Alle inzendingen over God OR Eden OR lijden

Het leven in de Hof van Eden was te mooi om waar te wezen De zon kwam op de zon ging onder De tijd was nog niet uitgevonden Er was hemel er was aarde Er was lucht en er was water In het bos de wilde beesten Er was Adam er was Eva Ze leefden met elkaar in vrede Zonder doel en zonder reden Ze kenden oorzaak noch gevolg Er was toekomst…

Tot in het Eden.…

God, Jouw naam ken ik niet zo zeker als Lilith het zei voordat zij Eden verliet, zo zeker zou ook ik het zeggen.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

Ik zie twee sporen Een van god en een van mij Zoals het zou horen Staat god aan mij zij Maar in de zware tijden En bij alle problemen Tijdens mijn lijden Is er een spoor verdwenen Dus ik vroeg aan hem Waarom laat u me alleen En ik hoorde van zijn stem Ik draag je door die tijden heen.…

Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent. Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook rijkelijk dement.…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf.…

Ga dan tot God met je verdriet! Hij heeft een luisterend oor en weet van je lijden. Hij wil met Zijn grote liefde, jou, van je droefheid bevrijden!…

Ik ben het zo zat, dat lijden en dat sterven en al dat vechten. Ik wil het geluk voor alle stervelingen: mens, dier en plantje. Kan ik het helpen, kan god het helpen misschien, kan jij het helpen?…

Leg aan bij de boomgaard waad door zacht gras en goudgele appels naar de vijver middenin dampend in de avond Betreed het ronde bekken glijd het warme water in en zwem over de bodem van je oerappelwijze weten naar de trappen van de toren Lees vanaf de omloop de wind, de wel de stroom van de tijd, hun rimpelingen hun dieptes en de nevelschimmen…

Dat we angsten koesteren, die mensen laten lijden, en dieren laten doen. Mensen die zelf dieren zijn, die ook medelijden kunnen. Toon ons de aard van mensentaal, taal die om de tuin kan leiden. Om de tuin van Eden. Taal die mensen vervreemdt, van hun aardse paradijs. Vervreemden van elkaar. Waarom we kwaad willen spreken.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik leef de droom van Eden bron van stromende liefde het maakt me zwevend in het heden zie de onmiskenbare schoonheid kom, ga met me mee naar de glimlachende blijheid…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

Van 't zalig Eden Der Onschuld, dat voor ons verdween. Gods Englen dalen naar beneden En blikken door het venster heen.…

De vertroostingen Gods zijn nooit te klein, Hoe groot het leed moog wezen. De God, die ze schenkt, en ons lijden gedenkt, Zij eeuwig gedankt en geprezen! Houd dan moed onder 't kruis! Hoe zwaar het drukk', Het zal u nooit verpletten. Rijze 't leed voor uw oog als gebergten omhoog: Het geloof kan ook bergen verzetten.…

(tanka) een klein paradijs het verlangen en streven naar dat wat ooit was diep verscholen in ons brein zal het de Hof van Eden zijn…

Het mag toch niet zo zijn dat Hij, onschuldig mens voor mij zou moeten lijden, ik kan mijn eigen strijd toch strijden maar God, wat kan ik anders dan het uit handen geven want ik besef maar al te goed dat ik zo niet kan leven. Ik geef mij aan U over met een gebroken hart en hoor bijna opstandig aan hetgeen mij zo verwart.…

eer Gij te sterven vraagt, Dat doden God géén ere kunnen geven, Maar slechts wie 't Lijden voor den Eeuw'ge draagt, Die líever U moet zijn dan Dood of Leven, Daar er een God is, die zelf Lijder heet En heerlijk Heil zal maken uit Uw Leed.…

In de nachtwind, als ik niet slapen kan, hoor ik de toorn en het lijden van God. Maar boven de storm uit hoor ik de stemmen van miljoenen zielen, voor eeuwig verloren, die roepen om gerechtigheid. Wat hopen zij? Wat denken zij? Wat denken zij van Hem? Wat denkt Hij van Zichzelf?…

Schoonbroek, het fraaie dorp van Job, een man van God. De voorspoed gepenseeld, in hout gebeiteld lijden. Dispuut van vrienden, alleen om te verleiden. De vragen tevergeefs, ’t verstand verklaart geen pijnen. En toch. De diepe smart verdrongen. De wanhoop overwonnen.…

Gespleten Gezinnen stichten was het decreet Opvoeden was een bezoeking Kinderen geboren bij de vleet Niet voor iedereen een roeping Ze geven geen warmte of vertrouwen Geen omhelzing of een bedje in haar schoot Een voedingsbodem voor de eenzaamheid Afstanden zijn onbedoeld vergroot Rivaliteit in de gezinnen Vreemde rollen worden gecreëerd…

zout in de wond Op zondag heb ik trouw het vlees gesneden Toch ging het mis in onze Hof van Eden Die bleek een tuin te zijn op zwavelgrond Ik wist niet wat me nog te wachten stond Toen ik de moederschoot was uitgegleden…

Omstandigheden kastijden laten mij weer onverlet in duisternis ingebed de diepe afgrond berijden Wat mij doet lijden is het eeuwig verzet mijn denkend strijden met zwaard en bajonet Eens protest verstomd is en schaduwen niet meer misleiden als zij…

je ogen en je oren hangen lusteloos langszij geweten is verboden en luisteren voorbij het lijden is te dragen alleen maar door te doen alsof er niets meer is te vragen gedachtenloos aan toen van binnen roept de schoonheid die blind is en ook doof maar steeds versteent al bij 't gelaat zichzelf niet meer gelooft…

niemand kan het lijden van jouw lijden begrijpen als je het al zelf niet begrijpt maar niemand lijdt alleen zij die jou liefhebben lijden in hun liefde voor jou nog het meest hou van ze keer de spiegel in jezelf toon ze jóuw liefde en respect kijk niet lijdzaam toe…

mij had bedrogen Want een kunstenaar moet lijden is volgens mij gelogen Daarom zit ik nu met Rooje Sjaan aan de Calvados En dadelijk nemen we ook een lijntje en dan gooien we alle remmen los…

bedrogen Want een kunstenaar moet lijden is volgens mij gelogen Daarom zit ik nu met Rooje Sjaan aan de Calvados En dadelijk na een lijntje gooien we alle remmen los…