Alle inzendingen over Jort Kelder

Dan ga 'k met mijn schuit naar de kelder!"…

het liep over mijn huid stak met speldenprikken trippelde door nachtelijk geluid met snelle tikken het was ontsnapt uit opgeborgen zijn in de kelders van mijn pijn een vage tocht gaf opening door onoplettendheid ik heb het gat gedicht de deuren transparant gesloten met eerlijkheid van licht…

Nu pas durf ik in mijn kelder af te dalen. Hersenspinnen kruipen daar driftig rond. Angsten bewaar ik er in afgesloten flessen. Er wachten kisten vol ongeleerde lessen. Kelders zijn donker en heel erg ongezond. Toch wordt ooit ons levenshuis weer schoon. En, wie weet, na al dat pijnlijk zwoegen, is herboren worden ons welverdiende loon.…

Er leeft geen beest meer in de kelder. Nu leven er zelfs twee Nog steeds aan de kasten knagen om de buurvrouw te verjagen maar nu doet m'n vader mee!…

Buur viert oudjaar met een kelder vol vuurwerk. ‘Die knallen, daar doe je het allemaal voor.’ Rotjes, kanonschoten, oorsmeerverkruimeling. Ik heb een vuurmuur, daar komt echt niks door.…

in het café bij de haven op de dijk in de kelder werd voorgedragen uit gedichten gezongen getamboereerd er was ook een vogelman die tsjilpte koerde hij leek wel kierewiet iedereen lachte zich een slag in de rondte…

Ik herinner me die ene man die, met een gieter in de hand, ons steeds water brengen kwam wanneer wij schuilden in de kelder, terwijl jankende Messcherschmidts neerdoken op de weerloze stad. Stil en ineengedoken hield ik onze kat omklemd en troostte me aan haar zachte vel, terwijl ik schuilde in de kelder.…

Als je gestreeld wordt door de spinnen jou donkerheid niet lekker zit de geesten jou dan zien als buit; je kunt van schaduwen niet winnen al vul je snel de kolenkit, je komt die kelder nooit meer uit.…

Herinneringen blijven maar hangen in de kelders van mijn geheugen als opgeslagen donkere vaten waar nooit meer uit gedronken wordt waarop de jaartallen vervagen en de inhoud vergaat omdat ze slecht zijn afgesloten en ik ze zo maar laat.…

Zuchtend dragen zware balken het plankier waaronder een halfduister oplicht muizen ritselen hun dag bijeen, een mier heeft het dagelijks wonder weer verricht Verpoederd stuift het vale zand een kier verwelkomt een laatste bries innig wikkelt de spin een hand in draden van voorgoed verlies Vond het maar ruimte om te kruipen bedompt en verstomd…

Lief, die vast zit in de kelder met de lange bang- e gangen, die leiden naar ellende, doodverlangen, enge cirkelbewegingen en schijnbare rust die als je beter kijkt verschrikkelijk is, kom! ik neem je mee, en buiten stappen we in een arreslee en schieten we er vandoor.…

Ik zond jou een gelukstelegram terwijl ik in de kamers van mijn kelder op zoek ging naar aanwijzingen in bruine houten kisten die ma- teriaal zoals poppen, plastic huizen en een kindertelefoon bevatten, maar niks werd dui- delijk dan dat we moesten stoppen met graven en opnieuw beginnen, met een schone lei en dan kijken waar we zouden gaan…

Er zijn beeldhouwers die herinneringen hakken uit wind en heimwee omdat het trauma probeert te ontsnappen en grafdelvers ongeschonden met het gelaat in de wind die dromen laten ontglippen in zwijgen zonder horizon er zijn steeds grenzen te verkennen maar jouw zielsverwantschap raakt mij tot in de kelders van mijn hart.…

voor even thuis op slot de ophaalbrug ging weer omhoog ik was kapot dwaalde hoog langs de kantelen torende in uitzicht op zovelen maar mijn hart ging naar de krochten stille kelders waar om leven werd gevochten vastgekluisterd aan de muren die hun zonden in zwarte schimmels spochtten toortste in verlichten bracht wat sprankjes…

speel met bliksem kick op de donder wij klimmen op maar het stopt op zolder de kelder in me kop het huis gaat op slot de ramen slaan dicht het is een wonder eindelijk een nieuw gezicht…

Is dit de volksreactie op graaiflatie, Of kelderen de normen van de natie? De zelfscan heeft zijn langste tijd gehad. De maat is vol en wordt nog altijd voller, het woord van ‘t jaar wordt denk ik ‘vakkenroller’.…

De kerkklokken zongen helder het lied van onschuld, heiligheid pastoor een niet-zo-stille kracht doem en donder naar de kelder vergeving slechts een kleinigheid snel naar de kroeg, waar 't pintje wacht.…

Het plankje om de kelder te maskeren Een zakdoek die een niesbuitje voorkwam Of een kastanjeboom in Amsterdam Als oorlogshelden moeten we hen eren Onthouden we alleen dit kleine leed Omdat geen hond meer iets van oorlog weet?…

Vervlogen is mijn hoop, een verlangen naar nieuw maakt zich van me meester, nieuw ruikend materiaal, zo nieuw dat je nog net geen prijskaartje eraan ziet hangen, maar die kans is met het kelderen van de beurzen, vervlogen, net als mijn hoop!…

En alle noodklokken worden geluid Komt Floortje ongedeerd de kelder uit?…

Hulpverleners Buitelen over Elkaar heen Om ouders Die van elkaar Af willen Te ondersteunen In de heftigheid Van de vechtscheiding Waarin ze zijn Verwikkeld - Ieder in zijn eigen Tunnel, met de Beste bedoelingen Maar het totaalplaatje Al lang niet meer Overziend Niet beseffend dat Papa en de jongens Buiten de…

Toon moed, toon een VOC-men- taliteit en verban dit op zich niet onverdienstelijk schilderij naar de kelder. Niet totaal. Zo streng willen we niet zijn. We stellen voor om autochtonen op aanvraag elke vrijdag tot de kelder toe te laten.’…

En daarom is hij als een kind zo blij: In Oostenrijk kwam net een kelder vrij.…

Voor mij is het een kelder waar ik me kan verschuilen, me in het donker mag vergissen en waar ik mezelf wijs kan maken Dat het zo slecht niet gaat.…

Gelukkig is de pot vis in mijn kelder (Een fles met zure haring) nog wel helder.…

Om al het aardse lijden te vermijden, Sloot ik me liever van de wereld af, Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf, Verbeidde ik bedaard het eind der tijden. Er kwam al snel een einde aan mijn nood, Want onverwijld verveelde ik me dood.…

Het lijkt haast wel een algemeen gebruik Om babies bij je dochter te verwekken In ieder land zijn er perverse gekken En kelders met een sluw verborgen luik Kind heeft haar zusje op de wereld neergezet; Soms ligt er écht een krokodil onder het bed.…

Ingepakt en wel ligt hij weer zonder verlichting pronkbaar in de kelder te wachten op het volgend jaar! Alsof hij er nooit stond.…

De gloed van verlangen over mijn huid De zucht om de weergevonden rust De glimlach die alle kelders sluit De kus die alle draken sust…

Gillend waaien laatste flarden stilte uit het haar van de nacht, terwijl in diepe kelders bleke angst een veilig heenkomen zoekt.…