Alle inzendingen over Fataal

Floot de Nachtegaal zijn mooiste lied En keek vervolgens apetrots Naar zijn vriendje, de Parkiet Zachtjes begon ook deze te zingen Tot grote spijt van de Nachtegaal De Parkiet wou blijkbaar meedingen Naar de prijs voor zang in vogeltaal En, tot ieders verbazing zong hij geniaal, Maar hij kwam plots in ademnood Spijtig genoeg werd dit hem fataal…

Mijn stamina werkt nochtans wonderwel Nooit was 't een femme fatale die mij mocht pleasen Maar engelen uit wie ik zelf kon kiezen…

Het snelvuurkanon in de staart vliegt overboord Het pantser weegt en vreet brandstof Buiten bereik van het afweergeschut Valt Little Boy door het luik Zijn romp vol uraan geperst Neemt een steile, fatale duik De havenstad is in een wenk weggevaagd In een wijde straal daalt as en puin De helft ontsnapt, kruipt met buikloop, Verminkt door…

Een rustende ringelrob, een felle aanval, botten kraken tussen de kaken van deze femme fatale. Maar dromend in z'n sneeuwhol, omarmd door zacht bevachte liefdevol witte poten, kan kleine Knut zich geen lievere moeder wensen dan deze Sterre der Poolzee.…

zo mijn dorp zien sterven de wegen versjteerd de paadjes te hard te veel, te vaak, te hoge muren, de geest uit de fles vervreemding een winnaar in dit fatale spel de rust is dood mijn hart is dood waar…

samen een kwartet geef jij mij de zin van het leven jij bent het licht het einde van een donker gat wij samen mijn tijd vloog voorbij, verblind door jou ook jij vloog maar weg van mij onverwachts die woorden van pijn woorden, harder dan ik hebben kon samen een kwartet maar jij mist de vierde kaart de liefde werd mij fataal…

-fataal- Dus...... Wie helpt mij beslissen hoe ik die spam kan wissen? Wie kan en wil mij leren hoe ik gedachten kan defragmenteren? Hoe kan ik mezelf resetten en mijn gedachten op nul zetten? Ach...... Gelukkig ben ik geen computer, maar een mens van bloed, zweet en tranen! En ben ik uniek in al mijn onvolkomenheden......…

Gekleurd gekruld en okergeel Pronk je voor mijn vensterraam even nog genietend van je laatste uren voor de fatale val tussen kastanjes en verdroogde blaren in een plas of op het kort gemaaide gras nog niets vermoedend van de lange tocht schuilend voor de koude wind onder hopen lotgenoten...…

Met een onverhoopte sprong tuimelde fataal funest een kwetsbaar pluizig vogeljong uit moeders veilige takkennest. Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk verlies op levensadem en eten hopen.…

Als fan van Pantani en dat zeg ik u met enige nostalgie vond ik hem heel mooi klimmen al hoefde hij daarom niet te winnen soms vond ik hem een eenzaat maar 't is daar niet waar het om gaat tijdens het klimmen had hij die verbeten blik bijna had je van hem schrik "het olifantje" had iets speciaal misschien werd dit hem wel fataal zijn dood…

bang dat iemand mij zal raken wikkel ik mijn zilte ziel in een ondoorzichtig laken met de geur van sex-appeal vrouwen spelen in mijn leven met de olie op mijn vuur in plaats dat ze liefde geven maken ze mijn druiven zuur wie verlost mij van de manie die mijn hart tot droefheid stemt bevrijdt mij van de litanie die mijn geest fataal…

maar wist niet meer waarheen kwam verder niemand tegen hoorde stemmen in paniek uit een groezelig portiek in passeren werd gezwegen voelde hoe de wereld sloot kou het bot verkilde omdat de dood mij wilde zag licht bewegen in een opklarend raam de wenk om niet te gaan kwam zo mezelf weer tegen in de drup van regen die voor mij fataal…

Dan volgen er meerdere steken De thee met Janet en Marjan Een waslijst met vele gebreken De vlam slaat allengs in de pan Fataal zijn de laatste twee steken…

Zachtzoete nectar parelt in de zon Flirtende vlinders vieren de lente Gefladder rond een vlinderstruik Eendagsvlinders in mijn buik Bezige bijen bestuiven het zwerk De koningin verlaat haar nest Feromonen vullen de lucht Verleiden darren in volle vlucht Tot een fatale liefdesdans: Hen rest geen tweede kans.…

