Alle inzendingen over Hoed af

Nederlanders trek ten strijde maak een einde aan onnodig lijden Hoed af voor Ben Oude Nijhuis Nederlands knapste spreekbuis…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

En als ik even mijn hoed af doe, is muziek een beweging door het haar.…

Plots waait zijn hoed af. Hij wordt weer kwetsbaar, breekbaar, gewoon … en lijkt weer een van ons.…

flamboyant en extravagant wandelt, nee schrijdt hij voorbij neemt even zijn hoed af voor grijze vogels op de galerij van het appartementencomplex tot dat donkere straatje waar hij ooit strategisch was neergezet als een tinnen soldaatje men fluistert, beschimpt en kluistert hem op fictieve gronden hij ronselt en raust, hoereert en smoust…

Nergens in dit helaal heb ik een vaste woonplaats Schreef hij op zijn hoed van cypressen. De dood nam zijn hoed af, Dat hoort zo. De zin is gebleven. Alleen in zijn gedichten kon hij wonen. Nog even en je ziet de kersenbloesem van Yoshino. Zet je sandalen maar onder de boom, leg je penselen te rusten.…

af met een weids gebaar.…

Vrolijk en verwonderd kijk ik om me heen, zo doe je dat, heb ik gezien in films en in de werkelijkheid en knik beleefd naar de Mensen, alsof ik m'n hoed af wil zetten, en voel.. voel...voelde ik daar nou iets van een zonnestraal in mij doorbreken...? (soms word ik een klein beetje bang van mezelf)-…

Hij nam zijn hoed af en veegde met ranke handen denkbeeldige stof van zijn jas. Waarna hij de folder verscheurde, mij nog eenmaal doordringend in de ogen keek en verdween zoals hij kwam, zonder een woord. De lust om te vertrekken was me vergaan, ik pakte uit met een borrel tegen de ergernis.…

een houtduif aan de dakrand kropt het koeren nog wat op een vespa sputtert langs de kale kade een mooie jonge vrouw leunt uit een hoog venster en beneden neemt een man een witte hoed af: salve! Lavagna herbergt voorbericht de engel is geweest en langs de kromming van de boulevard nadert een bus.…

besta voor zeventig procent uit water - u zegt: niets nieuws onder de zon - u zegt: wij hebben alle tijd, u neemt luchtig uw hoed af op het zoveelste station, maar opgelet!…

toen de pastoor de zegen gaf nam de boer zijn hoed niet af hij dacht is de zegen goed dan gaat hij ook wel door mijn hoed…

- waar hoeden zijn betalen geen mutsen en nu al - vandaag vandaag al ben je vijftig en daarom gaat speciaal en helemaal voor jou het hoedje af - het hoedje af van harte…

af en buigen links en rechts vanzelf en behouden slechts voor ons het onbenullige verwaarloosbaar kleine rechtje te spuwen in het rond…

Ik droomde van de zon hij was een gladde bol van bloedkoraal en werd toen op mijn smeken een gespierde jongeling in strak zwart trainingspak met glanzend rode haren. Het was onder een perenboom dat hij mij toen besprong: een zalige ervaring.…

Mijn vader was altijd goed - moedig, in de winter droeg hij een bivakmuts met een hoed erbovenop om hem af te nemen eigenlijk was hij een filantroop. ------------------------------------------- Uit: 'Buitenstaander', 1966.…

Stetson op mijn hoofd Niet te missen teken Van mijn verborgenheid Deksel dat mijn Leegte toedekt Zodat in ieder Geval hij zichtbaar Is waar ik het zelf Al lang niet Meer ben Grijze mist die Draaglijk blijft Zo lang ik Hem maar draag…

Dit is overmacht lief we gaan niet hard water tot aan de kade dauwdruppels in de mist het hart ontdooid ben je daar waar je wil zijn elke dag weer een laatste dans ik begin van voor af aan…

Je kan nog niet weggaan Ik heb nog niet voor je gedanst niet zacht zingend in slaap gesust ’s nachts stil voorgelezen oud verdriet van je gezicht gekust Je kan nog niet weggaan Ik wou de zon met jou zien opgaan de kans je te danken voor alles wat je gaf we hadden nooit woorden, het voelt zo goed je kan niet weggaan, het is nog niet af…

Met mijn rug naar de zee loop ik het lange pad af richting een plek waarover mij verteld is vreemde insecten en hagedissen houden mij nauwlettend in de gaten de receptie is leeg alleen het geluid van een brommende ventilator verstoord de stilte zo rustig had ik het niet verwacht u wordt verwacht wat?…

Wilgen in de mist standvastig in 't gelid stilte huist erin de wind ging liggen geknal men schiet de houtduif af…

En zij die zich al die jaren gaf zonder enige reserve met al haar vuur en al haar verve hun liefde was toch immers echt en af? Zij hoort hem dof en niet begrijpend aan en gaat slaat zich het stof van de gebutste veren schudt hem diep verdrietig van zich af. Weer heeft ze moeten leren maar één ding staat: Zij is niet laf.…

was eindelijk eigendom af het eerste wat hij kocht waren schoenen mooie glimmende schoenen voor op straat zo dat iedereen begrijpt dat hij niet meer hoeft te buigen voor de masra hij kan zijn hoofd heffen daarna kocht hij een hoed daar tikte hij tegen als teken van respect maar zelden nam hij hem af.…

niet af voor mij pas wanneer de herfst weer zal komen dan valt hun hoed en is het voorbij Maar toch blijven het oude statige heren hun ruggen gerecht in weer en in wind beschermheren tegen de vaak zo warme zon waar ik de rust en beschutting bij vind.…

gedragen gisteren nog maar lijkt het leerde je waar hoeden zijn betalen wellicht geen mutsen maar vooral fatsoen en moraal vandaag vieren wij dat alles in wie jij bent en wat jij doet met vijftig kaarsen op de taart nemen wij voor jou ons hoedje af van harte…

Hoeden maken de man, en menige vrouw. Zonder hoed voel ik me onzeker. Ben ik depressief en lichtgeraakt. Ben ik voer voor psychiaters. Zonder hoed voel ik me naakt. Mijn hoed geeft zin aan mijn bestaan. Zònder hoed ben ik bijna niemand. Mèt hoed kan ik mijn leven aan.…

' Elk jaar zit hij op Prinsjesdag vol woede Alleen al door die vreselijke hoeden!…

verschrikt kijkt zij rond vanonder gouden veren gespitst op gevaar…

De zon brandt op m'n dunner wordend haar 'Hoed je voor hoed en pet' fluisterde ze me zonet in 't goede oor Zovelen heb ik er opgezet, gepast, weer afgezet mezelf om en om bekeken in spiegelend glas hoe...ik ben, hoe ik was met hoofddeksel: pet of hoed 'Het staat je niet goed' 'te mal, te gewaagd' blijft ze herhalen en…

ik heb in de kerk gehoord dat angst de liefde verstoort en ons de vrede door de neus heen boort…