Alle inzendingen over Kind OR Vrede OR Verlossing

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

Waar 't daglicht gestaag verdwijnt, verschijnt de schemer voor duistere nachten. Smachten en verwarring die domineren, bezeren d'ogen vol van tranen. Wanen en spinsels die de geest kwellen, vertellen uitkomst naar 't licht. Ontwricht en belast door 'n gekwelde geest. Gevreesd om controle te verliezen, kiezen gedachten voor zekerheid. Bereid…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…

Weinig bevallen; droge gevolgen van vruchteloos spel op de Drentse matras. Binnen het Meppeler Diaconessenhuis komt volgend jaar dus geen kraam meer te pas.…

in 't holst van de nacht trekt zij laag over laag aan om zich te beschermen tegen muiszacht opent zij de ingang waar hongerige ogen angstvallig zoeken naar de maan die daar staat het bergpad verlicht dat zij betreden zal om zo boven op de top zichzelf te bevrijden van…

met al mijn liefde til ik je op uit het nu laat ons geruisloos zweven op tonen van de vrijheid vliegend naar verre oorden waar we ons laven aan alle schoonheid die voor 't oprapen ligt kleuren wangen rood onze longen vullend met zuivere adem die ons voor altijd verlossen zal…

je eigenlijke kleuren worden steeds duidelijker zichtbaar nu je je eindelijk mag ontdoen van die jas die je al die jaren met je mee torste omdat…

Daarin blijkt de droes niet zoals ze is, houvast als medicijn is wat je hebt gesteld om de wereld in breder perspectief van liefde te beschouwen, verlossing van de last om zonder gemis te rouwen? Voor de eenzamen.…

geboren worden is verlossing sterven een werkwoord en loslaten de opdracht dood wordt gegaan snel of traag ongewild of graag het is gewoon gedaan…

in die lang geleden stille heilige nacht daar werd in bethlehems stal het kind geboren dat ons hoop en vrede geven zal…

Zwart in een kleine ruimte Wazige vlakken door het raam Druppels rollen langs mijn wangen Het wordt te warm Mijn ogen sluiten en openen Adem in mij nek Weg uit deze beklemming Wapperende haren Tranen rollen over mijn wangen Van de harde wind Uit het geopende raam…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

De zee wind,golven banen van schuim vluchtig en toch taai als stroop wanhopig vasthoudend tot verdord, verdroogd ophouden te bestaan.…

vandaag sterft de dood met volle overgave op hout, niet uit het lood de mens kan zijn dorst weer laven…

De Verlossing komt steeds van de Heer, Hem zij de Glorie en alle eer!…

De liefde en ontroering die ontstond toen haar lichaam in aanraking kwam met het vooruitstrekkende heiligdom Neem mijn hand, pak hem goed vast Ze voelt haar vlinders op zoek naar een uitweg door de slokdarm om de lucht te vullen Vlieg Vlucht! Laat ze gaan Het zijn maar eenvoudige insecten Ze volgden één voor één tot het hemeldak gevuld…

oude woorden dagen nu de tijd naar verten neigt dichter wervelt de wind die het blad omslaat laat los van binding vrij hoor, de pauken slaan…

Mijn zoektocht naar de bron is gesmoord in een poging het verleden aaneen te rijgen. Ik zie geen kans de zee des levens te bestijgen, zolang ik jouw fluistering niet heb gehoord. Het blakende zand doet de voeten branden, een innerlijk vuur raast in ziedende vaart. Er is geen medicijn die deze storm bedaart, dit blijft een gevecht met gebonden…

zodra luchten klaren, wolken in ruimte tuimelen wij over eilanden dwalen liefste, bewaak mijn dijken onze bladstille getijden; in leidzaam wederhoor, zo sereen weidse wijdte; streel het ogenblik, de stilstand van tijd het strijken over huidse haren schenk ons genade tem de eindeloze zuchtrivier dona nobis pacem…

De ondergang de wederopstanding het gedicht een bloem de zon de motor woorden als water de verlossing komt altijd Later…

In glanzend wit violieren geuren zoet in klamme handjes heet gekrulde haren gebonden met een strik groter dan het hoofdje van een kind van zes. Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

Jaren later vieren wij nog steeds de geboorte van het kind, maar vrede is nog steeds maar een woord. Zolang mensen de boodschap niet hebben gehoord of begrepen zal men ook geen VREDE bereiken.…

Vrede is geen getal maar een begrip Maar wat zegt het ons nog? In de stilte van mijn dagelijkse meditatie telt vrede nog en heel manifest Edoch ik sluit veelal af met onvrede in mijn hart dat het geen vrede wordt!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In een perkamenten lichaam blijft het kind een kind en de milde regen blust verdroogde kelen. Aan de oevers van stilstaande eeuwigheid wacht de verlossing uit het lijden. De dagen zijn geteld als de slapende bron een laatste maal vloeit. Het leven is vloeibaar als kwik tussen hoop en aambeeld.…

en man Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Want als liefde heerst Is er tijd voor kleur Is er tijd voor geur Is er tijd voor lucht Een bloem die weer bloeit Een kind dat weer groeit Een mens die weer straalt Een lach en een zucht Daar waar liefde woont Is het hart gekroond…

uitweg vindt het is zeker geen weerwil het is immers die loodzware as dat kleeft aan schrale wortels die werden bijgeknipt, te pas en te onpas en dat ook bloesems onderdrukt, het begraaft je vel in plooien: soms word je door een enkel wonder gehoord; een verlossend kind dat je zwijgen teder doet ontdooien…

Vrede zou het moeten zijn, maar wat hij hier ziet, doet hem alleen maar pijn. Kinderen, die geen kind meer kunnen zijn. Mensen op de vlucht, hun bezittingen, op de rug. Alleen geweld om hen heen, een mensen leven telt hier niet. Het zal hier geen Kerstmis zijn, er heersen alleen angst, pijn en verdriet.…