,
Je ver weg voert van mij,
Onstuitbaar onbereikbaar
Voor de herinnering
Aan ons kolkend verleden.
Jouw blik van herkenning,
Voor altijd verzonken
In de peilloze dieptes
Van het oneindige zwart,
Doet echter niets vergeten,
Want…