Alle inzendingen over Het donkere licht

we glooiden dal en kwamen samen waar de waterlopen spraken ik traag en diep jij watervalde speels omdat rotsen jou steeds raakten we mengden donker licht zag jouw gezicht ontwaken jij wist mijn kou weer warm te maken kuste bloemen aan de borders was chaotisch je vitaalde leven tot exotisch spatte waar ik stroomde ik heb je ogen…

Ze kruipen weg in de beeldbuis Opdat we monddood blijven Van daar uit bestoken ze ons met moraal Als spelletjes en blote lijven Zelf leven ze in het donker Lichte spot als voeding Terend op elkaar om de illusie niet te verstoren Een gouden klapzoen als vergoeding Het aantal slachtoffers neemt gestaag toe Gelijk aan de verloedering Onkruid…

kom vrij met mij de kaarsen dansen donker licht en lust benevelt zicht, drank geeft ons de kans te spelen met elkaar gulzig voelen handen dwingend bijten tanden in het vlees dat zonder vrees en schaamteloos voor donker koos om zich met passie te gaan openen de hitte lijkt een stukje hel zonde is het vuur dat wiegt en loeit en…

De eerste merel zingt het donker licht. De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken op uit de nevel, aan de overkant het bos waar zich de herfst laat ruiken. Ik voel je vingers grijpen in mijn hand bij een gerucht terzijde in de struiken. De zon gaat op over dit avondland. --------------------------- uit: 'Waterstaat', 1994.…

gelaat van de visser, rood balt de zon in het gras, zoemen late insecten, trillen de vlinders op vurige bloemen. 5 Het blauw van kikkerstemmen onder de koele brug, plaatst de avond in het donker licht van huiswaarts, op ruisende, krakende schoenen.…

als zonnemist verglijdend dalen kleuren groen en teer het donkere licht versnijdend onder zware takken neer een huis tegen de hemel van ochtendblauw met wit gevlekt verbreekt de ronding van de heuvelrand net iets te dwingend neergezet de lange holle weg met zwoele warme wind beschutting van de volle heg de speelse kreten van een kind…

zich laat zien lichtvoetig danst ze om haar eigen schaduw heen grijpt het fonkelende licht dat waaiert door haar rode haar laat het door de vingers glijden haar klaterende lach beroert elven betovert dwergen vogels vallen stil als donker licht omarmt rood uitdooft in het haar ze vleit zich neer op een bed van mos dwergen dromen…

over water op weg naar de zee die stil wacht vliegen ganzen zo donker licht in de nacht…

Tot jij in mijn leven kwam en een wonder verrichtte: je bracht een lamp die mijn hart plots verlichtte, verdreef uit mijn herinnering de zwarte donkerheid. Licht kwam er en weer oprecht gemende jolijt. Mijn leven kwam weer helemaal opnieuw op gang, daarvoor zal ik je altijd danken, mijn hele leven lang.…

Gij zijt het midden maar van dit gedicht: Een zelfvolmaakt, goddelijk gaaf fragment, Maar in de tijd zonder begin of end Met al wat al-schoon door dit donker licht: Diep uit verledens sproke vreemd-bekend, Rijmend naar U, rijst mens- na mensgezicht; Vanwaar der toekomst meer luideloos ligt, Deint Uw echo met ver-eeuwig accent.…

Maar met een rank, gebogen been onthoudt zij ons daarop het zicht en laat ons in het ongewisse hoe zij daar is: donker, licht? Het bleekblauw haar wekt geen verbazing: het hoofd blijft koel, verdwazing ongewenst. Kan op haar worden geboden in een ’huis clos’ waar de genooden rijk zijn en verflenst?…

licht en zwart, wars elke last zoals een moeder die me troost tot zelfs mijn huid mij ooit weer past en ’t is geen zonde als ik inslaap want daar kan ik weer dromen niet van een wijn of vrouwen, vrijen maar van watervallen, oceanen, bomen.…

licht Bedolven onder een bed van zand Van al mijn adem en wil ontnomen En kust de dood mijn verkleumde hand…

licht tinten en lijnen doven in laatste blik van zomer de wind is onverschrokken en dwaalt door kruinen ganzen trekken al over winter nadert…

