Alle inzendingen over Gesloten ogen

een kind in tranen verbergt stille wensen huilt zacht zijn dromen onvervuld het reikt naar sterren droomt van de zee ontdekt zijn angsten aan het eind van de dag waar duisternis valt in gesloten ogen tranen verdwijnen zijn wens verschijnt…

Op een wit bankje in het park Ligt een oude zwerver op zijn zij Heerlijk rustig, prima bankje Ja, hij ligt er vredig bij Gesloten ogen, bolle wangen Rode neus, een dik gezicht Morsdood, al een paar dagen Op het bankje waar hij altijd ligt…

de gezichten van poreus porselein zoeken zacht de nabijheid van elkaar het aarzelend beroeren van de breekbare handen om die ene ander opnieuw te zien reizen gesloten ogen over onneembare muren in het oog van de storm stamelen en schreeuwen hun huilende monden…

Zij heeft haar rondingen gedeeld hij nam blauwe sneeuw uit haar hals tussen lakens van naakte nachten zekerheid geketend in geheimen er moet iemand anders zijn geweest hij die dronken speelde streelde met gesloten ogen van thuiskomen hij stapelt jaren zuigt het bloed van haar lippen vastgebeten in elkaar bang om uit elkaars gezicht te verdwijnen…

Daar sta ik dan, jij niet Daar hou ik me vast, jij niet Daar zijn mijn benen van rubber, die van jou niet Daar ben ik koud van binnen, jij van buiten Ik kan mijn ogen niet open doen Bang voor wat ze zien Want wat ik zal zien Wil ik buitensluiten Omdat het niet mag Daar sta ik dan, jij ligt Hou ik me vast, met gesloten ogen Waar tranen tussendoor…

ik voer je mee langs vrijgevochten luchten het bed een geheime plek voor twee achter gesloten ogen kleur ik je vurig rood als bloed dat bonkt in borst en buik warmte laat stromen vannacht wil ik jou voor mij alleen in het donker van mijn dromen…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

de weg van tranen doorkerft zijn gezicht groeven vol pijn zijn gebroken lach hij huilt ze verscholen waar de stilte hem wacht verlangt naar het eind die eeuwige nacht waar alles hernieuwt in gesloten ogen zijn lach nog heel even de dood verleidt…

het krijgt een naam een gezicht en een baard wat was het je waard je naam te vereeuwigen was het de macht een schreeuw op te wekken probeerde je een kwart van de bekken tot sluiten te dwingen of was het de betovering van de Madonna die toekeek met half gesloten ogen hoe de olie werd bedrogen in doeken zonder herinnering -------…

Nog slaperig haar wangen rozig lippenrood de nacht bracht ze niet dus laat ze maar komen dagdromen vol geur en kleur en warme wolligheid aan romantiek handen wrijven over armen langs gesloten ogen rekken strekken de fluister glimlacht begint bij het begin er was eens ……..…

In uren van gesloten ogen trekt een colonne van taferelen voorbij. Onder het verleden gebukt of gebogen, aan geen nieuw avontuur beginnen, alle demonen op rij, een mysterie waardoor niemand genas. Het verloren paradijs is alleen te herwinnen door los te laten wat ooit was.…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

waar een kus onder de sterren liefde vereeuwigt de nacht haar glans verliest in jouw lach een belofte gehoord duizend wensen in verlangen reikt naar het licht van de maan zal de eeuwigheid verdwijnen in gesloten ogen jouw kus in de nacht sterren laten dromen…

wanneer ik jouw tranen raak kleurt al het grijs waar niets wat het lijkt in duister verdwijnt donkere tinten zichzelf hernieuwen gesloten ogen mij roepen in de nacht ga ik op zoek naar licht in vergane dromen laat de nacht haar tranen kleurt zij mijn dood…

wat is er zaliger dan zonder valse schaamte met gesloten ogen je tijd verdoen ver weg van het dagelijks gemodder je zelf warmpjes te rusten leggen gelijk het kindeke op een bedje van rendiermos en dromen van een vredige kerst wanneer er buiten nog wat sneeuw mag vallen dan is het plaatje voor mij compleet...…

