Alle inzendingen over Hans Visser OR Rob Visser OR Dominee

Scherp tekent de schollevaar zich af tegen de strakke lucht De visser in het bootje kijkt omhoog en zucht Voor zijn neus zal het zich ontvouwen: Hoe de scholver vol vertrouwen in het diepe water tast en weer opduikt met een snoekbaars aan de maat, de visser met zijn lege net en nutteloze dobber onverrichter zake laat Het lijkt hem dat…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

dacht die visser ook ik had hetzelfde gedaan Wat is dat toch?…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

Zoals de stroom niet op zal houden doorgaat dag en nacht Zo is het leven zal het leven zijn Het komt uit de mond van 'n visser daarmee is 't: visserslatijn.…

In de kist lag hij stil op zijn rug, zijn mond een klein beetje open juist zoals ze hem hadden gevonden, languit op de kade, hengel in groen foudraal naast zich, dobbers en snoer, emmertje leeg, het blikje met maden in zaagsel nog dicht, twee elastiekjes eromheen. Binnen zaten ze allemaal bij elkaar, een vroeg om zijn vissershoedje, een ander…

Als de schemer was gevallen en het licht onvindbaar de kinderen van het dorp lagen te dromen van de morgen, dan waren de vissers langzaam uit het zicht van de haven verdwenen. Afwezig in de avondrust waarin ons dorp reeds was beland, kon je hun peddels horen ploeteren in het water van de Maas ver van het land.…

Eeuwig verdriet probeer Ik onder ogen te zien, Niet weg te duwen, Maar een plaats te geven Waar ik bij moet kunnen Als ik het niet langer Harden kan - zo wil ik Jouw verlies, kind, beschouwen - Aanschouw ik het beeld dat ik Zo hartverscheurend lief had - Ik merk dat het schouwen Alleen al een afstand schept Tot mijn diepste verdriet…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

hoe de kerk te vullen Goddank creërde pastoor een wonder Een mis waar iedereen van kon smullen Cornelis Visser is heel bijzonder Liet vierhonderd aanwezigen brullen: 'Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder!'…

twee Amerikaanse vissers op hun speedboot hebben het voor de wereld goed verkloot na het vangen van een kleine haai sleepten ze hem ongeoorloofd naar de kaai aan wel tweehonderd per uur… recht naar zijn dood!…

vergaan er zal geen steen van blijven staan" de vissers lachten haalden hun schouders op de vloek kwam uit toen hield het op Reiderwolde leed een strop water stroomde ondermijnde muren vielen om het dorp kwijnde verdronken zijnde dikke laag slib er boven op…

gesloten als een oester deed zij niet van zich spreken wachtend op de visser smachtend naar een teken opdat haar hart, een parel, juist zou worden bezeten bang te worden beschadigd bang te worden vergeten (met dank aan “lizzy” voor haar “oester”)…

water leeft het beweegt is niet stil gaat verder stroomafwaarts weerspiegelt wolkenlucht oeverrand de visser emoties vloeien voort getijden eb en vloed zo lijkt het voor immer tijdloos…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…

dichtgeslibd moe van het doen maak ik een nest aan de oever afgedreven van ratelende woorden roerloos op mijn rug hoor ik de oude visser zingen een vis is gewoon een vis een vogel is gewoon een vogel…

Om geld van de regering af te dwingen Legden de vissers onze havens lam, Wat in IJmuiden en in Rotterdam Geleid heeft tot een tweetal kortgedingen. Iets waar ze in Delfzijl niet aan beginnen. Daar komen deze maand geen schepen binnen.…

In zijn kleren valt hij op, het netvlies van de visser trilt in niets dan water.…

(over dingen die voorbij gaan) als ik in opperste verwondering over het vlonder van Smögengsbryggen loop verwacht ik elk moment achter een volgende bocht vissers in Volendams kostuum die op een bankje verhalen over een wonderbaarlijke vangst…

de eenzame visser heeft ogenschijnlijk geen weet van het decor waarin hij de hoofdrol vertolkt dit fraaie prentje maakt bij mij iets los waarvoor ik even het juiste woord niet kan vinden noem het voor mijn part een vorm van sprakeloosheid…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Da’s voor de vissers toch wel even wennen. Dus wie een visje aan de haak wil slaan moet weten dan een wreedheid te begaan.…

Gelijk de zeelui en de vissers aan der strangen Op hoop van goede vangst gaan wagen lijf en goed, Zo werden de minnaars met innerlijk verlangen Ook van de zoete hoop geleid en steeds gevoed. ------------------------------------------------ strang - strand…

Het werd – geen woord hiervan is overdreven – De zwemtocht van Els Visser voor haar leven.…

Omdat ik niet kon zwemmen Ben ik visser geworden, Veilig aan wal Met de grond onder Mijn voeten Kan ik genieten Van al het moois Dat het water te bieden heeft, En leer ik mezelf Beter kennen doordat Zijn glanzende oppervlak Mij zo naadloos weerspiegelt, Mij zonder gewicht dragen kan…

het lichte gelaat van de visser, rood balt de zon in het gras, zoemen late insecten, trillen de vlinders op vurige bloemen. 5 Het blauw van kikkerstemmen onder de koele brug, plaatst de avond in het donker licht van huiswaarts, op ruisende, krakende schoenen.…

toen ik jong was kon en moest ik wat de tijd mij bood allemaal binnenhalen ik kende geen angst en liet me voor mijn vangst een eerlijke prijs betalen ik was een sterke nette visser nu ben ik oud en zal er niet meer naar talen ben me veel gewisser dat ik het maar moet laten bij mijn waargebeurde verhalen het jochie dat mij koffie en…