Alle inzendingen over Gesloten ogen

Heel intens en diepbewogen Geniet zij met gesloten ogen Van haar ontluikend smaakvermogen. Vertroetel dus je smaakorgaan, Want, jong geleerd is oud gedaan.…

gesloten ogen blind verlangen verborgen liefde aanschouw licht liefdeslicht beheers leven intens gericht laat mij zweven maak dromen in liefde open ogen wees licht…

in de nacht komen de beelden van geweld gesloten ogen kleverige vlieg op je vel sla ze weg vind labyrint naar overdag daar komen beelden met open ogen ontduik geweld vlucht in dromen…

Beelden doordringen op het netvlies van gesloten ogen. Donkere kleuren verbleken tot een vorm van verdriet. Tranen druppelen over wangen met sprongen. De pest is nu net dat ook de stilte valt nu voel ik me klote.…

gesloten ogen leunen in hem die al zo lang kraakt als dat voeten rond zijn dromen lopen vooruit waarin gedaantes haar wegwijs proberen te maken tot zij haar vleugels uitrekt en opvliegt om de zon te kussen…

Met wilde gebaren Werp ik gedreven Al mijn kleding Woest van me af Achter gesloten ogen Broeien de tranen Op de bekende klanken Van het hemelse lied Ik zie de beelden Van jou in je lente Dankbaar als toen Voor altijd van mij…

de bibliotheekkast ongeordend maar voor kenners die de weg weten met gesloten ogen liggen de boeken voor het grijpen 'ik ben alles' wat ik lees schijnt de jonge vrouw op het schilderij van Felix Valloton te willen uitdrukken... en zo lees ik het schilderij ook met eigen poëtische ogen…

Zwaar is het zwerk boven de onbestaanbare gepentekende silhouetten Ik betast de lome lijnen van deze fantoombomen uit een verloren Oriënt doodstil verwoorden ze wat onuitspreekbaar is Met gesloten ogen verlaat ik het veld van verbeelding met deze momentopname voor de eeuwigheid.…

ik leg mijn hoofd in jouw handen en geef me over aan wat is waai mee met alle winden op geruisloze tonen van het zijn gesloten ogen openen mijn ziel die naarstig opzoek is naar geborgenheid daar waar donkerte de waarheid bevestigt…

Heb ik je ooit verteld over de oeverzwaluw die koketterend scheerde langs flanken van de wind waarop ik wankelend balanceerde en met gesloten ogen ver voorbij verlangen greep om net als de zwaluw terug te keren naar het vertrouwde nest…

Ik hing aan je lippen met je prachtige verhalen over sterrenhemel en planeten met gesloten ogen uren aan jouw zijde gezeten maar toen mijn ogen open gingen zag jij mij geheel niet staan en ik zei met een hemelse stem “ach vent, loop naar de maan”…

Lig te soezen Slaap nog half, Beetje wakker Met gesloten Ogen als jij Binnen komt En ik het daglicht Langs mijn dichte Ogen voel gaan, En is het jouw Liefde die me Aanstoot in de Morgen om vol Vertrouwen deze Dag weer in te gaan…

waar de dood berust in gesloten ogen deze nacht heel zacht tranen ontneemt haar laatste zucht in verborgen dromen die ene liefde voor eeuwig verhult raakt haar hand liefdestranen verlangt zij zacht naar hem die nacht…

ze vliegt door de lucht hoog de zon speelt met haar blonde krullen en ze vliegt een lach speelt rond haar mond haar voeten bengelen boven haar hoofd ze lacht en vliegt over dromen in wolken ze vliegt met gesloten ogen en valt…

De armen van de dageraad die met haar stralen op doet lichten laat uit het duister van bestaan het oog op blijdschap zich weer richten Het is maar klein wat er gebeurt onzichtbaar voor gesloten ogen maar zaad van vrolijkheid ontkiemt gevoel van toch weer leven mogen…