De wind waait door mijn haar zoals alleen jij kan kroelen met je hand geaard zit ik met gesloten ogen en bewonder ons eigen wonderland het zonlicht verwarmt als je adem achter mijn oor als jouw thuiskomst door regen opent mijn gedachte zoals jouw kracht van inspiratiebron.…

wie met gesloten ogen luistert hoort het roerloze bewegen hoort de zucht van verlichting in z’n rauwrode lijf, lichter dan lucht voelbaar door zelfbewogen ziel langs zichtlijn en richtsnoer niet langer kaal en koud in zichzelf gekeerd, zo diep dat het hart niet meer deelbaar is…

vandaag is het sterven weer daar een dag met onvoorspelbaar aantal uren dat het nu oneindig doet duren terwijl ik met gesloten ogen staar de versteende pijn door mij te dragen is niet te verwarmen door welke gloed dan ook ben zelfs niet in staat om naar lucht te vragen ik ben gesloten, gevangen in de levende dood; een uitgedroogde…

het niet bezorg de ander geen verdriet voor tranen die niet drogen bid ik ...met gesloten ogen.…

blote voeten verzonken in de aarde miniem contact het ego voorbij vingertoppen leiden een eigen leven in een dans zonder hoofd groene heuvels tekenen zich af achter gesloten ogen op een onbekende wijs een plotse reis dient zich aan het grote genieten van de steppe mannen en vrouwen in vertrouwde felle kleuren trekken langzaam…

de tijd baart de dood in een schemering van eenzame letters en staart als een vrucht langs me heen weliswaar met gesloten ogen ik ken geen limiet wanneer de warmte me droogt van het zweet dat de nacht in me braakte en ik angstig me toiletteer in de uithoek van de kleinste kamer het kompas kent geen noorden meer…

Zoals een leven lang gesloten ogen, gelijk is aan blind geboren. Zo is een bestaan zonder ander, een leven verloren.…

het verschil tussen land en lucht verdwijnt op de kaart alleen een witte vlek en nu op deze loodwitte dag wacht ik op een teken van je marmeren gesloten ogen het was een witte witte dag toen sneeuw en wolken elkaar raakten en jij het verschil niet zag je reisde voor eeuwig af…

ogen…

aan het eind van de dag wacht een wereld in dromen in gesloten ogen sluipt langzaam de nacht ontdek er de wensen die sterren beloven vergane dromen op zoek naar zichzelf in het waarom van stil verlangen dat eindeloos gevoel van geborgenheid waar liefde ontwaakt in open ogen aan het eind van de nacht die begon als een droom…

Dromen Als ik mijn ogen sluit En denk aan jou Dan voel ik een voorjaarsbries Die mijn huid verkoelt Ik zie een glimlach om je mond En stralende ogen Die kijken naar mij Uitgestoken handen Die naar me reiken Je donkerblonde haar Ik hoor een stem vol verlangen Die fluistert in mijn oor Met gesloten ogen, droom ik van jou Mijn…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach waarom?…

jij leest met gesloten ogen elke zin die ik je gaf lach ik liefde? zucht ik kussen? laat ik vlinders in je los? jij kleurt met je hart wijd open elke wang vol toverblos…

in harteloos verlangen als schaduwgordijn duistert haar ziel gesloten ogen schuwt zij nachten bij avondval waar ijzig bloed haar passie bekoeld zoekt zij verlossing minnestrelend in liefdesarmen een laatste keer kleuren haar kussen immer rood haar beet vol liefde behelst zijn dood…

ik voel de zon bijna sacraal ontvang ik zijn warmte ervaar hoe hij spirit geeft aan mijn al zo lang wachtend lijf met gesloten ogen zie ik sterren dansen in zijn helder stralende aura er is geen onderscheid meer tussen binnen en buiten geven en nemen zijn een geworden in het delen van eeuwig leven…