Alle inzendingen over Genegenheid OR warmte OR tederheid

waarom is het achter ons duister en voor zo licht en warm de schaduw zit niet aan de zonkant wij lopen langzaam richting zon aan de voorkant smelt de warmte ons lichaam innig tot tederheid in de schaduw van onszelf schuilen wij voor de zengende verschroeiende zon teveel tederheid kan pijn doen…

ik hecht aan dingen die me raken de mooie droom een lief gebaar het zachte strelen door je haar 't onuitgesproken kom dan maar zó zijn er heel veel dingen waar ik een loflied op kan zingen ik hecht aan bloemen in een perk aan tedere woorden op mijn zerk en maak me sterk voor liefdewerk...…

Dat jij zo helemaal jezelf kan vinden, in wat de tijd verzegelt als gegroeide tederheid. Je bent een eeuwigheid. Ik vat je in mijn pocket, langdurig blijf je daar. En ik kijk ernaar.…

Moet je horen, mamma, luister je? Ik lees hier over een aanbod waarbij zeer oude moeders met meestal zeer oude zonen die om niet tastbare redenen niet meer bij ze willen slapen een zwaan ter beschikking wordt gesteld door de thuiszorg. Het gaat om Hollandse zwanen. Ze zwemmen overdag rond, maar 's avonds worden ze opgeborgen in prachtige…

tijdens een zoektocht naar warmte heb ik de tederheid gevonden nooit gedacht dat ik iets zou vinden en dan tóch zomaar op een doodgewone doordeweekse dag ergens in november terwijl de melancholie van een herfstdag op de loer ligt heb ik gevonden waar ik eigenlijk niet naar heb gezocht…

glanzend in het licht Je praatjes zijn niet veranderd Nog steeds grappig en bijdehand Je charme ben je niet kwijtgeraakt Maar in je ogen zitten korrels zand Je ziet de dingen zoals jij ze ziet Door een gekleurde bril Het lijkt wel of je met iedereen rekening houdt Maar jij doet toch wat je wil En toch denk ik aan jou Met zo'n gevoel van genegenheid…

de wereld lijkt wel treurig met al die regen al die vallende bladeren maar wat een pracht die verschillende kleuren en af en toe een schemerzonnetje een arm om je heen voor de genegenheid die we samen maken wat een heerlijkheid zo wandelen we samen op het bladendek die onze wereld kleurt…

In alles waarmee je dichtbij komt ieder onvoorstelbaar woord waarmee je mij verwart verwarmt in dit node oord zal ik bij je blijven misschien overbodig zonder iets te zeggen adem ik gezegende stilte van jouw heldere ziel en loop ik naar de oevers van het meer waar herders slapen met een woordenboek als kussen voor de dood.…

ben ik jou trouw op de klanken van het loflied waarvan jij de noten leerde kraken dán wel op een manier waarvan jij wist dat het mij zou gaan raken? boven de grijpgrage verbazing ontwikkelde ik het sober zijn als een estafette die geen doel kende, slechts de uitgezette lijnen overmeesterden mijn tekortkomingen in een blinde vlek dewelke…

Zou het niet bestaan... Kunnen namen zo begaan En het hart beslaan?…

de mooiste bloemen lijken altijd al vergeven op het toppunt van hun bloei maar ook zij moesten een heel leven wachten op die groei hebben eigen blad en steel gekoesterd met zorg en tederheid in samen wiegen het leren voelen van warme genegenheid dan pas knoppen ze volmaakt en bloeien fraai in liefdevolle samenspraak…

Een vogeltje dat dicht bij mij in de buurt komt Het vogeltje dat mij een speciaal gevoel geeft Een gevoel van warmte, genegenheid, samen Een vogeltje op het bankje in het park Het zit naast mij en geeft mij de illusie De illusie van genegenheid en warmte Het vogeltje zittend, etend in alle kalmte Ziet het mij?, voelt het mij?…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Het zijn de kleine dingen Die ik nu zo van je mis Gewoon die lieve glimlach Jouw geur heerlijk en fris Een arm zacht om me heen Je stem vol genegenheid De manier waarop je loopt Ik raak dat beeld niet kwijt De heerlijke brutale ogen Ondeugend en puberaal Charmant en toch teder Ik mis het ……..allemaal…

als een ontluikende genegenheid voor stille gedachten.…

(versje van hoop en vrees) wanneer we straks terug mogen kijken op de crisis zal alles anders zijn blijkt dat niets is wat het was kijken wij met andere ogen naar het aards bestaan waarin een bres is geslagen die leemte opvullen met warmte en genegenheid wordt nog een hele klus…

ik ving je blik je warmte zonde mij en kleurde huid in rozerood tot liefde je streelde uit genegenheid mijn eerstekeers verlegenheid in zachtheid van beloven tot een ongekende hoogte het was geen nemen van elkaar maar geven na zeven hemels vrijen kwam verlossend Gods gebaar…

Mooie dagen komen dagen van warmte en tederheid van hevige passie gehuld in een warme knuffel…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Jouw ogen zoeken mij Terwijl mijn ogen Trachten jou te vinden Een identiek verlangen Naar elkaar Een verlangen naar warmte Naar liefde en genegenheid Naar een arm om je heen Zonder woorden Een woordloos begrijpen Een onpeilbaar Niet te doorgronden moment - In stilte Een kus - Mooi - Om te bewaren…

Ik zoek die ene omhelzing die mij geeft wat ik wil warmte en genegenheid het maakt zoveel verschil Laat mij een keer voelen hoe gemeend iets kan zijn zonder het stukje wantrouwen op een voor mij vreemd terrein Mag ik ook een keer koesteren ik wil zo graag mijn liefde kwijt en het enige wat mij omhelst is de tijd van eenzaamheid...…

Tijdens een winterstille februarinacht verbleef ik in de liefdesdroom van jouw door tederheid ontwikkelde oase je sprak over genegenheid alsof je de nevel uit een zoete droom beschreef ik voorvoelde dat mijn hersenschimmen soms verdwaalden ergens boven jouw graf omringde de mistdroom de hortensia alles wat de liefde aan stilte…

Zinnen, wat je verlicht raken vaak je hart geven, dat gevoel maar ook de smart zinnen maken op papier met veel liefde, warmte zo op mijn eigen manier staat m'n liefde hier!…

zij was haar lach alles daar omheen ademde plezier gaf warmte af bij haar voelde jij je nooit alleen want als de afstand groter werd was er altijd die blik met de knik van genegenheid als binnenkomer voor heel veel gezelligheid op elkaars golflengte samen naar stilte die geladen was met begrijpen dat kijken eigenlijk woordloos…

oever tussen genegenheid en het einde…

natuur die voor ons lente speelt met wat er overblijft van onze wederzijdse genegenheid.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen De liefde is als een vrucht Zacht en rood is het gevoel Totdat de rijping begint Verstrikt in een web van draden Herken ik mezelf niet meer Veranderd door warmte en genegenheid en pijn Onherkenbaar voor mezelf geworden Waarom kan ik niet met jou Zoals…

Het mystieke liefdeslandschap verstilt zich in zacht ruizen van dromen achter de horizon uitgestorven dieren komen tot leven in emotionele visioenen over de toekomst Verre landschappen in de verbeelding laten een spannende wereld zien je proeft teder zachte genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken jong en oud, verleden en…