Alle inzendingen over Handreiken

gemakkelijk en vaak tot plots zij stuk zijn eigen lijf vertrouwen is ons heel natuurlijk terwijl het leven leert wel zijn is niet zeker mensen vertrouwen is zo natuurlijk niet als je het zelf niet hebt lastig weg te geven ook vertrouwen is lef in de wederkerigheid los te durven laten wat niet zeker is vertrouwen hebben is een handreiking…

het voelde al meteen zo goed de sterke handreiking als groet met gelijke frequenties de eerste ontlading met een omarming van positieve energie die eigenheid herkende in astrale kleur en geur van lichaam en geest die zich probleemloos elkaar op- en aanvullend mengden aftastend zijn wij gaan zoeken naar het paneel…

De vrouwe van de maan, vertoont zich in een violette aangezicht, gedrapeerd door doorzichtige linten, een handreiking naar het geschonden licht, steekt de kim naar de kroon, aangelijnd door zilveren tinten, hoedt haar vluchtige schapen getooid in wolfse kleren, die als honden waken en hun taak verrichten tussen eb en vloed, ontlokt…

Ik plak een pleister 'n pleister op de wonden één voor één haal ik 't plastic er af opdat 't kleven zal blijven kleven op de benen op de armen op de buik en op de rug, naar gelang de wond 't heftigst bloedt Of ik zal je verbinden met alle liefde verbinden je verdriet doen stelpen een schouder voor je zijn je geruststellen wanneer je…

Naïeve winden kunnen een kind niet bekeren het zal haar eigen vlinders volgen en zal je - zonder schroom - haar hand toesteken een handreiking in de dorre aardwoestijn in die stroom valt nog veel te leren.…

Amberkleurige gewaden verwaaien tot glazen handreiking. Naakte lichamen willen vergeefs gelijk halen, in getraliede ontwijking, om in eigen broekzak te verdwalen.…

Een kantje haring op de stoep of tante die aanbelde in ‘t aak'lig zwart en zowaar een handreiking deed. Jouw werk! Op het laatst huisde je aan het eind van de gang en schrok op als ik klopte. Je vouwde de krant dicht en luisterde. Maar nu gaat mijn vriend met pensioen en prompt wordt hem de keel gesnoerd. Wie laat de dood groeien?…

schone schijn reflecteert in het zwart diep in de holst van de nacht zelfs het maanlicht schuilt… Noodwendigheid gebogen onder hoop bedorven in verpakking onder geschuurde huiden louche ogen dichtgeknepen realiteitsangst… Wrevelig het bitter tussen lippen loopt de kwetsbare wanhoop met versleten steunzolen dood in het vooruitzicht de handreiking…

Je lacht om - voor mij - totale onzin op de PC weet je meis, je bent voor mij de handreiking naar de anderen wat jij nu met mij doet,heb ik nooit met hen gehad het was meer puzzelen,verven en nog meer alles jonger, alles meer ….…