607 resultaten.
Volle Maan in Winter-Tijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Maansverduistering
Volle maan start winter-tijd
Graven in opstand…
Memento mori
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 [Haiku]
het toegangshek knarst
de wind schikt wat bladeren
tussen twee graven…
Tijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Tijd
leek even stil
te staan
in de veste Grave
Bezet
door de Fransen
een legertje
ingehuurd
Op de veste
geweren en kanonnen
afgevuurd
strijd met slechts verliezers
Sinds jaar en dag
is strijd hier gestaakt
de veste Grave
slechts decor
voor hen
die de klok
hebben stilgezet
de Franse Tijd hebben 'nagemaakt.'…
Veste Grave....
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 Ja, daar
daar ligt
de veste Grave
aan de Maas
Voorbij
de bakenbomen
de scheepswerf
failliet gegaan
Het kostte
een zestigtal werkers
hun zekere baan
daarover nu gezwegen
Ja, daar
ligt Grave
je komt geen muur
geen soldaat er tegen
Maar 't blijft
-tot op heden-
een vestingstad
alleen een poort
en Het Arsenaal
spreken nog…
regen kabbelt litanieën
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 413 kerkklokken
lokken tranen
slaan verdriet
schoppen graven
dieper naar
vergeet me niet
tijd verslaat
de uren trager
leven draagt
de dood ten graven
geeft de aarde
zijn laatste waarde
regen kabbelt
litanieën
bloemen dalen
op de kist
ergens rolt de donder
weerlicht wordt gemist…
toekomstmuziek
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 159 in het verleden
graven
of
dwalen
heeft geen enkele zin
de melodieën blijven
maar
het
orkest
is al lang begraven!…
mijn vele graven
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 3.583 Ik passeer in golven van gevoel
de getijden waarin ik ben verdronken
maar ook telkens weer ben geboren
Mijn vele graven die ik telkens
weer ontvluchtte, scharen zich
nu allen aan mijn zij
Geleerd heb ik niet om dood te zijn
ofschoon mijn masker
suggereert, jij bent mijn
Ik laat en onderga de tellen
van de tijd, en assembleer mij
met…
VERSE GRAVEN HIER EN DAAR
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.045 Verse graven hier en daar,
onbegersde moldebuilen,
ziet men uit het kerkhof puilen,
dit onzalig ziektejaar!
Kinders, sprakeloos, gekist;
ouders, al te vroeg gaan slapen,
wonden die in 't herte gapen...
deerlijk om herdenken is 't!…
Graven groeten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 244 ik ga de gouden blaren
leef het loslippig loof
zie de doden staren
vanaf hun stenen alkoof
zullen we vandaag de vaders vinden
tussen tinten van de tijd
die herfst heet, tussen linden
en platanen, langs lanen eeuwigheid
en moeders die we minden
broze briesjes blazen
of woeste waaiewinden
lijk droeve oude dwazen
ik stap het stille sterven…
Bedden en graven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Stenen bedden
Markeren de plek
Waar lang geleden
Mensen geprepareerd werden voor vertrek
Graven van aarde
Voorzien van stenen exterieur
Omsloten hun lichaam
Ontworpen door oudheidkundig ingenieur
Groene heuvels
Geven ons een indicatie
Over de plek van onheil
Van een vervlogen generatie
Stenen reuzen
Staan voor altijd stil
De buitenkant…
Regen over de graven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 339 Het regent nu, ook op de graven.…
Gebroken graven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 338 Tegen het eind van
Wat een nacht moet
Zijn geweest - in de
Barensweeën van de
Schemering die de
Ochtend moeizaam
Geboren doet worden -
Word ik op het kerkhof
Van gebroken graven
Begroet door een oude
Man met een schitterende
Zilveren baard die mij
Het verhaal van zijn dood
Vertelt - en terwijl de
Eerste zilvermeeuw boven…
De vroege graven.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 519 (Naar Klopstock's rijmlooze Ode, die frühen Gräber.)
Peinslust-kweekster! schone en kalme speelnoot van de stille Nacht!
Zilvren Maan, mijn welkomstgroete zij u hartlijk toegebracht!
