Alle inzendingen over Katja en Thijs

Soms is het leven het piepen van schoolkrijt, een permafrosthap uit het heden, een tik op de onzekere vingers door ome Thijs, die het flink achter de ellebogen had, huilen om je blauwtje lopen in Geleen of na een nacht doorhalen als een hond openlijk kontjeslepen.…

Katja Zwezerijnen, (Groninger stadsbestuur denkt duivenprobleem op te lossen door ze te vergassen)…

Wanneer aan zee de kuilen op gaan raken Dan graven we er simpel eentje bij ‘Dat kan ook vice versa volgens mij’ Dacht Zonneveld, ‘want alles kun je maken’ Een denktank tilt de heuvel naar de top In werkelijkheid zien zij er tegenop…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

zij zat aan haar spinnewiel en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol over haar hoge statige kamer trokken in voorjaar en najaar de ganzen zij verhaalden van winter en van ijs zij hoorde ze roepen en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol rond haar hoge statige…

Het gedonder van de hoeven Van hun vale paarden davert Door mijn oude boerenwoonstêe. Keihard knallen grove vloeken: 't Onweer van het volk der boeven. Door 't gordijn zie ik hun muilen 't Wrede grijnzen van hun kaken 't Grijpen van hun zwarte klauwen In de manen van hun rijdier Die zich kronkelen als zeewier Om het glinsteren van hun…

Ik wacht op Tjitske die met haar mandje over het bruggetje kaas is gaan kopen als een klein kindje staat in het hoge gras bij de sloot een ernstig kindje met groene vegen over de handjes en het gezicht dat naar de lucht wijst 'Allegear kleurkes allegear kleurkes yn 'e loft' Ze houdt een grote kale, versleten beer bij zijn…

Als er een God zou zijn dan hoefde ik dit niet te schrijven, zoveel leed, verdriet, pijn... Een storm raasde over land, vermorzelde de dijken, deed vluchten iedereen, het eerst gingen de rijken, als laatsten de mensen zonder geld, uit de sloppenwijken... De beelden hier op het Journaal vertellen het afschuwelijke verhaal van Katrina…

Mijn stad, hier ben ik herboren, en heb aan jou mijn hart verloren, jij geeft me altijd het goede gevoel, jij bent niet het middel, jij bent ook het doel, Als ik eenzaam door je straten dwaal, vertelt elke gevel zijn eigen verhaal... jij geeft me de warmte die ik zoek, een stadje uit een sprookjesboek. De mensen die haasten zich meer en steeds…

Over de stenen van de bergbeek loopt Hiawatha met Morgendauw Ze passen op niet uit te glijden In hun blote voeten bijt de kou Hiawatha heeft twee staarten en een rechte veer Hij is parmantig en veel slimmer dan de sterke beer Morgendauw haar ogen als amandelen glanzen donker en groot Haar gladde haar gaaf als een hazelnoot beweegt niet…

Een nevelring een lichte kring rondom de maan Een fluistering is rondgegaan Wie nu in het bos gaat hoort hoe de vos praat Hij zal de taal van de dieren verstaan Onder de maankring is alles verlaten Diep in het woud heerst een betovering houden vergadering wezens der nacht Wandelaar wacht voor gij nabij treedt want wie teveel…

Er was ereis een koningin die was heel erg verlegen. Niet in ‘t paleis bij haar gezin maar bij het plichten plegen. Zij bloosde en zij stamelde. Zij knipte naast de linten. Verwarde Jonkheer Haemelde met Freule van der Bhinten. Zij droeg een hoofddoek om heur haar. Zij droeg dus nooit een kroon. Zo’n kroon vond zij, dat stond zo raar.…

naar 't parfum van kamperfoelie stijgen donkervlinders op en in de diepte knipogen verlichte vensters vuurvliegen doen één voor één langs mijn pad hun lampen aan vleermuizen op schaduwwieken in de donkere diepte tuimelen muisstil gaat een grote oehoe als een vlaag van schrik voorbij hij voert mee de bange jaren die ik doorbracht…

De zon en de maan, niet te vergelijken maar toch één Een appel en een peer, niet te vergelijken maar toch één Een hond en een kat, niet te vergelijken maar toch één Een tulp en een narcis, niet te vergelijken maar toch één Jij en ik, niet te vergelijken maar toch één.…

Zuidenwind wieg wieg de bladeren vlieg maar vlieg vlieg naar Laren Zon schijn groen Zon groen wemel weer zoals toen Groene hemel Bladerzon wandel over Mama's japon met bont getover Zuidenwind zie Mama aan zie haar blauw lint en trek eraan Even talm met haar zwart haar te spelen kalm even maar Wijd open ogen val toe…

Waarom Professor Doctor van Dale hou ik meer van distels dan van rozen? Van de schreeuw van pauwen meer dan van de zang van galen? Van citroenen meer dan van frambozen? Van het kleed van roeken meer dan van het kleed van pauwen? 'k Zou dit Freule gaarne nader onderzoeken met permissie van uw vader te beginnen met de…

