Alle inzendingen over Genaken

O laat me eerbiedig u genaken, van liefde bevend en ontzag, en uw gewijde handen raken, en schuchter opzien naar uw lach: dees lippen, die schier nooit eens lachten, dit harte dat van weedom brak, ontloken, met verjongde krachten, of nauw Gods woord de schepping sprak.…

O laat me eerbiedig u genaken, van liefde bevend en ontzag, en uw gewijde handen raken, en schuchter opzien naar uw lach: dees lippen, die schier nooit eens lachten, dit harte dat van weedom brak, ontloken, met verjongde krachten, of nauw Gods woord de schepping sprak.…

Je gaat volgende week ons land verlaten, mijn tranen zijn onstelpbaar, ook al kon ik je niet echt genaken, fysiek dan, ik hou van je als van God zelf. Je bent zo onbegrepen en zo oerlief, dat mijn ziel breekt om jou. Met een busje door de besneeuwde wegen richting een commune in Italië, waar ze in boomhutten wonen en leven.…

Mag ik hierbij even tot haar genaken om haar mijn intense liefde via woorden te verklaren? Ze was mijn maagdelijke muze en dat wil ik graag zo houden, al zou ik haar graag nog eens willen omhelzen en subtiel bedanken. Als een tamme grizlybeer.…

door de heilige straten, terwijl ik dacht aan al die schrijvers en schilders die ooit hetzelfde deden, ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn onderkomen had genomen, ook met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken te genaken…

Ik genaak hem per dag meer en meer, want mijn hart dijdt alsmaar meer uit en ik bemin nu zelfs mensen, die ik vroeger alleen maar kon haten. Ik snap mijn vroegere hart dan ook niet meer en mijn grootgeworden hart weet zelfs mijn ergste vijanden te beminnen.…

Van jouw heiligdom wens ik slechts te dromen, want in de werkelijkheid klappen alle vreugdeballonnen kapot en daarbij; een naïeve engel wens ik niet te ontvleugelen, laat staan te genaken. Immers, duiven klappen uit eerbied, wanneer God tussen mensen is.…

Verscheen voor mij het ven de bente Het veen het dal het zand ja Drenthe Het bruine water vermengt zijn geur Met zacht mos groen en bruin van kleur Daartussen op een brede bentepol gezeten Past de adder opgerold precies gemeten De ringslang geelgroenbruin fors en lang Lijkt haast een hele dikke waterslang Maar kikkers zie je niet in het bruin genaken…

Nu durft al 't schepsel haar genaken! De ganse Schepping juicht!…

Maar die de tijd, Aan 't werk gewijd, Steeds doel- en nutteloos verslijt, En d' avond ziet genaken, Hij, wie verveling plaagt en pijnt, Hij beeft zodra de dag verdwijnt, En kan geen ruste smaken.…

Ik voel de dood genaken, En kan niet langer spreken, Vaarwel, vaarwel dan, Claartje! Daar hebt ge 't laatste kusje!" 'k Ging schreiend naar beneden; En 't duurde weinig uren, Of Moeder was gestorven. Wanneer ik nu, gezeten Bij 't beeld van mijne moeder, Aan hare dood gedenke, Dan rollen mij gestadig De tranen langs de wangen.…