Alle inzendingen over Heb je

het eerste scheepje een uitgeholde boomstam bracht lang geleden een vederlichte lading mee het was alles wat we wilden tot het zeilschip met één zeil ons ietsje uit de wind hield dat was alles wat we wilden een schip met méér zeilen hield ons nog meer uit de wind alles wat we wilden onder het wegstervend licht vaart…

En als we nou naar buiten kijken, zien we de reuzen bijna wijken onder het geweld van de wind. Kijk daar vliegt warempel bijna een kind uit handen van haar moeder, oei wat een geloei wat een stoten, wat een kabaal het is warempel niet normaal, stormen regen, wind dan te bedenken dat over een krappe drie weken de ZOMER echt begint…

in een serieus mannengezelschap hebben die meer aan een koude frigo vol bubbels dan aan een hitsige hengst die prooien zoekt .…

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…

Zo'n droge zondag, HIJ stapt uit bed en zet de koffie aan, Ik schenk hem daarna in om weer eventjes terug in bed te gaan Val weer in slaap o jee Bel gaat voor mijn verpleging, ik schrik me verloren Kijk op het kastje waar dan nog De koffie staat die de warmte kwijt is. Een lachend gezicht van de zuster, een slaperig van mezelf…

De dag… vandaag. Gisteren is voorbijgegaan, de zoveelste dag in mijn bestaan. Weet ik nog wat ik heb gedaan? Niet alles meer, vergeet soms weer. En dat is goed. Stel dat ik alles zou onthouden... Ik zou geen ruimte overhouden. Toch heb ik dingen opgeslagen. Gevoelens over iets wat me nog spijt, ik wil ze ook niet kwijt. Ik leer…

De warme wind waait wollige witte wolkjes langs de knipogende zon de miezer voelt als vochtige vlinderkusjes vrolijk fluitende vogeltjes fladderen vlak voor me langs mijn aura weet zich gekoesterd dankbaar geef ik de natuur een dikke zoen terug…

“Het is morgen een belangrijke dag.” Dat zei je lachend. “De dag der dagen.” Ik wist van niks. En wou het ook niet vragen. Waarom zo belangrijk? “Ja,” zei je, “Misschien wel de belangrijkste.” Hoe kon ik zoiets hebben gemist? Hoe kwam het, dat ik het niet wist? Toen begon het mij te dagen. Een voetbalwedstrijd. Daar ging jij heen. En…

Terug op de fiets naar huis landt een kwikstaart op het asfalt het pikt her en der een beestje vliegt op als ik aanstorm ik fiets verder en aan het eind van de weg stijgt een blauwachtige libelle op het fladdert even, in mijn buurt volgt dan een eigen route ik sla af en nader mijn woonplaats gekwaak van kikkers komt mij tegemoet vergast…

Toch is elke dag de moeite waard te strijden ook al brengt ze veel lijden want de verlichting komt op een moment dat je het vrezen niet meer kent.…

Waarom voel ik zoveel bij jou? Waarom raak je mij... alléén zoals je me weet te raken alleen jouw stem, jouw blik in de ogen jouw houding, jouw hart zit in mijn hart: een telkens nieuw gegeven in mijn leven. Na de zoveelste dood, zorg je steeds voor nieuw leven, want jij bent toegewijd, zo ik ook trachtte maar ik, veel kleiner en simpel…

Ik heb een oorspronkelijke geest, die nog het meest houdt van die ene man, zo eenvoudig en bescheiden, die van oorlog vrede maken kan.…

In een woud van woorden Blijven ongehoorde Klanken, duister en obscuur. Als voortvretend vuur Verteert het binnenin Woorden zonder zin. Ongehoord blijft sprekend Beloften nooit verrekend. Uitgesproken en gehoord Wekt het woord in elkander Leven en licht ontloken Aan liefde, taal als geen ander.…

---------------------- ------------------------------------ tegen de verveling nam hij een hond tegen de eenzaamheid een vrouw tegen de zinloosheid nam hij een kind tegen de vervreemding speelde hij de rol van zijn leven maar de leegte, de honger van het hunkerend hart bleef, als een onverpleegde droefenis spiralend rond de…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Het is genoeg om genoeg te hebben aan een glas dat valt aan scherven. Het is genoeg om voldaan te zijn over een bewogen leven dat gebroken is. Het is genoeg om te voelen wat je voelt. Het is goed genoeg om te zijn wat is. Het is veel te veel om stil te blijven staan bij wat ik mis. Missen doen we gisteren. Morgen komt vanzelf…