Hoe, ge ontvliedt mij? O,vertoef toch! Blijf een poosje nog bij mij!-
Zie, ze blijft! Een donker wolkje gleed maar aan haar rand voorbij.
Ach, de zomernacht…
Grave aan de Maas
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 140 Grave...
beneden de sluis
het bleek er plots
beslist niet pluis....
Schippers, schepelingen
weten er
van varen
van afmeren
In dichte mist
kan 't verkeren
de sluis gemist
op stuwen....…
Jeronimus 1
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 212 Hij wilde graven
maar armen en benen weigerden.…
Verborgen verleden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179 Waarom zo graven in het verleden
Komen er dan nog lijken uit de kast?
Ik bedoel kist
En als er gecremeerd is
Zal dat dan nog veel stof doen opwaaien?…
voortleven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 ga niet naar mijn graf
of de urn met mijn as
ik ben er namelijk niet
want altijd springlevend
in duizend waaiende winden
in diamanten die glinsteren
in de deken van sneeuw
ik ben de stralende zon
op het nog rijpend graan
ik ben de zachte herfstregen
die je in de ochtend wakkert
ik ben de opbeurende rush
van stille vogels in de lucht…
schuld
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.738 in de kleine werkplaats
verft de zon de krullen
goud, terwijl de hand
van de timmerman snijdt
en zaagt en schuurt aan
het kruis van hout, waarop
hij nagels ziet en bloed
en 's-nachts als in de
hoek het manshoge kruis
te wachten staat op wat
morgen zeker komt, droomt
hij vreemde dromen vol
van geweld en tranen,
maar niet op zijn gezicht…
aardbeving
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 400 springvloed na schokgolf
de aarde rekte haar spieren
nieuw landschap ontstaat…
fossiel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 443 blauwdruk van vroeger
verstild slapen de dieren
gevangen in steen…
dwaalwegen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 781 waar je ook belandt,
je wordt - nu of later
teruggevonden
in het woestijnzand
of in het zeewater
in Parijs of Londen
maar ben je in transito
het spoor verloren,
gewoonweg in je
eigen geest verdwaald
dan ben je, vrij vertaald,
voorgoed incognito
het beeld dat angstig
naar je terugstaart
uit het spiegelglas
toont alleen maar
wie je…
verboden vrucht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.111 zo zonder schaamte
lig je daar lonkend
met je ravenzwarte
haar, dat pronkend
over het kussen spoelt
daartussen je gezicht
met ogen fonkelend
vol heimelijk vuur
ongerepte bruid
ik tover raadsels
op je blanke huid
en luid kreunend
strekt je lichaam
zich wellustig
kronkelend onder
mijn lichaam uit
de ultieme zonde
voor de val sluit…
midzomer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 703 helblauw van de lucht
bekroont het goudgele graan
de zon lacht voldaan…
ongemak
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 517 alweer verkouden
meer bacillen in de lucht
dan centen op zak…
bezwering
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 677 hier teken ik een mond
met lippen en daarboven
ogen blauw met zwarte
stippen en dan de neus
klein en fijn; van voren
op haar hoofd loopt een
diepe rimpel, papa zegt
dat komt van de pijn
dan komen de schouders
met twee armen in een
warme jurk met heel veel
kleuren, want die vindt
mama het allermooist;
ze is nu wel kaal maar
ik maak veel…
zwerfsteen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 708 eeuwenlang geschuurd
door water gladgeslepen
juweel van zwerfsteen…
helm
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.377 over het duinpad
worstelt helmgras geduldig
op zoek naar ruimte…
slaapbol
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.014 dertien papavers
knalrood wuivend tussen graan
al bijna in slaap…
kindvrouw
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.826 op hoge veulenbenen stapt
zij vastberaden dwars door
de spiegel van de aarzeling
en uit de scherven van haar
meisjesbeeld ontstaat voor
de eerste keer een vrouw
met haar kinderogen nam zij
foto's van een nabij verleden
waarop wat druppels van een
mengsel vol haat en liefde
schaduwvlekken maken, die
tot voorbij het heden raken
nog is…
herstkleuren
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.011 de herfst is lijden
al die vergane kleuren
treuren op de grond…