Alle inzendingen over Karst T.

Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

Willie Nelson staat bovenop het Witte Huis een joint te roken...…

Wat mensen doen, met elkaar. Wat mensen doen, naar elkaar. Wat mensen doen zonder elkaar. Wat mensen doen voor elkaar... wat mensen elkaar aandoen.…

De woorden " krijg 't " spookten als metaforen door haar heen alsof alle schoorstenen rookten 't voelde zo intens gemeen. Viel weer in slaap, gelukkig wel dromend van hemel, niet van hel krijg 't spookte de hele dag ze kreeg 't, maar wou dat 't anders was. Ze had het wat graag: weggeven.…

't rode van de morgenschijn…

Soms is een boodschap zo onduidelijk dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken op zeker dat het springt! Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af! Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn: gaan we terug naar start!…

'k Ben tegenwoordig overrompeld van menig kruis en hertverdriet, en ‘t geen mij in de ellende dompelt, is dat niet één mijn kruisen ziet. Ik ga mijn vrienden al te rade die ik nog peize vriend te zijn, en ‘k vinde niet dan ongenade, dan hertverdriet, dan hertepijn.…

waar ben je rennend door passen en dalen ver weg van hier dwalend in een doolhof van gangen heb je het licht al gevonden of het licht jou jouw taak hier is nog lang niet vervuld vecht je weg terug…

lillijke stienebulten zaand deraover…

jaarlijks weer Een zondag is aan ons geleerd Op Hemelvaartsdag teruggekeerd Naar ver dichtbij is onze Heer In wolkenwit omzoomd met blauw Verdween Hij langzaam uit het zicht Werd Zelf zo leek het zonnelicht Hij nam de schrik in ogenschouw Van achterblijvers, triest, betraand Verbaasd, geschrokken, sprakeloos Geloofden zij hun ogen niet 't…

Wat leek de dag oneindig lang te duren Het leven kreeg per uur steeds minder zin Want heus, je ziet er haast geen gat meer in Wanneer minuten voelen gaan als uren ´n Zwarte dag, ja, maar goddank voor mij Is nu die rustdag in de Tour voorbij…

Moeder zit te driegen Aan een mantelzoom. Zusje moet nu wiegen: Zoeteke, slaap en droom. Broederke, broederke mijn, Laat mij uw moederke zijn. Dekken zal u zusje, Ligt ge blootgewoeld; Kussen met een kusje Dat ge bijna niet voelt. Broederke, broederke mijn, Laat mij uw moederke zijn! Moet ge mee naar schole, Dwars door weer en wind,…

In vlammenpracht, die pralend hem omvangt, Rijst hoog de ruiter op zijn donker ros, De wapperende manen waaien los Van 't edel dier, dat naar 't gebied verlangt, Waar reiner lucht het vonkelend omprangt, Waar het zal dolen door 't fantastisch bos Van sprookjesrijken, waar met vreemde dos Onaardse kleur 't onaardse land omhangt.…

groetend stap ik de ochtend in en tover vele vraagtekens op gezichten die 't huilen nader staat dan een ontwapende glimlach steevast wandel ik verder alwaar hondenuitlaters een vrolijker humeur bezitten groeten zij spontaan terug vol groeiend enthousiasme kuier ik naar de uitgestrektheid waar zand tussen m'n tenen kriebelt golven het…

de School is uit, En 't werk vandaag weer af. De kindren mogen spelen gaan En zonder vrees voor straf. De meisjes lopen heel bedaard, Vooraan gaan Koosje en Kee. Kijk, daar is kleine Lida ook, In 't midden van die twee.…

Daar komt de Lente: Ze spreidt algauw Haar hoge tente Van licht en blauw! De velden laaien In zonnegloei; De weiden waaien Vol bloemenbloei! Het beekje huppelt Zo vlug en fris; En zilver druppelt Van bies en lis. De bomen strekken Hun armen uit. De wilgen lekken, De berk loopt uit. Al! takken, twijgen, Al wierookwerk! De leeuweriks…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

