Alle inzendingen over James Bond

De nacht biedt bescherming tegen mijn verdorven zucht zielloos, zonder leven kraaien azen reeds op wat nog zijn zal een ploeg spit om wat is traag, schoorvoetend, delvend wordt het onverbiddelijke voltrokken.…

Ik ben het beu klein te zijn, speelbal van het lot. Ik ben het beu groot te zijn, verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben het beu.…

Dikbuikige wolken, al dagen uitgerekend van talloze vruchten. Hoogzwangere luchten, niet meer bij machte de last te dragen. Bij vlagen waaien hun pasgeborenen dwarrelend naar benee. Een witte mêlee ontgroent het landschap tot een besmettelijke pers, muilkorft ieder vers.…

d’Oranjeprins ben ik vrij onverveerd Ik kocht onlangs een zeer beduidend stulpje zelfs inclusief een kamer voor ’t hulpje De Spaanse vorst heb ik altijd geëerd Die kan hier ook logeren en genieten: Hij mag op opa’s olifantjes schieten…

Nu hij méér tijd heeft, heeft hij zich terstond Gemeld als kandidaat voor nieuwe ‘Bond’.…

Ensor uiteindelijk ten deel ~ James Ensor 1860-1949 ~…

Als iedereen straks weer z'n kruit verschiet De strijker, extreme bang, de cannon cracker Dan knalt dat hard, dan dreunt dat straf en lekker Soms zelfs nog ouderwets met wat carbid Maar onvervangbaar hard en recht door zee Is James Brown z'n oude soulkreet: 'HEY!!!'…

Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond.…

nu streelt de lucht waar woorden verwonden die ons als ketens aan het oordeel bonden over iets dat even was en toch moest zijn als ik al schrijvend in uw koude klacht verdwijn…

Een lid van de bond tegen vloeken Zocht het woordje god in de boeken En als hij god vond Schrapte hij Hem terstond Want god had met G gemoeten…

Een vrome katholieke pater Preekte voor mensen in Ulan Bator Maar zijn praatjes waren niet pluis Men bond hem toen aan een kruis Zo viel hij en zijn missie in het water…

Let wel, Captain James Cook, Was hier in 1774 ook op bezoek.…

De vergeelde randen bonden het in met een aureool van duurzaamheid. Ik las een perkamenten tijd met gelooide ogen.…

Ik kan geen nieuwe landen meer ontdekken En de zeeen drijven op allang bekend gebied Ik zou nog kunnen pionieren tussen onbekende sterren Maar daarvoor is het nog te vroeg Columbus en Marco Polo Vasco da Gama en James Cook Ze hebben de hele wereld al in kaart gebracht Een ontdekkingsreis naar hart en ziel ligt enkel mij voor de boeg…

Maskers vallen af als Ensor tronies schildert We staan in ons hemd…

Zo lijkt het althans. Er zijn dingen die we weten, er zijn dingen die we niet weten. Daartussen openen zich deuren, onttrekt de werkelijkheid zich aan anonimiteit. Een dappere nieuwe wereld eigenlijk. En als de deuren der waarneming werden gereinigd, zou alles zich aan de mens openbaren zoals het is; oneindig. Want we hebben ons te lang in…

De urgente klanken vallen door akkoorden uit het elektronisch brein van James Marshall H. Hij zag teveel manen en drie planeten te ver van de zon onrust rochelde na uit snoeren van gitaren versplinterd Een paarse nevel en een vergeten ring op de grond maken ogen rood de dood valt in een flits hij grijnsde.…

een spinnenangst en krokodillentranen geperst uit woorden ze bakte voor mij het genot van scharretjes om in te schuilen mijn hete penne korreltjes gerookte zalm koelen snel af over rougette lijnen die samen komen -frans in duitsland van vroeger op school de dorische kroon op dak bijna flessenhals…

Ik kon helaas niet reizen met het spoor Omdat de bovenleiding en de bonden Een spoorwegstaking onontkoombaar vonden, Maar daar krijgt de NS een boete voor Die het bedrijf op mij weer zal verhalen Als ik mijn kaartje duurder moet betalen.…

Over de ganse aard maken de naties Hun bonden, hun wereldorganisaties, Voor de gezaamlijke wereldarbeid, Maar die reusachtige bonden van naties, In hun vijandige organisaties, Drijft de arbeid tot nog hogere strijd.…

nu je hier niet meer vertoeft en ik woorden niet meer vind om je te zeggen dat het kind in jou mij trof en ons bond en de brieven die je zond mij dierbaar waren wil ik laten weten, dat voor wie jij wilde heten je naam niet mag worden vergeten.…

Ik geef het toe: ik dacht er nooit echt aan Maar dat de schapenherder nog bestond Was toch een stukje erfgoed dat ons bond Dus achteraf gezien ben ik ontdaan Nu valt er in ons leven een hiaat Waartegen geen massaal geblaat meer baat…

Hij bond de strijd aan met de Saracenen De koene koning uit het Roelandslied Wie van hem afstamt zegt de sage niet Hij liet een harem delen in zijn genen De Christen-koning werd gekroond tot keizer Door zijn minuskel werd Europa wijzer…

. ---- UTRECHT - Ondanks de strenge vorst van de afgelopen nachten waarschuwt de Koninklijke Nederlandsche Schaatsenrijders Bond (KNSB) maandag voor onbetrouwbaar ijs. Volgens de bond is het nog nergens veilig om op open water te schaatsen.…

er was vanmorgen een onthaspelen van het naspel van de nacht en de geliefde er was een nieuwe morgen die zich opwond rond mijn vingers en mij bond, een hoop op mooi Maar bleef: de dag een kerker, de avond rusteloos Maar bleef: een perron een wachten…

Hij bond de strijd met wantoestanden aan Door onverzettelijk te blijven hopen En tegen onrecht groots te hoop te lopen, Dat heeft hij tot het einde toe gedaan. Want Seeger wist dat je de zwaarste dingen Het best bestrijdt door met elkaar te zingen.…

De Dampoort voorbij, Alle poorten voorbij, Stroomopwaarts Naar de bron Die je hier bond. Je geraakt eraan … Verk(n)ocht.…

De overheid wil weer wat reguleren En dus komen er regels, vaste prik De bond van tatoeëerders maakt zich dik Omdat de staat hun werk graag wil frustreren Men wil zo het verminken gaan bestrijden Maar wel intussen doorgaan met besnijden…

De Zweedse spelers waren jong en fit, Toch wou de bond hun kruizen controleren, Ze moesten zich ontkleden en niet scheren, Van welk geslacht was elk selectielid? Terwijl je denkt dat het goed zou bevallen: Want op het veld wil je een team met ballen!…

(voor James Joyce) De witte eindeloosheid achter het zwarte ooglapje van een Ierse druide, een dag vol groeiende doolhoven twaalf kilometer onder de zeespiegel, zeeslangen liggen roerloos achter purperen pilaren,dat ene oog,zoals de vervaarlijke cyclopen,speurt sneller dan het hoogste licht, dwars door de stalen muren van een ziekelijk…