279 resultaten.
de onwetenden (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 489 voluit valt het doek de onwetenden
verlaten de voorraadschuur handen bebloed
zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen
sommigen keren op hun stappen terug
vervloeken de vlag van het vaderland
maar knielen voor de willekeur van meesters
zij ontdoen zich van hun mantel
ontbloten de borst
toch zij zijn beschaamd
al zij die onwetend zijn…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 763 de reiziger staat stil
hij overwelft de gehate vlakte
hij wikt de taal van zijn herinneringen
het lied des vaderlands
de reiziger leeft in gemeenschap
met uur, dag en tijd
hij groet de nederige passanten
en de bloemen aan het venster
loopt gezwind over het water
peilt de weemoed van de vissen
hij bezielt geen plan
stuurt geen kudden…
nomade (2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 617 bewegen doe je in spreidstand
en dansen op slappe vermoedens
doorheen zand en woestenij
over gegolfde daken heen
oefen je vaardigheden
weerloos en toch ongeschonden
je kijkt me even in de ogen
zet dan je weg verder
kruist voorsteden en minaretten
proef eigentijds stuifmeel
je zengt in het zonlicht
en zelden rook je een sigaret
met de…
stella polaris
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.362 deze nacht neemt zichzelf tot vrouw
wekt de doden
uit de valkuilen van het niets
ik sta aan de reling van een eindeloze brug
wuif naar het nageslacht
ongelukkig maar toch sierlijk
val ik eindelijk
en klinkt trompetgeschal
ik neem met list en kompas
mijn vaste positie in
in de buurt van poolster en grote beer
ziende leef ik verder…
de zee is wit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 518 de zee is wit de zee is rood
likt en liefkoost duinen
en gedachten witte vloed
golft over me heen
schuim op de lippen
andersgeaard slijm
uit het slijk van haar bekken
ik begeef…
de Nacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 974 de Nacht is gevallen
mensen drinken hun laatste glas
komen op de rand van het bed
tot inkeer
tot zelfverminking
leven wordt onzichtbaar
gaat schuilen voor zichzelf.
want het is oorlog
winden rukken bomen aan flarden
met hen de stilte
van dromen in olie gedrenkt
vliegtuigen slaan op hol
scheren langs kerken en moskeeën.
ik sta aan de…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 433 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
zelfportret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 632 ik ben een dichter, geen mens
van vlees en bloed
de goede moordenaar
de tand des tijds
een zigeunerkoning
Geronimo
in ’t diepst van mijn gedachten,
als een eerstejaarshopliet
spring ik over woorden
smoor de regels van de spraakkunst
hoogmoed eist haar tol
in het holst van de nacht
(4…
vogels sterven langzaam uit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 576 de zwaluwen troepen samen voor de aftocht
trekken met hun verleden naar het zuiden
de vunzige lucht is drachtig van bange dagen
onweerswolken nopen ons te wachten
op de stille komst van nieuwe ijstijden
wij die zijn uiteengerukt door het lot
tellen in onze handen de schaarse sterren
en onze voornemens voor de komende week
we schreven brieven…
bidden volstaat niet meer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 1.051 in de boter snijdt het mes de laatste snede
de boer verkoopt zijn grond aan de eerstgeborene
en legt zich te sterven in de verbrande schuur
zijn dochter haar kleed opgeheven in het zurig hooi
bidden volstaat al lang niet meer
de vreemdeling kust de wilde deerne op de mond
gooit ongevraagd een handvol zilverlingen op tafel
wie wordt verraden…
alzheimer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.163 mijn hersenen zijn weggevreten
door het jarenlang gekweel
van de voltallige vogels
staren zich blind
op de foto’s van vroeger
zien het kind
en verzinken in wroeging
schrompelen tot mos
de fakkel is doorgegeven
aan ongeboren leven
te oud om nog als leerling
door het leven te gaan
een vos die nieuwe streken leert
de medemens verschalkt…
continuïteit
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.098 dagen druppelen voorbij
de luwte legt zich al weken
in de lengende schaduw
benevelt het aan tucht
gewende wachten
als een schaar
sluit ik dit hoofdstuk
bemoei me niet langer
met de delicate onderkant
van het zijn
bewaar voor
mijn eindeloze vriend
deze laatste litanie
leg mijn hoofd in de mand
bij de jonge poesjes…
Daedalos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 372 vallen is
zweven
in het landschap
aan draden geweven,
is hijgen
geperste longen
in de avondmist
spreken
in morse
met de onderkant
van de brug
de pijlers van
de laatste grap
voor de aftrap
vallen is
aarzelend
op zij gaan
voor het dode lijk
op het voetpad
spelen volgens
andere regels…
nervositas
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.052 uit de ruïnes rijzen zenuwen
ze razen door de buizen van het huis
kneuzen de ruimte
waar mijn gemoed geduldig veinst
slechts mijn gemoed te zijn
en niet de bruisende bron
van mijn gebundeld wezen
ik sla op de vlucht
voor de kraaien in mijn haar
mijn woorden glijden uit
vergeten mijn inborst te kneden
ik sta op de rand
bereid over lijken…
procedurefout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.261 blinkt de bleke vrouw
in haar tranen?