Mick Jagger is hét schoolvoorbeeld voor mij, Wat barst die veteraan nog van de power! Maar deze week ontdekte Mick Frans Bauer, En die heeft nu een grote fan erbij. Sindsdien ben ik volkomen van de leg, Mijn laatste zekerheden vallen weg.…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

De woordenwaterval is gestopt De letters komen niet meer Zij blijven aan de waterkant hangen. Aangespoeld door stapels leugens. Waar mist hangt Is het gevaarlijk beangstigend. De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard…

Ik heb 100.000 km afgelegd Mijn ogen werden verblind door regen. Bijna omver geblazen door de wind. Mijn onderstel werd meerdere malen op de proef gesteld zelfs met grof geweld. Kasseien wilden niet zwichten. De modder zwolg me op tot mijn knieën. Plassen water waren toch zo verraderlijk. Maar… ik liet me niet kennen. Net als een paard…

tussen spiegel en evenbeeld brak deze nacht het hart in dwarsverbanden die er wel zijn maar elkaar niet kennen als het deel dat nog niet bloedt en de rest zonder hoop op dromen tegen het licht van zilverwolken…

Ik schrijf de woorden die ik wil horen die ik wil zeggen die nooit tegen mij worden gezegd Ik voel een groeiend gemis voor iets waarvan ik voel waarvan ik steeds zekerder weet dat ik het niet heb gehad Ik wil een zachtjes houden van een geruststelling een liefde net zo fysiek als het romantiek was Een liefde die overloopt van zeggen…

Gegrepen tussen dood en leven Tussenin daar waar licht en duister spelen Zij zijn eenzelfde rol aan het uitvoeren Samen, dansend om ons heen De een waar een angst voor aanwezig is De ander die gewenst is Eenieder die ze verwisseld Een ander die ze wenst te wisselen Lichaam bewegend Dansend op het oerritme Laat het zich begeleiden Zoals…

Vaak verwijt je mij Dat we niet meer Met elkaar praten, dat het Hoog tijd wordt voor een Goed gesprek - dan begrijp Ik echt niet wat je bedoelt - Ik vraag je immers vaak genoeg Om je advies, niet dat ik daar Wat mee doe, maar toch, Ik laat je altijd uitpraten, Niet dat ik luister, maar toch, En als jij je eigen mening Ventileert…

“Wat is dat handig hè? ’t Is even scannen. Hup, even laten zien, je bent zo klaar, Die andersdenkenden vind ik maar raar, Maar dat soort mensen wil ik toch niet kennen. Denk jij nou écht dat onze overheid, Hiermee nog méér controle voorbereidt?”…

Een kerstboom, die staat er niet Vandaar dat je er ook geen pakjes onder ziet Een kerstmaal, dat komt daar niet Omdat ze de bodem van haar knip al ziet Een kerstontbijt wat dan bestaat Uit 2 beschuitjes met pure lucht Een kopje thee, voorzien van vrucht Een kopje koffie zonder iets En verder komt daar helemaal niets Een kerstboom, nee die staat…

OMG O staat voor onder Niet boven, schuin of opzij O staat voor onder bij mij M staat voor mijn Mijn, niet van jou Ondanks dat ik van je hou G staat voor gedachten Als stemmen in mijn hoofd die roepen, Deel het dan, kruip niet weg. Want OMG wat kan ik onder mijn gedachten zijn.…

Hoe je als mens continu met een mentale telescoop naar de toekomst staat te loeren en welke rampscenario’s zich daar kunnen ontvouwen. De wetenschap prent ons immers in dat we die scenario’s in de hand hebben, dat niets ‘zomaar’ gebeurt. Elk overlijden moet een oorzaak hebben. Elke dood begint terwijl we ons nog onsterfelijk wanen. En…

Een vriend als jij heb ik nooit gehad, zo zou het nooit meer zijn. Wat een vreemd gevoel is dat, of is dat juist fijn? Ik heb vaak gedroomd over jou en mij. hoe het in de toekomst zou zijn. Is het nog steeds ‘wij’, of doen we elkaar alleen maar pijn? Gaan we ooit dansen in het maanlicht als hij helder schijnt tijdens Kerstavond? Samen…