Alle inzendingen over Familie OR vader

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Men is tegenwoordig volop bezig met het adviseren omtrent de aanmaak van je stamboom, want: familie die heb je voor altijd (niet dus) familie kom je nooit vanaf (wel dus) familie is er altijd en overal (echt niet), familie is er als je ze nodig hebt (van je leven niet) familie, daar zou je op moeten kunnen bouwen, rekenen, vastklampen…

Ik zou toch net zo goed een kind van mijn ouders moeten zijn. Maar het voelt niet alsof ik dat ben, waarom heb jij mij zo laten vallen, heb ik jou wat gedaan waardoor je niet meer in postitieve zin over mij kan praten? Elke nacht denk ik aan je, elke dag ben jij in mijn hart. Waarom heb jij me zo in de steek gelaten? Ik ben toch net zo…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

soms verlang ik naar Moeders aardappelpannenkoeken naar Vaders grote hand de mijne in de zijne als we zaterdags op de Vismarkt liepen mijn kindertijd mis ik soms liefde die vanzelfsprekend scheen.…

voor even waren wij geen vaders meer we hadden zorgen achter ons gelaten hier stonden kameraden, echte maten en allen loofden wij die ene heer en zo bevrijd van lasten en van plichten vlogen wij elkander in de armen ik voelde mannenlijven mij verwarmen we leken één familie: louter nichten ik was van al die mannen het idool en werd met zoete…

dat je samenwoont met een ongelovige werd er wekelijks gezegd ooms, familie, neven zelfs de hodja kwam met je praten je negeerde het allemaal dat probeerde je tenminste tot op een dag jouw vader voor je stond die jou vertelde “ik heb een vrouw voor jou gekozen” zo gebeurde het dat je , met een verscheurd hart je liefste moest achterlaten…

Haar familie is haar passie haar thuis, Die ik graag bezoek Traan van vreugde. Gezicht als geboorte. Heerlijke knuffel. Maar haar familie is haar passie haar thuis. Ze heeft zwart haar en een vrolijke schaterlach. Ze zoekt het lied van hoop. Stemmen die stralen. Maar haar familie is haar passie haar thuis.…

had hen zoveel willen zeggen over hoe wat hem betrof de tijd voorbijging maar het bleef bij de dingen die iedereen altijd zei en hij was blij toen ze weg waren en hij over hen kon nadenken alsof hij toch alles en alles gezegd had. -------------------------------------------- uit: 'Familie en andere kennissen', 1977.…

van de prins en spiegelen we ons in dat collectieve lijden, meeleven beseffen en onderkennen dat zij De Majesteit en haar familie van Oranje geen uitzondering zijn op de regel van leven en dood.…

Ik zag in mijn oude tante De trekken van mijn moeder . En van een oma en een opa, Die ik nooit echt heb gekend . Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam dezelfde oogopslag gelijkt. De verbeten trekken om haar mond. Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon…

Mijn Vader met zijn altijd gulle lach werd begraven op vijf december. Ja, juist op die dag. Mijn Vader, zoals een Vader hoorde te zijn. Hij hield zo van dit soort familie feesten. Iedereen bij elkaar. En wij kwamen terug naar huis, elk jaar en vierden met alle kinderen het feest van Sint en Piet.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vertaling (zwarte humor) Moeder, mijn Flappie is weg, ja kind, je vader is jarig de familie komt vandaag eten; Flippie is ook weg, moeder ja, Flappie was niet genoeg, oom Doeke prikt ‘n vorkje mee- dan moet oom Doeke vannacht maar in het konijnenhok bij Flappie’s moeke slapen; ze is erg verdrietig en eenzaam…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

mocht niets zeggen daardoor gebeurde het keer op keer, telkens deed het steeds weer zeer ik wist niet wat het was en wat ik moest doen je streelde me telkens en gaf me een zoen ik wist niet hoe een ander er over dacht maar nu weet ik het zeker mijn (stief)vader heeft me seksueel misbruikt…

Ze was haar vader verloren.. Zonder een simpel afscheid.. Nog altijd blijft zij denken aan die zwarte dinsdag.. Die dag.. Dat zij haar vader nooit meer zag...…

Ik zou wel eens willen weten wie van de familie Mol het was. Zie de grond, op en neer bewegen ze laten zich niet zien. Waar gisteren nog twee hopen waren, zien we er nu vier, zouden ze 't erbij laten? Ik denk van niet en zo kijk ik telkens weer naar de grasvloer, die gaat op en neer....…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

Dank om wat jij bent...lieve vader.…

Allemaal dingen waar zo’n familie geen weet van heeft Familie, die niets weet van eenzaamheid Familie, die niets weet van hoe hij eerst zijn vader en later ook zijn moeder naar het graf heeft gebracht Toen was die familie er niet, godverdomme! Nu wél.…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

En voordat de hemel vol staat met sterren die ons die dag gadesloegen, rijden we voldaan en slaperig naar het familie-huis.…

Een prachtige stevige stam Stevig staand, zodat alle takken er op kunnen steunen Een prachtige boom is onstaan, door deze stam Een boom, een thuis, een familie De boom, die al jaren mooi bloeit En dankzij deze stam heeft deze familie nog jaren te gaan…

Ik heb nog maar één vraag! Waarom liet jij mij gaan? Ik ben jarig vandaag. En jij weet niet eens van mijn bestaan. Je zag me niet groot worden Ik zei tegen de verkeerde, papa. Dat is toch te gek voor worden. En dat ik het dan ook nog moet horen via Anna. Ik voel me gekwetst en ben heel boos. Had jij daar een reden voor? Of was je gewoon…

Ik weet nog moeder, dat wij in de avond zaten, dicht bij elkaar. Ik keek naar jou als ieder kind. Jij woelde door mijn haar. Ik weet nog dat jij teder was en mij heel diep beminde, al kende ik de eenvoud niet van dat gebaar. En dat jij zei: een ster, zij valt. Doe maar een wens met je ogen dicht. En dat ik met mijn ogen toe daar zat…

Ik stond te wankelen, daar midden op de stoep. Een verstoring in evenwicht, temidden van een grote groep. Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies…

Knalrode lipjes die amper een woord uitbrengen kleine handjes vingers zo klein geen woorden voor alleen kijken en lachen…