Alle inzendingen over Katwijk kust mij

die me kust Pat…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

De meeuw boven zee vist naar mijn broodje haring laffe luchtaanval…

een schattig klein poesje uit Katwijk was op zekere dag haar vriend kwijt o wat een gemis dat hij er niet is en nu met een andere poes vrijt…

Er dacht laatst een kikker in Katwijk: Als ik af en toe in zo'n blad kijk Dan is het toch zuur Dat 'k uit die lectuur Proef dat ik zoveel op een pad lijk…

Weet je nog, toen in Katwijk? Je zei dat je geen ijsje bliefde. Alleen ik was jou iets waard. Maar oh mijn schat, je kletste maar wat. Vandaar dat ik de deuken in mijn hart nu gladstrijk.…

Een dominee in Katwijk die verkondigt Dat je er best op los mag rammen Wanneer je kind loopt door te drammen Of op een and’re zware wijze zondigt Ach zijn Hervormde Kerk is al Hersteld Maar of dat straks ook voor die kind’ren geldt?…

De Katwijkse voetbalploeg speelde thuis tegen Capelle en bij een 0-1 achterstand, werd het exotische fruit op het veld gegooid. De arbiter Doest weigerde daarna verder te spelen. "Diep triest", zegt voorzitter Jaap Kuijt van Quick Boys.…

Dit zootje criticasters krijgt zowaar in Katwijk topkunst aan de boulevard.…

in de negentiende eeuw stierven mensen als ratten aan besmettelijke ziekten zoals tbc ze hadden toen nog geen idee dat vervuild water ziektekiemen bevatte vandaag wordt u aangeraden in Katwijk de zee te mijden tenzij u voortijdig aan cholera wilt overlijden…

Van spanning stond de Kuip vooraf te trillen Een laatste kans nú moesten ze het doen Na achttien lange jaren kampioen Bij winst de schaal omhoog te kunnen tillen De visserszoon uit Katwijk ging voluit En plots had Rotterdam haring én Kuyt!…

nooit vergeet ik meer die avond vier voeten in het zand we telden duizend sterren billen op een krant het strand dat was nog vochtig van het spel van eb en vloed ons gesprek verliep wat “bochtig” ik wist nog niet zo goed hoe mij te gedragen ervaring was nog nul ik durfde niets te wagen voelde me een sul en jij leek zoveel ouder terwijl…

Luister eens naar het kloppen van je hart, Voel maar: de donkere golf van je bloed Stuwt je voort, steeds verder weg uit de kust. Je denkt dat je nieuwe dingen ontmoet En dat een happy end op waarheid berust, Maar alles blijft bij het oude, meisje.…

bewegen de golven des leven de wind door tijd de bergen en bossen tot de zon ze weer beschijnt, Het blijft wel bewegen de heupen op muziek de goden die men riep op bergen in bossen valt er eigenlijk niets op te lossen, Maar bewegen doen we zeker door en met de tijd mee zegt men graag ja in plaats van nee ga je mee op reis langs de kust…

Het is weer zomer warme zon kust de aarde mensen genieten.…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

Grijs groeit de lucht en vloeit zich aaneen met de grijze golven van de zee aaneen tot aan de zichtbaar wolkende horizon door wind bedolven krijsen meeuwen daar in buitelende vlucht kolkend en brekend omwoelt de branding en beukt de barrière van de verzanding veilig brengt de kust voor het volk een teken na de grote misère het…

De rimpelingen en de sporen, de verten in de horizon verloren het steeds veranderende van 't strand, de zee, dat neemt het oog, de lens voortdurend mee Ze zijn daarom zo blij als 't zand er vers en eventjes gaaf uitziet dat laaft het oog, biedt rust, een overvloed van vree…

Vallende ster Het Katwijks strand met al zijn sterren Heeft boven en hier benee zijn licht Wellicht dat eens een ster zal vallen Wegdrijvend in de zee zo uit gezicht En als ik meedroom met wie is gevallen Dan valt het leven plots niet zo meer mee Heden zijn levensvlam gedoofd Morgen kan ook mij dat treffen En ik ben zelfs nog nooit…

Onder 'n deken van schelpenzand sliepen de geliefden hand in hand De wind kuste hun zilte lippen en beloofde ze alvast stormen die de kust schonken aan het holle land De zon zonk in Alex's oesterogen Maar de zee viste naar Ietje's oren Zij verleidde Ietje met kabbelend geknabbel aan haar voeten, alsof water en wind nooit eerder logen…

de kust…

En zo kwam de meester weer terug in Katwijk in zijn vertrouwde huisje aan de Langedijk. Waar hij heel gelukkig is met al zijn kinderen die hem opeens helemaal niet meer hinderen!!!…

Had ik mijn fiets in orde kon ik naar Katwijk rijden, De straat Van Duivenvoorde zou ik dan niet vermijden. Ik drink nu Coca-Cola waar stukjes ijsberg drijven, en ben gelukkig solo gedachten te verdrijven.…

Waar wind zeezout door straten fluistert. Woont leven ingebed door golven. Mensen, door getijden gesmeed. Banden die dieper gaan, dan zand onder hun voeten. Op de wurft, verhalen, oud als de branding. “Hier, waar de vuurbaek waakt begon et.” Generaties die hard werkten. Hun blik vaak gericht op de zee, waar familie soms bleef. Verhalen…

het ruime sop in de sluizen bij katwijk staat het water hoog de getuigen spreken elkaar schijnbaar tegen kijken en zien niets een kreunend geluid - de volgorde in de tijd raakt vrezelijk zoek man van la mancha sancha pancha draagt voor jou warme estola toch ongehavend terug van het futennest weer gelijk water…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

Elk ontstaan is op grensvlakken druppels van de ene wereld uitspattend en aanpassend aan de andere toen het water stil werd en koeler ontstond door de inval van licht leven en waar de zee het land kust (dans van eb en vloed, elke golf herhaalde paring) beginnen telkens niewe landdieren en ook de terugkeer van land naar zee van lucht naar…

op de grens van eb en vloed delen stromen zout en zoet op de grens van vast en vrij helen dromen jou en mij…

Zand leeft van waaien De bomen tonen van binnen de aarde het groen Aan zee drinkt land los schuim, een witte egel, hunkerend, stekelig.…

ik zag ze staan de maan het was maar een halfje daar staat ze weer de maan nu een volle laat me omhoog takelen voeten boven zodat de maan mijn tenen kan masseren…