Gesloten ogen geven mijn hart de ruimte om te vertellen wat ik voel wat ik wil. De sterren laten mij een weg volgen in besef en angst volgens het verhaal van mijn eigen hart. - en als de wind mijn wang kust weet ik het verhaal van onze liefde -…

Achter mijn gesloten ogen is het nu net zo donker als de duisternis die mij aan zou staren, als ik niet bijna in slaap zou zijn. Nu maakt de stilte geen geluid. Mijn botten hebben geen gewicht. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is, als ik niet bijna in slaap zou zijn.…

Achter mijn gesloten ogen is het nu net zo donker als de duisternis die mij aan zou staren, als ik niet bijna in slaap zou zijn. Nu maakt de stilte geen geluid. Mijn botten hebben geen gewicht. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

je laat je gitaar huilen je laat je snaren dansen je stem zingt emoties vanuit je hart klanken puur rauw wonder zacht jij gitarist jij en jouw fado en ik geniet met gesloten ogen…

HELIOS DAGOPENING Zo komt hij op in volheid met een aura van rood kom maar vlug, de nacht was koud van eenzaamheid van malende gedachten Met gesloten ogen ontstaat in mijn hoofd jouw gelaat omkranst van verzachten *bij een foto van Jessica van Haaren…

in deze lange nacht raken onze ogen bij al die duisternis de weg voor even kwijt we leven kort met gesloten ogen in het fluisterend donker in die lange nacht zien we het magisch licht worden we omhuld door stiltes van onuitsprekelijke schoonheid…

woorden die fluisteren zon die zakt samen met onze gesloten ogen namen we een weg verlangens en realiteit voor een moment samen tranen op mijn wangen om alles met je te delen je ziel heb mogen raken mijn avontuur te zoeken op weg naar je hart…

Teder woel ik mijn hand door jouw haren Liefdevol kus ik je gesloten ogen Het brengt jou in "opstand" en niet tot bedaren... Zeg maar niets, gewoon helemaal niets laat mij maar gaan Vol van emotie komt er een traan... Niet van hartenpijn Maar, omdat we zo gelukkig zijn...…

Dans om mij heen met gesloten ogen en bespeel het verlangen van mijn lerende vleugels, onze ziel zo verbonden zoals zij nimmer verbonden is geweest.…

onuitgesproken gedachten aan een toekomst samen als de zon die landschap maakt tot schilderij beantwoord door verzwegen waarheid van een lang vervlogen liefde als gesloten ogen van de ziel bedrogen in hun zoektocht naar geluk de perfecte utopie verworden tot een eenzaam samenzijn…

Ik ben vandaag gestruikeld over onuitgesproken woorden die ik je nog had willen zeggen steeds smaller werd de weg bleef achter op een vlakte door kou bevangen achter het duister van m'n gesloten ogen voel ik dat alleen de zon -nog jouw lippen kust-…

zachtjes veeg ik kleuren uit jouw lieve gezicht door het hoge raam kruipt nog net wat licht naar binnen dat zich eerder niet liet vangen met gesloten ogen geniet je zolang de zon je strelen kan en dicht de wijsheid aan de lente toe…

een vogel verdwijnt in het grijze hemeldak Morpheus vertrok voor het vroegste ochtendlicht vertel me liefste over de lichte stilte in je dromen leen me je slapende handen om je vaster vast te houden ik geef je mijn gesloten ogen liefste als de dag ons overmeestert…

Jonge gelukszoekers, die met gesloten ogen de eerste wankelende schrede op het pad der liefde zetten. Struikelen over de eerste de beste steen. Vervloek dan niet de steen. Maar wees hem dankbaar. Dat hij je ogen opent. En leert, Dat blindelingsvertrouwen in de liefde pas na een langdurige en bestendige relatie ontstaat.…

Ik ben een schaduw wacht op de dag en verdwijn in de nacht overdag volg ik de lokroep van mensen het spel van de kinderen de ruzies van echtgenoten s'nachts verberg ik mij ongezien in haar gesloten ogen zij geven mij de rust ik word even zichtbaar als ze haar nachtlampje aandoet haar ogen bewegen en ze slaapt verder.…