Lees mij en schrijf onbevreesd wat ge vindt van wat ge leest. Geef uw oordeel met venijn. Grijp uw hakmes, maak me fijn. Vindt ge mij een rampgedicht: zeg het recht in mijn gezicht. Laat mij voor mijn fouten boeten en bespot mij. Gips mijn voeten laak mijn metrum en mijn rijm. Merk dat hier de chute ontbreekt keur dat af met al uw kracht…

Ik zat te roken en te mailen kortom mij dodelijk te vervelen. Een stem klonk uit de prullenmand: ‘Hoedt u voor brand. Ik heb gezegd.’ Ik heb mijn oren niet geloofd maar wel de prullenmand gedregd een peuk, die stonk terstond gedoofd Werd mij een kool - ik redeneerde dat ik dit verre prefereerde boven uw jonge en begeerde begaafde…

Met een huiverige morgen is het nieuwe jaar begonnen. Ik sta op de trein te wachten starend naar een hoge toren waaromheen wat spreeuwen spelen en ik krijg het langzaam koud. In de trein kijk ik naar buiten. Nevelwade ligt sinds eeuwen over doodgevroren velden. Marmeren beeldengroepen zwanen waken over starre sloten met een nooit vergane…

Mij aura is niet heel vandaag, mensen dringen verder door waar ze gewoonlijk stoppen, het is binnen zonder kloppen... Zwakke momenten onbeheersd, ze voelen het en treden binnen in mij geest en komen ongevraagd en onbevreesd binnen zonder kloppen... Waar ging het mis, mijn bescherming, in de mist van het denken en het doen van vandaag…

Je hebt de beginjaren van de televisie een gouden glans gegeven, met een hooibergluchtje eraan... Je bracht een vriend tot leven die nu is heengegaan... Uitgestreken snoet, ingedeukte hoed, Bromsnor's grote vriend, burgemeesters-sigaar verdient, slapen in het hooi, je leven was kinderlijk je leven was mooi... Het "lekkere kopjen…

Waar gaat het allemaal over zo mijmerde ik altijd, als het ging over dingen als: zondagmiddag-eenzaamheid... Iedereen heeft ze toch, zo dacht ik altijd, familie en bekenden, toch slijt je heel wat tijd met volslagen onbekenden: zondagmiddag-eenzaamheid... Je komt ze tegen in de kroeg, op het terras, waar je dacht dat je de enige…

Je zat bij me in de klas zo'n dertig jaar geleden, we waren kinderen van wat is en was: een blij en ver verleden... Had ik het niet door was blind misschien wie of je was ik had je nooit van dichtbij gezien en droeg niet je tas... Vage herinnering levensvatbaar en onschatbaar het gevoel nu ik je weer zie en denk vertwijfeld,…

Ik maak deze gedichtjes speciaal voor jou.... Daar blijf ik al enige tijd aan trouw.... Zonder daar ook maar iets voor terug te verlangen.... Nee, alleen maar om jou op te vangen.... In een voor jou o zo moeilijke tijd.... Wil ik je alleen maar verblijden met mijn aanwezigheid....…

Er zit een gat in de taxushaag achterin de tuin van Oom en Tante. Het is bijna etenstijd. Maar eerst gaan ze met gevouwen handen in het vochtig walmen van de schalen spreuken spreken. Ze loeren dan naar me. Daarna zal Oom me in mijn wangen knijpen en aan Tante zeggen: 'Vrouw, ze is niet vet genoeg.' 'Ja man, we moeten haar nog wat…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

In 't Oosten vangt de dag al aan In 't blauw van het Westen talmt nog de Maan Een wilgenboom met tak na tak biedt zwerversvolk kort onderdak De zwervers vliegen af en aan begroeten Zon behagen Maan met luchtig en weemoedig fluiten dat hen achteloos ontsnavelt onder 't vechten met kornuiten Druppels die sereen eerst blonken…

Scheen ooit in ’t donkere dorp zo nu en dan Een sprookjeslicht, verwaaiden hoge klanken En mocht ik elven gul en zoet bedanken Die vluchtig voor me zongen – Meester Jan Laat zijn pupillen nu correct marcheren Voor ’t Goede Doel en tegen ’t Snoep Begeren…

Een onderzoeker wilde onderzoeken Of misdaad erfelijk was; dit bleek taboe, Hetgeen hem ingepeperd werd en hoe! Hij werd verjaagd van zijn bureau en boeken. Die daad, zo onrechtvaardig en verkeerd, Kwam niet door aanleg, die was zéér geleerd.…

Een wat gebogen en slobberig man een intellectueel met een studeerkamer waar hij verstrooid in rondloopt, bladerend in boeken en papieren Hij ziet me zitten -Wat kijk je toch? Och... Iemand tussen boeken in gezeefd groen licht Bedaard en wat verlegen Had ik maar over zijn kaalhoofdigheid gezwegen Hij is kaal Hij is vrij stil en snel…