Alle inzendingen over Herman Gorter OR vuur OR vlam

Gorter, Gorter! 'k Heb uw Meizang willen lezen Maar begon al gauw te vrezen Dat het, voor mijn dood, niet uit zou wezen. Korter! Korter! Korter! ----------------------------- Uit: 'Kritiek als credo', 1980…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

. __________________________________ QR-CODE Stel dat ik Chatbot GPT deze twee verzen van Gorter voorlegde in de vragende vorm, zou hij, zij of het dan ook als Herman in de wolken zijn? Is zij als de gouden zonmiddag, een herfstige laatste biddag van boomen en het graskruid tot 't zonlicht, hoog boven ze uit?…

Gorter…

een nieuwe lente een nieuwe tijd heeft ons beslopen is in onze ziel en zinnelijkheid gekropen een tijd waarvan Herman met zijn liefelijke Mei nooit van heeft kunnen dromen een tijd vol krankzinnig absurdistisch gevaar een tijd niet meer tegen te houden een tijd die niets dan onheil lijkt te beloven deze mei is zonneklaar het einde…

Je trekt een broekje aan en slaat je slag Na elke zege hijsen ze de vlag Veelzijdig en geëerd als Herman Gorter Echt iedere beslissing wordt betwist Je hoort: De bal is ín! De bal is úít!…

Hedwig, gespeeld door Renée Soutendijk, zet mijn hart in vuur en vlam...…

Ja, ik weet van wie ik stam nooit voldaan zoals een vlam waaraan ik mij gloeiend bezeer vuur, zuurstof en dikke teer Licht wordt alles dat ik pak tot brandstof word ik in een zak door warmte naar de maan gedreven Ik ben waarlijk een gestage vlam vuur geworden om te verbranden dood een vonk die woedt in de ingewanden…

beuken branden geel oranje tooien zich met vuur en vlam lege handen beven van m’n koude lichaam guur en klam herfstgloed wil je mij verwarmen? neem me even in je armen! wie mij in omhelzing nam was de zon die binnenkwam…

Jouw mond op de mijne, Je tong zet me in vuur en vlam, Je handen op m’n billen, Mijn huid ongelofelijk klam. Trillend van verlangen, Lichtelijk bezweet, Je maakt me heerlijk gek, Ik wil dat je het weet. Je ogen zijn gesloten, Een glimlach op je gezicht, Je bent zo heerlijk sexy, Ik ben voor je gezwicht!…

Sinds jij in mijn leven kwam Sta ik in vuur en vlam! Met jouw armen om me heen Voel ik me ook niet meer alleen. Met jouw lippen op mijn mond, Zweef ik van het geluk in het rond. Mijn dag kan niet meer stuk, Jij bracht mij het geluk!…

Al vormde men een soort Chinese muur Rondom de loper die de fakkel droeg Toch was die voorzorg nog niet goed genoeg, Want één keer doofde het Olympisch vuur. Maar op de Tibetanen wordt doorlopend Door China het (Olympisch) vuur geopend.…

op een dag valt ze uit de lucht dan zie ik haar zij ziet mij en de wereld zal draaien met ons erop in vuur en vlam jij kwam en met jou de liefde ik wikkelde mij erin groeide bloeide stierf erin samen met jou…

Want vanzelfsprekendheid is taboe in liefde en oorlog Dus is een blaasbalg soms hard nodig om het vuur te doen oplaaien.…

Steeds wordt uit vuur de Feniks weergeboren; Hij opent hun die doof waren de oren En legt de juiste woorden in mijn mond.…

de spuitgasten laten echter vergeefs op zich wachten bij de belendende percelen loopt het toch nog met een sisser af voor een moment is zij het vuur meester…

Ik verken jouw heuvels en jouw dalen jij bezoekt me op m’n top we fluisteren elkaar verhalen de leugens liggen er duimendik bovenop Toch hindert het ons beiden niet de helse vuren in jouw kloven zal ik met mijn vuren moet doven door Vesuvius die ze met z’n lava overgiet…

Een kleurrijk pallet zet mijn hart in vuur en vlam.…

Zon door wolk omlijst zet de flat in vuur en vlam brandgeschilderd glas…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede voor me, in malingen de bochtpenseelde lucht en de zon de hoge ongesteelde bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden. Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden strekt zich en lacht met de uitdove weelde verflauwend tot het niet veel meer verscheelde van warmte en wolken die het maken heden.…

O kon ik zijn in u, O kon ik maar zijn niets, Geheel in u, in u. Dat men mij zocht en niets Vond, maar een spoor, een iets Van mij, in u, in u.…

Wij voelen als twee hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen midden in de lichtzee — de lente is gekomen.…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Er was toen veel licht, de kamer was een bloem die dicht in eens open uit gaat schijnen, het licht vloog rond in lijnen. Ik was heel stil en ik dacht niet veel, ge hebt gekeken en heel mijn hoofd is wijd opengewaaid, zoals 's zomers opengelaaid boven op een wijd, wijd land, in een wijd werelds open land - zo was ik eens in die kamer…

zijn toornen en zijn lach was even klaar, hij was een wolk, en een orkaan bezat hij van liefde en van kracht, als de natuur ze 't zuiverst maakt, - zuiver als een vuur. Hoe heeft hij de rijkaard in stuk gebroken, hoe zacht is hij voor de werkman ontloken!…