Alle inzendingen over Ik Wou

ze verscheen in lingerie en wou naar haar divan ze schrok en werd hysterisch het vrouwtje van mijn buurman ze wist niet dat ik daar was ik wou enkel maar wat vragen wat uitleg over kookwas maar ze bleek zo aangeslagen ze schrok en wou gaan lopen maar gleed uit op het parket haar been dat leek gebroken en dat was absoluut geen pret…

ik wou dat deze prachtige nazomer kon blijven duren tot de vroege lente voor een keertje de koude kille winter overslaan ik wou dat die laatste vergeten appel aan de boom bleef hangen tot de volgende lentebloesems geen handschoenen of dikke winterjas een pull is meer dan genoeg maar waar blijf je dan met sneeuw en ijs…

Ik wil blazen maar je niet opblazen Ik wil beminnen maar je niet verblinden Ik wil je maar ook weer niet Ik ben zeker maar ook onzeker Ik ben op zoek maar ook weer niet Ik weet wat ik wil maar ook weer niet Ik wil jou of toch maar niet Jij wil mij, ja, jij wil mij Ik wou dat ik kon houden van jou Zoals jij van mij Ik wou dat ik kon houden…

Het wou dat het twee armen had die traag het in het omarmen konden zo dat het stil in zich verdwijnen kon gestaag en niet meer hoefde te beleven dat liefde het hatelijk maakt en plat en niets, niets meer heel laat van de dromen. ’t Wou dat het zo in een boek kon komen, hun wedervaren niet geheel geslecht, dat het zo als het bij haar kon komen…

Ik wou dat ik een traan was geboren in je ogen leven op je wangen sterven op je lippen.…

Ik wou dat ik een traan was. Geboren in je oog. Geleefd op je wang. Gestorven op je lippen.…

Ze draagt haar borsten up-to-date als wou ze zeggen zijn ze niet lekker…

ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

ik wou dat ik vogeltjes was dan kon ik samen tsjilpen op de draad van de trein waar de meisjes zijn…

Als nu maar Die muur van Poëzie Tussen ons Eens wijken wou...…

Ik zie hier op het Binnenhof Mijn ideaal vervliegen Ik wou dat ik 2 Rutte’s was Dan kon ik nog meer liegen…

Omdat jij zo graag trouwen wou Daarom wou ik het ook Omdat jij door bleef vechten Op het randje van de dood Het wrede tedere leven In je armen sloot Omdat je onomwonden Het huwelijksbed indook Omdat jij zo graag kinderen wou Daarom kreeg ik ze ook Omdat jij leven kunt Met mij zoals ik ben Omdat jij altijd anders bent Dan ik denk dat…

hebben wou toen zocht hij steen harder dan graniet zodat regen of ander verdriet haar naam nooit meer wissen zou…

ze was echt gedekt, mooi afgewerkt wit kleed, doorschijnend schitterend twee borden, mooi uitnodigend 'k wachtte op dessert, dat niet komen wou kaarsjes stonden rechtop, brandend van verlangen 'k maakte ze nat, kon ze niet doven ze smachtte naar dessert, dat wel komen wou…

Ik wou nu degene zijn bij wie je alles kon loslaten. En dat heb je gedaan, alles losgelaten. Maar niet bij mij.. Jij hebt alles losgelaten. Onderaan een grote hoogte. Ik was te laat. Ik zou dit mezelf nooit vergeven. Nu zat ik weer vol. En ik wou het bij niemand loslaten. Ik wou niet nog iemand ''vermoorden'' met mijn problemen.…

Ik wou dat ik het kon. Gewonde letters oogsten. Reddeloze woorden redden. Mooie gedichten schrijven, die niet verloren gaan. Ik wou dat ik het waar kon maken, wat geslaagde dichters durven doen. Kreupel rijm bevrijden, uit onzinnig zinsverband. Ik wil wat geslaagde dichters durven. Turing smeken om erkenning. En daarna?…

Ik wou dat ik naar buiten kon …al is het maar voor even.…

Ik wou dat ik een traan was Geboren in je oog, Geleefd op je wang, Gestorven op je lippen. Maar ik zou tenminste voor altijd bij je zijn geweest.…

ja maar alles verandert en het verandert alweer voordat ik er eigenlijk tegen kan dus dan dan kan ik niet ertegen en wou ik dat er iets anders kwam…

Maar een onderdeeltje, Appeltje zonder steeltje, Zoals de schepper het hebben wou.…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

Van jou krijg ik vleugels dan vlieg ik verder dan ver verder dan de horizon ik wou, dat je voor altijd in me kon.…

Toen zij me grijpen wou ben ik weggevlucht met achterlating van mijn staart.…

de raaf wou zingen de kaas begon te swingen en vos kwam... innen…

Ik wou dat ik kon zeggen dat ik eerlijk ben als ik lach.…

Ik wou dat ik je kon aanraken, nog een keer jou armen om me heen kon voelen Ik wou dat ik je kon vertellen hoeveel ik je mis En wat anderen bedoelen Met het verdriet dat ze voelen als ze een dierbaar persoon zijn verloren Ik wou dat ik je stem nog een keertje kon horen. Want het leven is zo onwerkelijk zonder jou.…

Ik wou nog eenmaal kijken langs frisse hagekanten tere aquarellen van smaragd stille amberplassen vol diepe schaduwen waarin dromen slapen dromen van eenzaamheid Ik wou nog eenmaal luisteren naar het lied van de nacht het fluisteren van de schuwe wind verhalend over vergane tijden zuchten van weemoed over zoveel tevergeefse woorden over…

Ik, Ik die weg wou, En nooit meer terug wou, Zie nu dat het zinloos is. Het leven, Dat moet je niet beëindigen, Je moet het leven, Maar op je eigen manier...…

Één van de leukste dingen was dat je muziek zocht, danste in de kamer, draaide en danste en mij toen vastpakte, kijken wou of ik iets was voor de tango en je met mij in mijn grote wandelschoenen de strakke pasjes wilde doen ik wou mijn schuivers uit, maar met jouw "joh, maakt niet uit" ging het als een fluit met ons beiden zowaar,…

Ik wou dat je weg was helemaal uit mijn hoofd ik wou dat je kon verdwijnen dat was mij nog beloofd Ik wil niet meer denken over stel nou dat heb het met jou helemaal, helemaal gehad De afschuwelijke gedachte dat ik nog aan je denken moet het wordt te druk in mijn hoofd waarom voelde het ooit zo goed Ga dan ook maar slapen lief dan…