Wie ondanks alles toch nog was gebleven Na kruistocht, heksverbranding en zo voort Zelfs misbruik - weliswaar met angst en beven Maar terend op geloof had aangehoord Wie homohaat met kuisheid had verweven Zich niet aan nepotisme had gestoord En zo door wat in Kerkesnaam misdreven Wel zwaar maar niet fataal nog was verstoord Ook hem zal het…

Ook een bokslegende heeft uiteindelijk niets te kiezen; als zijn leven gesloopt wordt door een aandoening onomkeerbaar en fataal. Als drievuldig wereldkampioen vrijwel ongeslagen gebleven; bezwijkt de sportheld na een kleurrijk leven, nu voor een dodelijke kwaal.…

Het hoefde niets want niets was het bekend, maar in het zwart verscheen fataal de lach. De hemel van zijn nachten was ’t gewend, het nieuwste nu is tel en hel en dag.…

ik kende de afgrond in afzet en wist het langdurig zweven zag het trillen en beven van opwaartse druk langs scherpe stukken rots voelde het eerste scheurend contact van huid als het rode bloed spat sneller werden rotaties in het hallucinerend eenparig versneld gaan zwart overheerste in afgesneden lucht op mijn laatste fatale…

aanzwellend angstgevoel dissonant in zandgeel gewas Hij denkt misschien 'n leeuw de leeuw grijnst 'een denker' haakt hem met zijn linker als Jan vlucht in 'n schreeuw Genen die onze ervaring beheren waarschuwen voor gevaar door onze gevoelens die ageren Moraal van dit verhaal gevoel negeren is traag reageren denken in het 'wild' is fataal…

Jij Die daar zo ligt te lijden In het witte hospitaal Jij Die daar in het steriele Een bacterie opliep Bijna fataal...…

Tot dat fatale moment dat iemand jou aanreed. De auto reed door en niemand keek naar jou om ik dacht bij mezelf waarom. Had hij het fatsoen niet om even te stoppen? Een gevoel van medeleven Zelfs dat heeft hij deze jongen niet gegeven; je ouders zitten nu nog vol verdriet, zelfs dat interesseert hem niet...…

Mona sprak in het journaal, een vechtscheiding is fataal, voor kleinkinderen en grootouders. Ze wil wettelijk vastgelegd zien, dat kleinkinderen ten alle tijden hun grootouders mogen blijven zien.…

Die een ruimte bieden voor het fatale laatste twaalfde uur; aan die passiebloem welriekend puur.…

Een drukverband; het letsel bleek fataal Een codicil, orgaan was dit gedicht…

ik zag je in het niets woorden dansten geesten als spoken die fataal mijn lot beleefden nu ben ik hier de zon is vreemd wolken niet geéigend rotsen zijn de horizon die nu mijn heden schrijven ik dwaal daar in de hoop een glimp van je te zien maar weet de afstand tussen beiden meet weer veel te kort misschien ik wil je kussen…

hij wilde per se hier blijven wat de regels verboden die systemen bedachten een pure wanhoopsdaad na een bestaan vol angst waarin te veel al gebeurde in zijn net begonnen leven was hem het laatste zetje over de grens van het leven dat velen de harten brak die hij later juist helen wilde als hij groot was en geleerd de ogenschijnlijk veilige…

rulle strand te struinen hoe zoet smaakt de herinnering aan de jaren van mijn jeugd de beelden die ik toen ontving doen mij nog altijd deugd bejegend door een felle wind die het zeezand doet verstuiven onschuldig speels mijn zicht verblindt en het helmgras wild laat wuiven ik klim weer door het duin omhoog maar met aarzelende schreden fataal…

mond vol vragen normen en waarden vervagen in een wereld die alleen het hebben zit op te jagen waar overzichtelijkheid klonk in het zachte beieren van klokken zijn de digitale uurwerken op hol geslagen de raderen draaien nog door het oude vakmanschap maar de tijd is van slag omdat alles maar moet kunnen en mag die balans wordt fataal…

En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat in verdriet doet uitreizen voor de laatste maal. ( In medeleven met de nabestaanden van de slachtoffers op 22-3-2016 te Brussel)…

Ik nam een grasspriet tussen duim en vinger en trok hem tergend langzaam uit de grond omhoog (die dingen zitten soms vaster dan je denkt): groener, groen, lichtgroen, lichtergroen, witgroen, wittergroen, wit: dit heeft nog nooit zonlicht gezien, zei ik, maar nu wel, helaas, met alle fatale gevolgen van dien. Waarom doe je dat nou?…