Alle inzendingen over Katwijk kust mij

gooi het anker hier uit het schip vaart niet verder het is deze baai waar het water als muziek tegen de kade zingt mijn schip zo verlaten mijn schip van rust het is de lucht van het verlaten schip dat wat dobbert aan een horizon van een goudkust…

Eens, op hun tocht vanuit het Oosten, kwamen de mensen bij de kust en dronken, als om zich te troosten, de ogen zich vol aan ruimte en rust.https://www.nederlands.nl/ Over het golvende gewemel ontwaarden zij de einder, strak en vast onder de klare hemel als onder een metalen dak.…

Wat een heerlijk land Het Zeeuwse land Wat een golvend duin Het Zeeuwse duin Wat een prachtig strand Het Zeeuwse strand Wat zout de zee, zij kust Zacht de Zeeuwse kust…

De wind en golven brengen herinnering terug van toen hier aan de kust vind ik dan mijn innerlijke rust weer terug.…

Op vakantie naar de kust voor de kinderen is het prachtig in de zee wandelen hand in hand en de ouders wandelen over het strand meeuwen vliegen om je oren en als je naar schelpen luistert kun je de zee al horen schelpen zoeken vinden kinderen leuk dus hebben ze het daar vast naar hun zin eenmaal aangekomen weer terug in het huisje gaan…

Eens, op hun tocht vanuit het Oosten, kwamen de mensen bij de kust en dronken, als om zich te troosten, de ogen zich vol aan ruimte en rust. Over het golvende gewemel ontwaarden zij de einder, strak en vast onder de klare hemel als onder een metalen dak.…

Een vissersboot. Op het strand getrokken. Netten liggen opgerold op zand. De boot is leeg. Het water is weg. Wolken drijven naar een andere kant. Zo liggen wij naast elkaar. Jij en ik. Je liep langs de tafel naar het raam. Je kwam terug. Je legde papier weg. We werden woorden en vloeiden samen. -------------------------------------------…

zij kust de zon met geloken ogen voelt stralen van nabij geluk het is alsof liefde voor even, teder, over haar frêle ontvankelijkheid is gebogen kom mij halen zie mijn ontsloten gebaren of tast met zwoele stralen langs mijn lente pril haar met jou wil ik vrijen in lyrische talen maar laat mij nog even hier en dan…

het geluid van de zee ademt kalmte en rust en ik ga daarin mee waar het water het land kust…

Als een vuurtoren aan de oceaan Gelijk 'n adembenemend imposante sirene die mij telkens doet verstenen vast in het heden, nooit vergaan mijn schepen op de woeste zee die het leven mij heeft gegeven zolang ik haar, perfect in licht geschreven of in levenden lijve van dichtbij mee mag maken, een minuut of tien, een halve dag gelukkig met…

Aan de kust.…

Op naar Katwijk aan Zee, Daar doe ik nu aan de revalidatie mee. En die psygologen ;ze zullen wel flink gaan wroeten, Maar wil ik me beter voelen zal het wel moeten. Maar echt het is reuze top, Want je knapt er op den duur van op. En echt ik schaam me niet, Het moet er gewoon uit al dat verdriet.…

Zorgvuldig geregeld De grote pakketten Met speed die van Het containerschip Voor onze kust Overboord werden gegooid - Toen de maffiaknechten De buit binnen gingen halen Met hun super speedboot Werden ze met grote spoed Door douane en politie Van al dat kostbaars Beroofd - Gevalletje speed Net niet…

nu de schelpen kraken wij elkaar naderen weet ik van vaste grond onder mijn voeten voel me intens rijk waarom toch verder willen kijken achter me de plek die zo meebepalend was voor me het nog in damp gehulde wat toekomt wat geen mens kan maken in me de zekerheid van thuis zijn door pure liefde die nooit zal wijken voor Katwijk…

in het oosten kwam ie op doorliep de dag met een glimlach en kust nu de kust gedag gestrand op het strand nog even en de zon is buiten westen, nog even oplichtend kust de zon de kust en is de dag voorbij dag licht…