Het waren arbeiders en ‘k sloot mij aan, Zoals een broeder doet, En door het donker licht trokken wij daar heen. Ik kende hen allen door het schittrend licht, Dat de Liefde door de wereld spreidt. Ik kende Alle arbeiders, en overal, bij name.…

De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

. ________________________________ BIZAR Nooit eerder zo warm Weekend van de 'wintertijd' Zomer in de herfst l'Eté indienne Nu de wintertijd ingaat Zingt het hoogste lied Wankel evenwicht Nu de 'wintertijd' ingaat Kleurt het donker licht…

In hun knoesten ruizen schakels, illustere kettingen van de tijd, uit het zicht van bestemmingen, die op donker licht hun horizon bevrijden. Gedachten glijden onder mijn boegbeeld door, contouren van een vage symboliek en schuurt de kiel over ondiepten, voorbestemd zich met de ziel van de wereld te moeten meten.…

Het licht is weer verdwenen in de vroege avondlucht. De wolken dekken toe, verbergen wat schijnsel gaf en vreugde. Maar weet dat elders zon is en hoop en vertrouwen. Verlies de moed niet, het duister zal niet winnen.…

Ik streelde je wakker in een morgendicht, onderzoek wat je eerder hebt geloofd en vervloek de gisting tussen de engel en de sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met een gelijke waan die rondwaart door de botte hoornen op het hoofd.…

Ik streelde je wakker in een morgendicht , onderzocht wat je eerder hebt beloofd vervloek de gisting tussen engel en z’n sater, waarin je z’n minnaar werd in donker licht, ik verdoof de duivel met gelijke munt en waan die rondwaart ver van mij vandaan, als dat had gekund.…

de winterregen ligt op elke schaduw tast de kleuren af…

naar leegte dalen treden overslaan blindelings dralen op één been hinken nog minder dan dat zal verdwalen zijn in wat al verborgen is roepen naar gesloten oren met minstens een dikke laag vernis de zwarte echo bekoren geluiden die weerkaatsen tegen gedeukte dromen in de adem haasten dat een bonkend hart moet omzomen er zij licht…

er zij licht denk ik even en word zonder zicht voortgedreven als passief verwijlen in de draaimolen van oneindig ijlen ik zwaai naar omstanders in de mist zie slechts schimmen waarvan de armen zijn uitgewist er zij licht vaak door schaduw ontwricht…

Ik kijk nog één keer op de klok Geslagen Door tijd beroofde zondebok Tik door Maar ik draai het terug Afscheid Je vertrok maar ging niet weg 6 maanden illusies uiten zich Je bent weer donker Waar blijft het licht?…

het is donker diep in gedachten staar ik naar de grond Ik denk aan jou kijk omhoog, zeg je en plots zie ik een licht zo helder, mooi bijna onwerkelijk hoe kan dat, vraag ik dat licht was er altijd maar af en toe heb je iemand nodig iemand die naast je staat en simpelweg zegt kijk omhoog…

de mooiste plekjes die liggen in het donker liegen in het licht!…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

licht en donker een eeuwen oud gevecht de zon strijdend met een schaduw strijdend om het recht de wereld te veroveren licht en donker beide zijden van mijn hart vreugde, toch verdeeldheid ergens binnen heerst de smart van het verliezen van jouw licht het licht wat jij wegnam toen je mij verliet is vervangen door een schaduw verduisterend…

Je moet in droefheid ook eens denken aan momenten van geluk die je toch nog samen hebt gedeeld al is je beeld nu somber en je uitzicht stuk Zolang je leeft is hij of zij en al dat dierbaar is geborgen in je hart Daar koester je de liefde nog en is dus ook nog licht te vinden te midden van het zwart…