Dat zwart skelet, van windselen ontdaan, Waaraan het uitgedroogde vlees nog kleeft, Die groezelige hoop, waarvoor men beeft, - Bedenkend het meedogenloos vergaan Van al wat ademt onder 't licht der maan, - Die mummie heeft verlangd, geliefd, geleefd Het volle leven; wat maar 't leven geeft Heeft zij genoten in haar aards bestaan.…

Waardoor kwam 't aan? - ‘Ja, 't zit niet pluis: Met opzet heeft de meid 't gedaan.’ o Foei, dat zal haar slecht vergaan. En was 't verbrande heel veel waard? ‘o, 't Was maar brandhout op de haard.’ Och kom, als jij niets beters weet, Neem in 't vervolg dan and'ren beet.…

Of als gij, door uw kracht en moed, De Eskimo in 't Noord behoedt Voor beren, die daar loeren, En ander hongrend roofgediert; Gij zult - wordt slechts uw toom gevierd - Hem wel 't gevaar ontvoeren.…

Trots op het witte ros, dat buigt gedwee, Verheft hij zich, de Sultan, met gebaar Van heerschappij, en angstig deint de schaar In 't vale schemerlicht van de moskee.…

of nee, wat voor maand 't vandaag is…

De schapen hadden heel de dag Gegraasd in 't geurig kruid; Maar bij het scheiden van de zon Was 't met dat pretje uit; Al vonden zij 't ook buiten mooi, Nu moesten zij terug naar kooi. Doch bij de hoeve weergekeerd, Daar zag de herder, dat Eén lammetje aan de troep ontbrak - Waar 't arme diertje zat?…

Een eekhoorn eet eeuwig eikels eieren, En eist etend enthousiast eerbied. Een emanatie eindigt eigenlijk, Etherische echo`s excuseren eerlijk Edith...…

Dampende dorpjes - dwingende dromen, Duren, dalen. Doem der doelen - dacht de dichter, - Die Dorst der doornen . Donzige dunne diertjes dwalen drastisch – Degene die durven doch denken – Dreiging der demonische drempels doordringend – Doortasten dove duiven.…

Klets-nat – kletst de regen. Klets-nat. Wil jij koes-koes? – zegt ie mij tegen. De hemel kraakt, Een bliksem naar beneden Doorgestuurd. Zij valt En wordt door een boom opgevangen, En blijft op de takken ervan opgehangen. Ssst... Een knetterende tekening Die de doek kris-kras heeft gekranst.…

Ik hou erg van bloemen. Crocus en pinksterroos – Zijn grandioos, Hortensia en lupine Klinken als mandoline, Lelietje-van-dalen en boterbloem Ze krijgen verdiend hun roem, Lelie en alpenroos Zijn net zo mooi als een hartstochtige klaproos, Pensee en vergeet-me-niet, Papaver en aconiet, Lavendel en rozemarijn Doen mij denken aan een oase…

“Karma is een goddelijke boekhouding” God bemoeit Zich echt niet Met onze straffen en waarderen, Met al die vreugde en verdriet, Met al het eren en een oneer. Hij heeft die taak eens opgelegd Op de harde schouders van Karma. Ken maar jezelf is er gezegd, En al de rest is telkens Dharma. Debiet – krediet schommelt als een wieg: Een…

Pijn... Pijnlijk zijn de herinneringen aan de afgelopen liefde. Je zoekt naar de uitgang ofwel een uitgang en vindt een begriploze leegte.…

Waar komt het vandaan? Waarom laat ik me er zo in meeslepen? Het lijkt wel een drang om vast te houden aan die negativiteit. Het lijkt wel aantrekken en afstoten tegelijkertijd. Het is mijn minderwaardigheidsgevoel en mijn grootsheidzwaanzin. De nietigheid in het geheel en de grootheid van het leven op zich. Het is de nacht die mij blijft achtervolgen…