Alle inzendingen over Gelopen tijd

Zo schat die klotendag zit er weer op Ik heb de benen uit mijn naad gelopen Verplicht weer vreemde drankjes opgezopen Nu even geen gezeik meer aan mijn kop Zeg Max… mijn allerliefste onderdaan Reik jij je koning eens een pilsje aan…

Maansikkel, koud schoudertje tegen haast donkerblauw van zonnige wintermorgen. Te klein om er mijn hoofd moe tegenaan te vlijen. Eerder geschikt om er een hand zorgzaam omheen te leggen. Gesteld dan dat ik groter was tot kosmische proporties uit kon dijen. Ik zie daar, schurkend in mijn jas en trouwens onderweg naar jou, voorlopig…

, weerspiegelt het geluk in oplettendheid gevangen in een magisch licht dat de tederheid verdicht en gelopen over de dunne vliezen van de wereld, tot het ijs gebroken is.…

Australië ontvangt onze prémier Waarvoor ze stevig in de buidel tasten Om hem op snelle races te vergasten Hij voelt zich nummer één daar overzee Al blijft hij tot de finish nog wel hopen Die race is in óns land al lang gelopen…

Ongeduld slijt van de toekomst Dagen die weten noch zoeken Die lang kwamen en kort bleven Voortdurend tellen latend Gerust bemeten lijnen tonen Vergeten gelopen sporen Leeg in het beeld vanavond…

Dat wij van Hindeloopen naar Stavoren zijn gelopen jij vergeleek mij met de dijk waaraan wij lagen stonden te kijk met onze kussen zonder vragen ooit eens rijke dame hoonde: wat moet je als vrouwe die in de bedelstand vervallen is en hier al eeuwen woonde…

Ik ben vandaag nog nergens ingetrapt Want ook al zeggen ze: ' Je gulp staat open' Of: ' Getver, waar heb jij net in gelopen?' Ik word niet beetgenomen of  begrapt Maar wel zie ik bij u, nee sta eens stil Wat doet die groene kikker in uw bil ?…

Zelden openlijker in het mes gelopen Dan vandaag, deze dag in mijn leven Waarop hij die ten diepste ik ben Door zijn eigen gedachten werd geringeloord - In het diepst van zijn gedachten In zijn eigen val gelokt die bestaat Uit uitzichtloze gedachten, Zo eindeloos verwijderd van de hemelpoort…

Vandaag ben ik nog een door die straat gelopen Die straat waar ik vroeger vaak door gelopen ben En nog steeds als gisteren ieder huisje ken Waar ik op ontmoeting met jou liep te hopen Ik zag het huis waar ik naar de overzijde keek Misschien zag je mij achter je raam wel gaan En vroeg je af waarom ik niet even bleef staan Maar als ik jou zag…

Een zuiderwind kwam zacht de hoek om waaien of daar zojuist een bruid gelopen had. ----------------------------------- uit: 'De Veltmanverzameling', 1996.…

Het pad heb ik gelopen Het pad van herfst Begaanbaar door blad en mos Zon was m'n metgezel Wind was gaan liggen Met m'n ogen tastte ik De grond af waarop ik liep Ik deed een vondst: herfst.…

ik stond nooit in de schoenen van een ander laat staan dat ik ooit 1000 mijl in de schoenen van iemand anders liep ik ken iemand die ooit 1600 kilometer in de schoenen van een ander heeft gelopen hoe doe je dat? ze keek me aan en glimlachte wie de schoen past trekke hem aan…

rust verstilde zijn bevlogen hart weerstand werd hem ontnomen in de kleuren waarin hij haar zag door regen heen gelopen terwijl de vlinders schuilden vereffende het zijn pad het ritme kent geen afstand wel haar stappen die onthullen hoe ver het vooruitzicht was.…

Weer dwong de moeder aller sporten mij Met al haar onderdelen tot devotie Vol strijd en drama, spanning en emotie De week vloog, net als Femke Bol, voorbij Er zijn ook lui in Zandvoort neergestreken Zij hebben één gelopen race bekeken…

ook al is deze zomer voor alle tijd bewolkt valt het water met karren vol sop naar beneden ‘t verleden blijft niet te vatten natter dan ons heden zonder polders dijken ‘t land dorpen onbevolkt we zullen het nimmer meer in tekens kunnen achterhalen maar de oceanen moeten ooit met water zijn vol gelopen na uit de lucht op het land in leemten…