“Pierre heeft de boel gesaboteerd”, beweerde producent John van Katwijk……

Waar Rome eens barbaren weerde stroomde indertijd de Rijn in zee. Tussen Sint Olof en Sint Jan kon hier de hemel verduisterd worden door wolken gonzende insecten. Vijf uren had de langstaartige nieuwgeborene de tijd om vluchtvaardig te worden, te paren en te sterven. Na een overmaat van regen loopt het water nu de spuigaten uit en kun je…

Vlietstra van de Hersteld Hervormde Kerk in Katwijk. Als een kind zondigt, is kastijding een noodzakelijk antwoord. Als de ouders dat niet doen, gaan ze in tegen de wil van God, is zijn mening.…

Aaan de zee bij Katwijk-Binnen stond een vrouw alleen. Diep wanhopig buiten zinnen, want haar lief ging plots'ling heen. Tranen stroomden uit haar ogen. Ook van ond'ren werd zij nat. Langzaam kwam de vloed naar boven. Zij zuchtte: "'k Ben het leven zat". Reeds omspoelden zilte golven haar middel en haar leest.…

op de kust waar vinnen bewegen tot bezinning ligt het zand dat zich fijnzinnig laat beroeren zo cirkelt het meeuwengarnizoen de werkelijke betekenis op leven opgetogen ebt de vloed zich als een lange adem naar mijn ontwaken…

Wanneer kunst haar ogen kust traag lijnen tekent in beleven kleuren laat spreken hoger tilt dan verlangen wanneer beelden haar onmachtig naar adem laten snakken streelt zij duizelig verloren de laatste lijn hoe mooi kun je zijn…

Moge de wind altijd zijn in mijn zeilen ook al denk ik zo klein te zijn in de zee. Voel voor zeker jou bepaling in mijn Noord of Westkust en eenmaal de zeilen gevierd kom je tot rust. Wanneer je Zuid of Oost als je thuis haven koos.…

In het vissersdorp aan de zeekust beeld met toekomst alleen intens verlangen naar gezonde dromen ‘t uitzicht van jouw ogen alleen, ontroostbaar alleen in eenzame gloriepijn ’t heldere spoor gevonden oude voetstappen uitgewist als jij een winterdag schildert zonder pijnlijke herinneringen.…

. - Mijn ziel, nu zó lang stom, kan ik nog hopen, Dat iets, uit u geboren, in mij rust, Maar straks ontwaakt, en dan, hoe rank mag lopen, Op lichte voeten, langs bezonde kust?…

ze kan niet aarden op Drentse hei ze mist het strand, een duinenrij de waterige westenwind het lapjesland de tulpen en mei zij is de zee dit heimweekind…

Er is een horizon gestorven in mijn droomland alsof er een boot met een ziel door de woestijn vaart en langzaam raakt de persoonlijke accu leeg er ligt een grasland omgeploegd in mijn werkelijkheid alsof de kust van een ver land mijn stem zal ontvangen uit zilte oceaanwind en spoedig verwelkomt mijn hart een nieuwe geest er…

onder helderblauwe hemel maar er lag geen zee naast niemandsland er was geen horizon achter de rivieren er kwam geen antwoord op mijn brief het dorp lag aan de kust van mijn dromen en jij bent niet in die dromen gekomen.…

levende kustlijn van zand altijd in wording altijd aan het sterven landschap in beweging grillig ruig stelend en vretend onberekenbaar huizen verdwijnen onder bergen zand Charybdis’ wellustige kaken zuigen schepen op om ze dan weer uit te spuwen verslindende Scylla wacht sluw haar kansen af niets niemand blijft gespaard in dit…

Wanneer de zee het strand kust kust zij uren lang Haar glimlach in het schuim van de golven Kort trekt zij zich spelend terug.. en kust en kust en kust weer uren lang…

Discreet en eerzaam ga ik door het leven, Fatsoenlijk en beschaafd houd ik mij in. Nou had ik mij met heel veel goede zin Voor een coronaschreeuwtest opgegeven. Hysterisch schreeuwend telde ik tot elf: Tien tellen was ik helemaal mezelf.…