ik was spoorslags
door haar binnenland gereden
had voren geploegd
in haar eigenwaarde
en haar zomerkleed
mijn wreed vertoon
lonkte naar haar jeugd
vloekte binnenskamers
heb haar als een jonge zeehond
buiten spel gezet
stil telt ze haar verdriet…
persiflage
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 4.130 de verwenste dichter en ik zelf
wensen u een aangename nacht
een plaats onder het hemelgewelf
zoals je ’t zelf zou hebben bedacht
wij schrijven niet langer uit volle borst
eerder vanuit de hondse onderbuik
of vanuit een bijna ondraaglijke dorst
dit allemaal tot eenieders verbruik
zo nemen wij beiden plechtig afscheid
met dit laatste welgemeend…
Staat van gemoed 1
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 751 de muziek klinkt
als stilte
tussen ons
het ijs is wak
de avond teer
de sjaal waarachter
je verbergt
je schroom
is rood
aangeslagen
papier geeft mij
geen kans
is te vochtig van
voorjaarstranen
filosofie en aspirines
ik smeek je
tot bloedens toe
dan: als zwart poeder
bezink ik tergend traag
val helemaal uiteen
tot je heengaat…
kardemom en gember
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 467 de voorposten van haar verlangen
verlaten als eersten
het huis tussen morgen en dageraad
het contact te krampachtig
de onderhandelingen kil en stuurloos
ik verborg me in de gordijnen
strooide woorden zonder kloof te dichten
nu drink ik op mijn eentje
de wijn die ik gekocht heb voor tweeën
verloren de voeling
met mijn golflengte en mijn…
fragment
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.098 ik hou mij vast
aan de reling
steeds verder uiteen
in onderdelen
zwaargewond
aan het hoofd
woorden rijden
zich klem
in de korst
van mijn keel
ze hebben verleerd
hoe een vrouw
planmatig te bedaren
het onvermogen
is totaal
verdwaasd kijk ik
naar hemel en aarde
mijn klamme voeten
vatten vuur
rook verast
de kleur van mijn…
outsider
netgedicht
1.0 met 9 stemmen 1.575 in de val
brak ik ondermeer mijn keel
zocht adem
in een nabijgelegen herberg
tevergeefs. Je was niet
op de afspraak.
gaten in mijn geloof
lieten mij geen keus.
uitgestoken ogen.
zo dwaalde ik door het dal
de vliegen afschuddend,
een ongeneeslijke ziekte.
mijn moeder van weleer,
op de trappen,
zong een vermaledijde melodie
bleek…
zon in de ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 846 rond de zon lopen in draf
duizend kinderen,
zij eten op het gejank der achterbuurthonden
daar waar ik lig
de zon als een muziekspel in mijn ogen
ik dring verder
naar de velden gisteren verborgen
achter modderige wolken,
laat ik het licht bijten
met zijn jonge tanden in mijn huid
zij die er nog niet is,
brengt spiegels aan,
vangt de…
Aan Pamela
hartenkreet
0.0 met 11 stemmen 2.713 dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen
en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte
eindigt in een schaduwrijke hel
het voetpad, ja, die is het
die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes
die we vergeten, die we niet vergeten
zoals de Brusselse foor,
de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen
en we zetten ons leven verder…
helende twijfel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.367 de laatste vrouw omhelzen,
enerzijds;
de etterende stilte van de laatste baarmoeder
doorboord,
in mijn schuwe harige handen voelen woelen
roerloos ziekteontsmet water,
sprakeloos ben ik, geheel merg.
en doorheen mijn zwoel bloed beschimmeld
beschuitafval van voormiddeleeuws stuifmeel;
in de vlucht verborgen, verzwegen mijn altijd
open ogen…
De nadagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 621 Ik leef de nadagen van een taaie lente
Vol onheil en tegenspraak.
Mijn huis is onbewoonbaar verklaard
In zelfbeklag sla ik de ogen neer.
Ik blijf achter temidden van een kale vlakte
Van gemiste afspraken en bittere beloften.
Mijn stad is ontvolkt. Mijn stad brandt.
Ikzelf heb mij uit het landschap teruggetrokken
In een zweem van angst…
alter ego
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 611 ik ben
wie ik schijn te zijn,
een veinzer,
een dichter dus
van wanen en lyriek
toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…
de onwetenden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 489 De appel valt. Wie onwetend is
Verlaat de voorraadschuur met bebloede handen.
Anderen keren op hun stappen terug
En vervloeken de vlag van het vaderland
Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen
Knielen voor de willekeur van de meester
Zij zijn verdoemd,
Al zij die onwetend zijn.
Reten morgen hangen boven de mist op het slagveld…
in weerwil
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 891 WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID
plots gaf zij een kreet, en allen getuigden
UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS,
wij dit later, in het nieuwe korenveld;
ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE
nooit meer hielden wij van geluid dat stapt
MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD,
over je heen, als duizend ontpootte duizend-
ELKAAR OMHELZEND, IN…
nomade
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 367 Bewegen doe je in spreidstand
En dansen op het slappe koord van
Hypotheses en vermoedens
Doorheen zand en woestenij
Over de gegolfde daken heen
Je bent weerloos en toch ongekwetst
Je kijkt me in de ogen
En zet je weg verder
Door de voorsteden en minaretten
Je kruipt waar gaan niet kan
Je zengt in het zonlicht
En zelden rook je een sigaret…
De Nacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 417 De Nacht is weer gevallen
Mensen drinken hun laatste glas
En komen op de rand van hun bed tot inkeer
Het leven wordt onzichtbaar
Gaat schuilen voor zichzelf.
Het is oorlog.
De wind rukt de bomen aan flarden
En met hen de stilte
Van in olie gedrenkte dromen
Op hol geslagen vliegtuigen
Scheren langs kerken en moskeeën.
Ik sta aan de zijkant…
Stilleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 340 Ik zoek niet langer tevergeefs
De kortste weg tussen twee punten
Noch de gulden middenweg
Was ik maar een dier
Dat zich ’s avonds onwetend
Te ruste legt in het koele gras
Van zijn onverhulde dromen
Toch ligt de einder vandaag
Weer iets verder weg,
Weg van de troosteloze kust
En de onrustwekkende geluiden
Was ik maar jij en jij en jij…