In weerwil van de gelopen jaren ben ik een blokje om gegaan om dromend even stil te staan bij de etalage van Van Haren - met heimwee naar de vele paren die mij droegen door de jaren.…

Geef die laatste ster ruimte eer de ochtend de warme nacht verlaat en jij lichtvoetig in opkomende nevel verdwijnt ademloos probeert jouw schaduw je te bereiken helaas is elke pas een stap te laat in tijd waas mist reeds gelopen uren waar dauw het vochtige gras laat glanzen met kleine parels geregen aan een lang ontluikend snoer keelt…

Het is een tijd van angst, van huiver, van pillen slikken, van eigenlijk van alles. Nou hadden we dat traject al eens gelopen, maar toch moet je het met gemoedsrust bekopen.…

Weer heeft hij 'overwogen op te stappen', Maar ondanks dit herhalende patroon, Vindt hij zichzelf bij uitstek de persoon, Om toegebrachte schade op te knappen. Voor mij heeft hij de boel te lang bedot, Hij is een paling in een emmer snot!…

Dagen waarin jezelf voorbij bent gelopen. Of dagen die zwaar van leegte waren. Niemand gezien, niks gedaan. Dagen waarvan je je herinnert dat je moeitevol bent opgestaan. En je afvroeg: waarom ben ik opgestaan?…

Ik tel de keien knarsetandend van de onmacht, onder de voet gelopen, één voor één in een bekrompen wereld, ingesloten zij aan zij tussen soortgenoten vechtend voor een plaatsje, ellebogenwerk van steenslag in een maatschappij van muren. De som van delen is nog geen geheel, al tel ik vandaag mezelf reeds mee.…

Ik liep in een straat die doodliep, op het spoor van iemand die hier gelopen had maar die nu dood was.…

Ik verdwijn helemaal in alles in gedachten Verloren gelopen, verdwaald ... Wachten op die iemand Hij die mij er uit haalt Dan even alles weer weten.. Dan even zoveel voelen.. Nooit lang, want wij kunnen niet stil blijven staan…

Of beide longen uit je lijf gelopen? Wil jij je toespraak in de gal gaan dopen, zodat het zelfs je eigen hart bedroeft en je vanzelf je laffe lurven pakt, totdat je door je hurken bent gezakt?…

dag er uit wijl hij merendeels al slapende is tenzij hij, op gezette tijd, verlangt naar eten als daag'lijks buit de klok met trompetters sieren een wand haar geluid heb ik al jaren terug gedoofd de dag en nacht vertellen zelf wel over de tijd, licht en donker zijn nimmer van hun taak beroofd…

Eens liep ik als een bezetene door de wijk Montparnasse in Parijs op zoek naar de plekken waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine hadden vertoefd en dat allemaal in één dagje met een goedkoop busretour en de hele nacht doortuffen terwijl gierende keukenmeiden mij onaangenaam wakker hielden Het kon niet anders zijn of ik moest wel ergens gelopen…

In de stilte om me heen schrijf ik over het afval: kauwgom dat aan de straat is blijven plakken sporen heeft achtergelaten: eeuwen later nog waarneembaar tussen keien en door regen schoongespoelde straten waar ik over heen gelopen ben: hoe ik daar terecht gekomen ben weet ik niet meer: onder mijn schoenen is het niet blijven plakken…

Liefde en vriendschap is verdraagzaamheid het leven is meer dan het verleden het geeft kracht in diepduistere dagen genegenheid en verbondenheid in troost mijn blokkering opgeheven eindeloze beelden van herinneringen verloren gelopen op de weg naar jouw liefde maar ik heb het gevonden mijn bestemming was de weg naar jouw…

vannacht hebben we gelopen in de diepblauwe nacht donkere tinten omringden je gezicht de ruimte was oneindig we konden ons niet hechten aan de verdwenen grond er was angst er was verlangen groter dan we zelf konden zijn in het felle gele licht ben ik ontwaakt ik was opnieuw alleen…

Ze moesten uren wachten in de rij, En tijd is geld zoals wij allen weten. Dát geld zou trouwens ‘wachtgeld’ moeten heten, Dan hebben we een homoniem erbij. Zulk ‘wachtgeld’, bij de wachtenden gehaald Is ideaal als er zó wordt gefaald.…