Alle inzendingen over Het dorp 1953

Denk ik aan mijn stee, hoor ik "de hoge bomen" en krijg kippenvel…

Het dorp is niet meer als voorheen. 't Is verlaten,'t is er stil. Tussen spoor en snelweg ingeklemd. En wordt voorbij gegaan door iedereen. De huizen staan er leeg, scheef gezakt, verweerd, aangevreten door de tijd. De ratten hebben er hun koninkrijk.…

ik keerde terug naar het dorp om leven te blazen in het verleden het dorp en ik we vlogen als vogels tegen elkaar op aan weerszijden van de glaswand we spraken elkaars taal niet een omhaal van woorden was niet nodig de ontmoeting viel vanzelf stil ik verdween uit het dorp waar ik de hemel niet kon zien…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…

bloeiende tulpen in de Voelitsa Mira Straat van de Vrede stille getuigen van hoe het leven hier was hoe mensen leefden het luide tjilpen van mussen in de struiken moestuin met kraters brandnetelblaren als we uit greppels kruipen huid en hart verwond dit was zo’n mooi dorp nu zou zelfs God hier bang zijn in de Vredesstraat…

. -------------------------- Uit: Proeftuin', 1953.…

Het dorp waar ik ben geboren Mijn dorp Het dorp waar ik lief en leed leerde kennen.…

Men droomt van grootse liefdes in betere steden en men kijkt uit het raam in een huis in een dorp. En het dorp wordt een stad en de stad de wereld. ------------------------- uit: 'Lagerwal', 2008.…

op de kade van de haven naar de overkanten tijd staren ogen verlangend naar de dagen van toen die hun verhalen vertellen van vele momenten samen als man, vader en vriend die ons hart nu fluistert…

tussen de vele mooie foto's aan de muur van herinnering hangt een foto van de haven waar ooit wij herenigd worden In de innig eeuwige omarming van de eindeloze geschiedenis die wij samen maken mochten…

Als ik een reus was, zou ik zeker in het bos gaan wonen omdat bomen nog groter zijn en dan heb ik meteen familie want ze wonen ook in het bos Verder woont daar niemand misschien kabouters, onzichtbaar omdat ze achter de bomen blijven Ik kom graag in het grote bos de bomen staan op mij te wachten en ze lopen altijd met me mee totdat…

Ik durf nauwelijks iets te doen, bang van mezelf -- de dupe te zijn.…

zomer is het feest in het dode dorp feest voor de afstammelingen van de bewoners van 1914 het dorp leeft voort…

51 Jaar alweer geleden dat stormen de stilte negeerden, en samen met slagregens het land toen regeerden. De zee heeft genomen veel mensen hun leven Zeeland in nood heeft veel moeten geven. De stormen zwollen aan de zee doorbrak de dijken, mensen spoelden aan van levenden tot lijken. Families uiteen gerukt door natuurgeweld,…

De dijken braken door Schreeuwende mensen renden weg Het water stroomde door de steden We konden niet meer naar beneden Water stond steeds maar hoger Zandzakken hielden het niet meer Dijken braken door Er was geen geschreeuw meer, geen gehoor… Wat heeft het water met onze stad gedaan Hulpverleners hadden het steeds maar drukker Half…

Al bij de oogarts wou ik niet lezen: de allergrootste E, ik zag ‘m niet staan. Ik wou al vroeg Foster-kindje wezen. ‘Wat staat h i e r nou?!’, schreeuwde de arts ontdaan. De tranen drupten in m’n jongensblousje. ‘k Had allebei m’n oogjes dichtgedaan. O! ‘k voelde dat de man nu snel ging slaan: ‘Een h o n d j e…?’, piepte ik, ‘…òf een p o e…

. ---------------------------------------------------------------- uit: Een huis dat tussen nacht en morgen staat (1953)…

de kleine witte keeshond plaste in het dorp Piaam wij kwamen er en keken naar de ganzen die zich volvraten voor de voorjaarstrek de hond sprong de auto uit en danste al plassend door het dorp van plek naar plek in zo’n dorp kan zo’n hond als vroeger leven overdag zijn neus na als een vagebond zonder zich te ver van huis te begeven bij…

Daar waar het dorp was omgeven door de rust van de nacht visten zij voor hun bestaan, zoals hun vaders al hadden gedaan Aan dat alles kwam een eind toen de hoge heren met hun kracht, besloten dat ons dorp moest worden geofferd aan hun macht.…

In het ooit wat wellicht over jaren arriveert houdt mij nu even wakker in de nacht, het toont mij de pracht van eens geëerd en tal van het beleefde andere eens gedacht. Nu loop ik even op een ander pad van blijdschap, zie de grote beer heel anders dan voorheen. Ik struikel over woorden en vraag dan hoe vind je dat we waren samen dat intens…

New York, de mensen zijn druk, het tij slaapt en draagt – de vrije meeuwen.…

(234 slachtoffers op één dag) vandaag zag ik wat ik gisteren voelde de ledigheid van verlaten straten in een ongewisse tijd nu een mensenleven sneller verstrijkt dan de tijd weet ik de zwaartekracht van 't leven zeer nabij…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is.…

in bed deed ik mijn best niet aan je te denken vermenigvuldigde ik getallen van vijf cijfers met elkaar tot ik er opgewonden van werd ook poolzeeën, het mesozoïcum, de watersnood van 1953, het centraal station van amsterdam om vier uur 's morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: Nieuwe Gedichten van Martinus Nijhoff (1894-1953)…

Geschoren schapen warmen zich in de zon schaduw onder de schuine bomen een badkuip gekanteld tot trog de dijksloot een lint roodalg afgebladderde borden op de grens water en land het kabbelen knabbelt aan het talud langs het kruinpad kraagt gras ik wandel langs het wijde water hier gieren geen banden soms op zuidwester dagen de…

Drie herderinnen leiden hun schapen, spelen voor dorpsagenten.…

Te koop op de markt: hersentransplantaten met -- herinneringen.…

Zijn er anderen die je pijn kunnen elimineren met zachte invloed je verdriet wellicht keren. Voeden anderen zich vanuit jouw geheugen om je te raden hoe wel weer te deugen. Hoe wis je dromen nu weer uit je ogen voel je de dagen weer vol mededogen. De geschiedenis kent geen rechte randen meer in je dromen herleef je zijn dood keer op keer.…

De dagen ruisen de mist trekt gestaag nu op, toch vervaalt het landschap ook weer. Elders trekken dagen de natuur weer uit het slob dat is iets waar ik regelmatig over fantaseer. Ik heb een tijd niet over de natuur nagedacht, heb tijdelijk last van een ontembaar hart, een die mij zowel vreugde als verdriet bracht, de rouwtijd is nog niet geheel…