Alle inzendingen over Gebroken snaren

Er hing een kraai in de lucht toen je me brak toen je me stak met het touw dat klom als ik zong bij de buren huilde een kalf met scheurende uithalen om zijn moeder en ik lag in duizend delen tussen de melkplassen die in het blauwe uur jouw kleine huis besluipen. Wee je lange benen als je vergeet een stukje op te rapen. ----------…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Vliegen wou je, met gebroken vleugels. De wereld voor jou te hard. Los, liet je alles, terug naar het begin. Vrijheid, na zo lange tijd.…

Alleen en in elkaar gekropen onzichtbaar in zijn handen bange ogen verstopt achter de woede de spot wie ziet me in het donker wie hoort mijn tranen gesmoord in mijn bed van schaamte wie hoort mijn schreeuw verloren in de nacht hier lig ik dan voor altijd achtergelaten ik en mijn gebroken lichaam…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Droom aan flarden Als een zeepbel gebarsten Je was zo dichtbij En dan plots zo ver weg Totaal onbereikbaar Tranen borrelen omhoog Onmacht verstikt me Gebroken hart Wat doet het pijn Het sprookje is uit Zonder happy end…

gebroken dromen wenen duizend illusies verdronken op het pad van verlangen Nee ik ga niet meer huilen gebroken ziel, gekwetst duizend gedachten gebundeld hun weg zoekend in dit gedicht…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

levenskracht sijpelt langzaam uit haar lichaam in bloei ze was in de kracht van haar leven totdat ze gebroken werd in de knop…

Gebroken In de nacht Is elk beeld scherper Elke herinnering dieper Aan Hoe je plots verdween Zonder afscheid De pijn voelt ruw En kerft genadeloos Rond in mijn hele zijn Ik blijf verstomd achter Gebroken in de nacht…

Leven voor altijd en eeuwig gebroken. 22 mei 2017…

Het zijn de snaren, Die door de ruimte varen; Een uitgespannen schaal Van stijve paal tot paal. Die snerpen en die fluiten Door 't nachtelijke buiten En gonzen in de wind, Gespannen, doof en blind . . . De snaren zijn 't, de snaren, Waar langs de stemmen varen Van velen, doof en blind En wetend niet de wind.…

Bijzondere momenten ieder mens heeft er wel een paar zo raken bloemen in de Lente telkens weer die gevoelige snaar. Genieten...heerlijk frisse geuren buiten in de voorjaarszon staan ze open alle deuren iets wat 's winters moeilijk kon.…

Onaantastbaar lijkt ze maar vind haar zwakke plek en ze laat zich benaderen Raak haar gevoelige snaar en ze reageert welluidend Bespringt je vol passie als een wellustig beest…

In haar hart – een snaar geraakt Haar lijf ontwaakt. Ze kijkt, ontwijkt. Wordt gemist, heeft zich vergist. Een meisje vecht daalt langzaam neer. De wond gehecht bloedt des te meer. Een meisje kijkt. Een meisje staart. Haar blijft geen traan bespaard Ze kijkt, bezwijkt. De snaar onaangeraakt.…

De zon gaat kopje onder ik kan haast niet wachten tot ik je in mijn armen sluit de maan schijnt zacht en zoet ik heb je zolang gemist en verlang naar je warme huid Nu je zo dicht bij me bent in je nachtpon van rood satijn nu je halfnaakt voor me staat aan het begin van de lijn is er geen plek op aarde waar ik liever zou willen zijn.…

De dunne snaren zijn veel te strak gespannen bieden weerstand aan alles wat hen beroert Het piepen gaat over in hartbrekend janken noodgedwongen stel ik de gevoelige snaren bij…

Je hebt in mij iets aangeraakt Een snaar Die werd in mij nog nooit beroerd Vandaar Dat ik je zag als iets van mij Een deel Ik heb je als geen ander lief Zoveel Maar toen je verder bent gegaan Zowaar Werd er in mij iets stilgezet Die snaar Ik hoop dat het er ooit weer is Dat vuur Dat we dan samen afbreken Jouw muur Je…

Beroer de snaren Die eeuwenlang De klank bewaren Die door het Leven in haar Werd voortgebracht Het oude leven Dat opnieuw Geboren wordt, Gedragen door muziek Die eeuwig doorklinkt Lang nadat ik Haar snaren voor Het laatst heb Aangeslagen…

Stokken strijken stille snaren tonen lijken gegeven als een breuk in het leven de trillingen die steeds dieper doordrongen het levenslied moeilijk te beschrijven laat staan te bespelen op vier snaren toch strijken stokken de vier snaren en voel ik tranen komen vanuit de bodem van mijn hart merk ik hoe het verleden zich met…

Het is niet in woorden te omschrijven wat vier snaren weten los te maken, emoties die talrijk binnendrijven, en zo mijn gevoelige snaren raken.…

Gebroken kristal, puzzel herschikt haar scherven, uit beide ogen. Getroost door winden wanneer zij hun woorden wegen, als vondelingen. Maak geen woorden vuil, reinig snaren van je adem, trommels van stilte. In mijn vissenkom van zondvloed met z’n grenzen, zonder ademnood.…

op een harp speel ik zacht over liefde en vertrouwen elke snaar raak ik aan om tot een geheel te komen zuivere klanken vormen een lied over ons leven en het bestaan ik raak je snaar met lage tonen woorden spreken met hese stem…

Muziek is de gevoelige snaar die je hart altijd raakt…

Melancholieke  vioolklanken raken de snaren van mijn ziel…

Mijn hart is gebroken Omdat het in dromen geloofde Mijn hart is gebroken Omdat ik het aan de verkeerde had gegeven Mijn hart is gebroken omdat ik te veel in iemand geloofde Mijn hart is gebroken Door de pijn dat het heeft geleden Mijn hart is gebroken Het heeft barsten verkregen Mijn hart is gebroken Ooit zal het gaan helen…

Ik til ze op mijn schoot en span haar snaren tot ze kreunt en trilt zoals ik wil dan  streel ik haar strak  gepolijste lendenen Ik  verstevig mijn greep en ontlok akkoorden vanuit de donkerte van haar buik tot heel de kamer  is vervuld van haar geluid dan pas demp ik haar snaren    …

Er waren nachten dat het leek alsof al het licht voorgoed gedoofd was. Dat mijn hart niet meer klopte, mijn ziel van mij wegdreef Het uitzicht door het raam nietszeggend was. De dageraad geen nieuwe hoop bracht. Er waren dagen dat de zon zo haar best deed, maar dat ik haar warmte niet meer voelen. Dat al mijn tranen zo bitter waren.…

de zon gaat onder in ademloze stilte van roze snaren…

raakt hij de juiste snaar zingt zij het hoogste lied…