Alle inzendingen over Gedicht OR schrijven

Lieve moeder, De laatste dagen heb ik nagedacht en getracht voor jou een laatste gedicht te schrijven Het zal nooit worden volbracht Ik heb ze allemaal verscheurd Want geen gedicht zal ooit kunnen vertellen wat er in ons verdrietig hart gebeurt…

Mijn gedichten schrijven zelf. Nee, dichten doe ik niet. Er wordt in mij gedicht. Wat doe ik dan wel? Dat is een vraag, die ik niet stel.…

Ik heb het wel gehad met sommige dichters wie zijn zij wel,om mij te ondermijnen Een verhuizing van freaks naar hier Of dit geplaatst wordt het zal me worst zijn als ik niet meer kan schrijven wat ik wil Zonder dat er gedichten over mijn gedichten gaan maar als ik je daar een plezier mee doe Dan mag je het is alleen zielig…

Een ander kan de woorden die te groot en te klein zijn vergeten als ballen die hij kort na elkaar hoog in de lucht gegooid heeft, maar neem hem zijn gedichten af en wat houdt hij over? Hij wil nog meer gedichten schrijven, genoeg om de halve wereld te vullen. ------------------------------ uit: 'Eerst dit dan dat', 2004.…

met altijd de twijfel van waarom toch weer opnieuw een gedicht geschreven ging ik letters zetten jongleren met woorden en balanceerde ik op de scheidslijn van mistige zinnen doch het is maar de vraag of gedichten schrijven voor het vergeetboek nog wel zinvol is…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

Wanneer een gedicht áf is heb ik niets meer te schrijven. Als er nooit een morgen is, zal er geen avond meer volgen. Wanneer je me niet mist, heb ik je nooit wat geboden.…

Wat geeft het mij een verlichting om gedichten voor de Heer te schrijven maar ben ik daarbij geen grote huichelaar als ik onderzoekend kijk naar mijn dagelijks denken en doen?…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

mocht ik een dag bezig zijn met een gedicht, dan zou ik nu nog schrijven. als ik tien minuutjes nodig heb om na te denken hoe lang het zou mogen worden, dan had ik dat zeker nu al gedaan.…

Mijn moeder is op vakantie. Mijn moeder is er niet bij. Ook al zit ze hier naast ons: zo ontiegelijk dichtbij.…

Het schrijven van gedichten aan gedichten.nl bevalt tot nu toe goed, al vind ik wel dat 't geven van een cijfer eigenlijk in strijd is met wat in poëzie 't kriterium voor kwaliteit is. Dus hadden ze die kwaliteiten wel dan zond je geen gedichten aan gedichten.nl.…

Gedichten verlichten geest... Geschreven woorden blijven... Emoties worden vermeld... Kleine verhalen verteld... Een ding gemeen... Zonder schrijven kan er geen !…

Gedichten schrijven met alle plezier gevoelige verzen op blanco papier. Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

Een nieuw gedicht. Is woorden herscheppen tot begrip, dat ik daarna begrijpen kan. Schrijven is bevrijd uiting geven. Aan schitterende prachtigheid. Aan levensliefde die ik voel. Aan levensmoed.…

Ik kan de laatste tijd maar geen gedichten schrijven de zinnen groeien moeizaam in mijn hoofd mijn hersenpan lijkt soms wel wat verdoofd en spaarzaam zijn gedachten die beklijven Maar dit gedicht dat kwam er toch nog wel hoe traag het denken ook, een speedsonnet schrijft snel…

Zoveel mensen, evenveel gedichten Schrijven om hun leed te verlichten Of anderen te laten zwichten Voor de liefde die ze op hen richten Zoveel dingen om over te schrijven Haat, verlies, geluk, liefde bedrijven Zou graag willen meedoen met diegenen Als ik die gevoelens maar even kon lenen Heb die gevoelens niet gevoeld Ervaringen niet meegemaakt…

Ik zou zo graag Met het woordenboek erbij Gedichten willen schrijven Die ikzelf niet eens snap Maar de vraag "Wat bedoelde hij?" Zal nooit lang beklijven Want de 'kenners' zijn zo knap...…

ik zou graag een gedicht schrijven zonder woorden, als muziek zonder akkoorden en een baspartij dan leg ik mijn pen terzij met bombarie en mimiek om even later over te drijven…

de schizofrene dichter laat zijn gedichten meestal schrijven door zijn andere ik... hij kent mij zoveel beter dan ik mezelf dus laat ik hem zijn gang maar gaan en ik moet zeggen het valt niet tegen…

Geestelijke gedichten schrijven is iets waartoe ik me gedreven voel al pennend en tikkend heb ik de gedachte dat vele mensen mijn werk kwezelachtig zullen vinden schijnheilig vroom daarbij geef ik me er rekenschap van dat ik ondanks mijn braaf schrijven in wezen een Satansknecht ben dat de lezers hiervan het tot zich door laten dringen…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

vertederend en begrijpend Soms zo triest en oneindig Lezen is je hart openen Voor een ander In eenvoud delen Met elkander Wanneer gedichten spreken Schrijven is geboren worden in grenzeloze woorden schrijven is praten met een hart in je hand schrijven is houden van met lichtjes in je ogen schrijven is ademen in een…

Vergeef me dat ik desondanks steeds voor het schrijven zwicht. Ik geloof dat niets te rijmen is in zinnen. Het spijt me dat ik dit alleen belijden kan in een gedicht.…

uit gedrevenheid schrijf ik gedichten die verlangen naar andere ogen... uit verlangen geef ik gehoor aan onweerstaanbare woorden onweerstaanbaar de taal van mijn hart die mij dwingt tot het schrijven van deze woorden…

vermoeidheid is een reden om eens geen gedicht te schrijven... leemte is misschien een beter alibi ofschoon uit leemte iets kan groeien dat wellicht beklijft en zich toch weer laat beschrijven…

natuurlijk hield ik altijd al van de taal doch poëzie was mij destijds nog vreemd hoewel mijn gedachten dikwijls met mij op de loop gingen bleek tussen zeggen en schrijven nog een behoorlijke leemte te zitten als gretige laatbloeier die na z'n dertigste het schrijven heeft ontdekt en het geluk gevonden heeft in kleine woorden gedichten…

Mijn gedicht kent geen gezicht alleen de contouren zijn nog vaag zichtbaar een neus, ogen en een mond het is gewoon niet klaar het komt er ook niet van want dan zou ik jou beschrijven en alleen jij weet dat ik dat niet kan het zal zo blijven mijn hart is gesloten mijn vuist gebald geen pen kan ik nog houden geen gedicht kan ik nog schrijven…

en ik kan heel mooi schrijven maar helaas nog niet dichten zie je nou wel dat je mijn geheim al wist ik ben een open boek dat nooit een bestseller wordt want ik win geen prijs met dit gedicht…