Alle inzendingen over IJskoud

het terras ontvlucht de middaghitte in een groene kooi bijna eerbiedig schenk je mij dit koele wonder in de vijzel magisch fijngestampt heb ik je zo ijskoud nog nooit verlangd…

Wat eens was is er niet meer Een acute explosie Een geconcludeerde breuk Verzachtende omstandigheden Een herkansing volgt Verspilde tijd Doorboord van een ijskoude wind Vallen parten uiteen…

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

ik heb je gezocht stenen ontdooid ze spraken me tegen verwezen naar rotsige formaties uit oeroude tijden ik wist dat er voor jou niets veranderd zou zijn jij kende enkel de permafrost aan je ijskoude borst…

zie je hand vingers onrustig op zoek naar accenten ogen vinden woorden uit beelden van je geest je stem formuleert zinnen uit passie die eens is geweest ik verzuip in een stortvloed emoties het is uit langzaam ebt de spanning weg een totale ravage leeg is het strand in een ijskoud ontwaken glijdt wat zand door mijn hand…

ik kloosterde dacht vrij te zijn maar stilte kluistert alle woorden en ketent me aan eenzaamheid sandaalde in een koude pij door de kerkers van mijn geest kende heg noch steg ik was er nooit geweest heb me ontbloot de reiniging gedaan in ijskoud confronteren misschien word ik een beter mens eens moet ik het proberen…

De zon staat stralend laag vandaag er liggen schitterende oppervlaktes vergezichten, bomen in mijn turende blik witte kleden over het eerst zo groene land. Momenten verplaatsen zich zonder vragen. Ik graaf als kind in mijn mond naar letterpap. Zinnen komen van verwondering moeizaam van mijn lippen, het blijft bij; kijk nu toch eens.…

In de zon, ijskoud! Zo reed ik in de zon, op weg naar een afspraak het weer zag er lekker uit, staande voor een rood licht staat er een dame op de fiets en zegt; ik heb me koude handen! het is ook koud!…

vandaag heb ook ik heel even net als hij toen over water gelopen niemand keek er van op dat een schijnbaar heilig gevoel me leek te zijn bekropen even heel even meende ik te zijn uitverkoren ach nee ik wist immers het water was bevroren nee ik maak niemand echt niemand iets wijs en trouwens het was maar even heel even en toen…

wandelend langs het strand eens te meer in diepe gedachten zag ik niet hoe zwarte wolken vanuit het noordwesten over de zee aanstormden voor ik het wist stond ik middenin een ijskoude plensbui…

Duisburg gaf ijskoud een nieuwe inhoud aan "Tunnel of Love" van Dire Straits.…

Liefde doet ijskoud ijs smelten. Liefde maakt mensen wijs.…

Bodemloze oeverloze dagen en ijskoude eindeloze nachten heb ik gewacht op de prins die nooit is gekomen. Maar als hij kwam, zou ik hem nu nog herkennen? Ik aarzel, ril, en nestel me in de vertrouwde armen van de eenzaamheid.…

Hoe kan iets tegelijkertijd zo ontzettend mooi maar toch zo afstotend zijn Hoe kan je je tegelijkertijd zo aan iets willen overgeven maar toch zo'n muur voelen Ijskoude angst Diepe, warme liefde Het is toch raar wat een man met je doet…

Ondergedompeld in de IJskoude wereld Van verborgen dromen Zweet het ongeloof Uit mijn poriën En herinneringen Vervagen tot een onherkenbare Substantie Een verstikkende Mantel van Bevrijdend zwart Is het enige dat nog blijft…

De winter levert het landschap een ijskoude streek Er bewegen enkel nog spiegelbeelden in de beek De huilende wind houdt een onafgebroken preek Was het maar lente Het liefst vorige week…

Mijn eerste nieuwjaarswandeling wil ik maken in mijn teddyjas met de kraag hoog opgezet geen mens die ik ontmoet, of op mij let in de ijskoude , nog slapende winterstraten alleen de kerstlichtjes die mij vergezellen en de smartphone met mijn stappenteller...…

Ik ben hier de bokser Alle hoeken van mijn ring Heb ik laten zien Op punten schijnbaar verloren Uppercut en nastoot, geplaatst Tegenstander stond als bevroren IJskoud sla ik Knock-out…

een ijskoud besef van haar na-dagen verstoort een fragiel evenwicht van zoeken naar zichzelf.…

ze zit opgezet op de piano papavers hangen in het behang de piano kraakt soms maar hout leeft lang er schijnt een zonnestraal op de partituur ze krijgt het ijskoud als haar mobieltje rinkelt…

Een schijnbaar vlammend vuur van passie, Koud van diepbedroefde trots, Tranen biggelend door brandend verlangen, IJskoud vallend op de dorre aarde, Tot as verworden onder een warme deken...…

Mijn leven strekt Zich uit tussen Polen van onmacht En onmogelijkheid, Tussen steenkoud En ijskoud in, bittere kou, Kwetsbaar, niet zo Krachtig, maar wel Bezield leven waarmee Ik vanmorgen wakker werd…

De zachtheid in je blik De liefde in je daden en jouw geloof in mij en dat alles zal verwaaien één straaltje van mijn sterrenkind kan mijn hart verwarmen Het ijskoude hart smelten zodat mijn tranen overvloedig kunnen stromen.…

Een ijskoude sneeuw Verwarmt bevroren harten gloeiend in het rood. Doorwinterde sneeuw verkilt gebroken harten eeuwig in de tijd.…

op een regenachtige nacht onder de kale bomen in het bos op de achtergrond een verlaten landhuis met een ijskoude blauwe lucht zit ik in de geur van koude sneeuw zit ik als een wezel in een boom in de regen in de nacht…

onbeweeglijk verglaasde ogen haar warme vingers voelen zijn biddende handen akelig stil een enge kilte haar trillende lippen beroeren zijn ijskoude wangen "papa, word wakker...!"…

De oermens die ijskoud zo gaaf bewaard is Blijkt door een stenen pijl te zijn doorboord. In koelen bloede is hij dus vermoord, Een misdaad die natuurlijk wel verjaard is. Ook wordt geen nader onderzoek verricht Omdat de dader op het kerkhof ligt.…

De donkere nacht Samenspeling van duister en kou Het jaargetijde doet Anders verwachten Een ijskoude windvlaag Gevolgd door Een rilling over mijn gelaat Doortastend Verhelderend Een poetische zinspeling van de nacht In het hart van de zomer…

zie jij mijn tranen niet of wil je ze soms niet zien vlak kijk je me aan dwars door mij heen heb je mij ooit wel echt gekend begrepen wie ik eigenlijk ben als bloed dikker is dan water waarom laat dit je dan ijskoud…

in het lege huis fluisteren muren je geen herinneringen toe nieuwe geluiden maak jij je eigen al moet gezelligheid nog geboren worden koud is de leegte ijskoud jouw hart daar zij liefde nooit herkennen zal…