Alle inzendingen over Geluk OR verdriet

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Zing van de man zijn naam: Willem Nijholt in retro spectivo klopt tussen levenslicht en littekens zijn bonzend hart Zwartoog tussen vrouwenstemmen begin en afloop van een tour de pays d'or in een haiku van geluk verzoend met zijn muze Zing van de man Dennis' hybris dadendrang en zijn pandemisch geluid turelurosso die op strooptocht…

Intens geluk en verdriet sieren mijn aanwezigheid en met de dood kan ik nu niet leven.…

Ik leef maar voel het niet ik zing maar vorm de klanken niet ik vecht als een schim in een stralende schaduw altijd zoekend naar het geluk in mijn verdriet…

het gaat al wat beter met vroeger met het geluk dat aan verdriet voorafgaat - je gaf me de huizen van geluk droeg me je drempels over van ruime kamers aan rivieren met onze lichamen in gesprek - toen wij de seconden leefden van die nu herijkte werkelijkheid als geliefden, maar gewonden…

Jaren die vergaan Met geluk en verdriet Maar het verdriet goed verborgen Zodat een ander die niet ziet Jaren vergaan Geleerd van het verleden Maakt het mij sterker Om mijn geluk met iedereen te delen…

geluk vraagt om verdriet ik wil je ik wil je niet aanwezig zijn dat doet zeer dat doet pijn mevrouw, mijnheer ik ben even weg verken heg noch steg neem mij niet kwalijk…

Ik staar naar de bomen en hoor wat vogels zingen wil deze vreugde tot me door laten dringen maar diep heel diep van binnen voel ik meer verdriet dan mijn oren horen en ogen zien ik blijf luisteren tot het geluk me raakt...misschien…

ook voor jou de zon straks weer zal schijnen Dat door de warmte die liefde heet je verdriet als sneeuw voor de zon zal verwijnen Ik had je graag de antwoorden op je vragen gegeven of je kunnen verlossen van de pijn Maar ik kan niet meer dan houden van wie jij bent en er in ieder geval voor je zijn…

Een mooie dag, De lucht is blauw. Het zonnetje lacht, Hij lacht naar jou! Een mooie nacht Met een felle maan. Dan kom jij stilletjes en zacht Achter me staan. Ik voel druppels uit de lucht, Shit, jammer regen. En ook een zucht, Het zit ook altijd tegen. Waarom woon ik nou in dit regenland? Met zo veel kou. Maar dan voel ik alweer…

Mijn oude huis zat vol met verdrietjes gevuld met smekende vergeet-mij-nietjes in iedere hoek hoorde je wel een snik schrik niet: dat was ik de ramen waren beslagen van iedere puf van verdriet konden ze me bijna niet meer dragen.…

Ik was nooit de held in ons toneelstuk alles was ondergeschikt aan jouw geluk we schreven het stuk allebei maar de rollen verdeelde jij jij had de regie hier voor en ging er met alle eer vandoor ik schrijf nu een monoloog over verstopt verdriet een held ben ik nog steeds niet.…

zich dan een watertje een beekje stroomt zijn gang ik traan langs harde keien en zachte rozemarijn ik kletter nog een waterval en weg is dan mijn pijn en als de uren om zijn mijn tranen zijn dan op dan speel ik met de vissen zie lelies in hun knop dat huilen niet voor niets is weet ik maar al te goed en heb door alle tranen mijn geluk…

Wanneer we pure gelukzaligheid tentoon spreiden is dat dan vanwege puur geluk, of is het maar schijn?…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

terug in je verdriet.…

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

ik verdrietig bang ben wat hoogstens verdrinken kan in verdriet om het verdriet dat mij verdrinkt, verloren in de stroom van de tijd…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

zullen tranen zijn van geluk Gelukkig ga ik dit avontuur tegemoet…

Als ik zweef, op het geluk van mijn vertrouwen. Bloei ik op het pad van mijn bestaan En in de loop van lucht, van mogen, kunnen, bouwen verdriet mij niets 'k mag nu gewoon bestaan.…

Zo koud als dat het buiten is Zo warm ben ik van binnen Zonnestralen van geluk Het kwaad heeft niets meer om te innen Belastingen zijn allang betaald Verdriet en pijn, zoveel gegeven De zonnestalen van geluk Een nieuw mens kwam erdoor tot leven Zie mij, praat niet met me, maar bevestig mijn aanwezigheid De zonnestralen van geluk Schijnend…

Ik wacht, zo lang Geduldig, zonder angst Ik wacht, weet niet waarop Ongeduldig en bang Ik wacht, Op liefde of geluk? Op verdriet of haat? Maar ben het zoeken vergeten…