Alle inzendingen over Keukentafel rapsodie

ik ben gehuld in het gewaad van een blinde speleman een waas van onzekerheden en verwaterd ongeduld ik schrijf in een spiegel krul de letters binnenste buiten jaag de woorden op tot een rapsodie een melodie van kwinkslagen en implosies zoek op de bodem het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong.…

daar zit je dan alleen aan je keukentafel de krant gelezen het nieuws gehoord zoals elke dag opnieuw je zet nog maar eens verse koffie alweer de tweede pot vandaag je zou zo graag weer eens een goed gesprek hebben of zomaar ergens over praten met onverschillig wie maar er komt niemand nooit iemand meer met wie jij praten kan met…

Onder een dak van gouden bladeren een kleurenpalet hangend boven ons hoofd spreid jij een laatste keer de picknickdeken voordat de herfst ons van het laatste beetje warmte berooft Je schenkt de koffie in de mok voelt nu al warmer dan de vorige keer een laatste picknick voorlopig, in de open lucht vanaf volgende week gebruiken we de keukentafel…

Mijn kind aan de keukentafel, eet niet uit mijn hand, zelfs het mooiste speelgoed laat het staan, samen buiten spelen even van de baan.…

Een rapsodie van grol en gril, Die smaak en wansmaak duldde, Die slaven ketent aan haar wil En nijvre handen vulde. Een kind, dat slechts op 't morgen denkt En 't gisteren belachte; Een gast, die moeder zorgen schenkt En vaders zucht verachtte. Maar - 't helpt wat of een oude pruik Zich zet om 't ding te veetren.…

Een grote stapel vergeelde kranten en tijdschriften met een kartelschaar op de keukentafel roept ons schaatsers prijken op de bovenste voorpagina. Ik lees je voor uit die krant jij als pake en leunstoel ik als een soort Brugman die tijdingen doorploegt. Ook op je bureau liggen nog stapels fotoboeken.…

resultaat van liefde en genegenheid lichamelijk ontstaan in versmolten schoonheid verschrompelen tot vergane aardappelen waarvan de tektakels graag naar verdovende onmacht grijpen in "de luizenmoeder", NPO 3, is de herkenbaarheid met name die van een vrolijke weerspiegeling van eigen ervaring, opvoedkunde- en onkunde op het schoolplein, keukentafel…

bijeen gezocht, al het hout eerst afgeschuurd, geïmpregneerd tot duurzaam product, het is Stijn allemaal gelukt, Zelfs een raamwerk op maat afgewerkt, Noem het op, geen stap overgeslagen, er werd stevig doorgewerkt, Bij Hilde's moeder op de boerderij mochten we kippen halen, als wederdienst een mooi kadoke van de geboortelijst, op de keukentafel…

De keuken, is het echt het domein van vrouwen, hier zetel ook ik naast 't raam aan de keukentafel, gebruik het wafelijzer, aanwezige gereedschappen naast alles wat geurt naar E.U. landen en liefde en ook naar de oost, kruidnagels, rijst en theevelden.…

Met een huiveringwekkende vuistslag sloeg hij plotsklaps een barst in de memelige, armzalige keukentafel, zoals alleen een grote bonte specht dat kan, die tegen 7 meter per seconde op een verrotte boom inhakt, om weliswaar pas na drie weken werkelijk rammen, een hakspleet te bekomen, doch evenzeer zonder er enige pijn aan over te houden...…