Alle inzendingen over Kind van de zee

Z…

als kind droegen wij zeeën aan land in dunne emmers wij bouwden kastelen met water en bloed en drukten gaten in muren van zand van ramen en deuren wisten wij niet dan kwamen de golven luid en ongrijpbaar liepen wij weg op magere benen wij vluchtten naar later naar morgen en beter vonden huizen met winddichte luiken gingen naar…

wil het kind in je vragen te spelen met mij zomaar aan strand ik heb een schepje en jij toch een emmertje vlak bij je hand gaan voor de zon de sprong over golven het worden bedolven kom speel met mij in het zand…

het kind op strand in samen gleed verstand als liefde door ons hand…

Zwierend aan zee, zonder regen tijd nooit gezet stapelt zich plotseling, ineens een leven als muur die bestand, soms helemaal niet de aardbeving van 5,7 op de schaal van Richter huiverend heeft doorstaan Kefallinia boeit door een opeenvolging van liefde voor hare schoonheid die in 't azuur groeit Glooiend landschap met verkenning…

als klein kind een dreumes verdwaald in taal luisterend blind de zee niet meer als de zee niet meer in het oor waarom gaat dit door muziek in je gelaat niet de zee als meer er staat ruis in je ogen schuim op de regels slapende egels vogels drogen ogen waarom staat het veld leeg in koude lucht ik maak het vol daarom…

Je was mijn kleine jongen, lief en zacht, jouw oogjes straalden praal en pracht Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen, jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen Tot op een zekere dag dat je mij verliet, ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen, je nog 1 enkele…

Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren. Al de beezmen zijn te veel om de grond te keren.…

de zon we varen nu heel snel vijf knopen wel trotseren hoge baren we zeilen nu al uren en het blijft maar duren met het ontwijken van alle gevaren de bemanning klaagt en de kapitein vraagt: wat hoop je daar te vinden en ik zei: daar… in de verte zie je de horizon en elke avond zakt de gouden zon in die grote blauwe zee…

Ik ben het konijn van Jasmijn, zij komt haar hart bij mij luchten, ik hoor haar verzuchten: “Het hart van mijn Va klopt hard voor Lentijn maar ik zie Lentijn niet zo zitten, ze zit altijd op Va te vitten.” Ze zit in het gras en plukt aan mijn jas, hoe bijzonder kan liefde zijn, Jasmijn is anti-va-lentijn. Uit: "Granaatjes met een…

Voor mijn lieve kind. Dit gedicht is speciaal voor jou! Jij bent het dierbaarste in mijn leven Het mooiste cadeau wat me ooit is gegeven Jij maakt me vrolijk en heel blij Ik ben jou mama en jij hoort bij mij Je mama is degene die het meest van je houdt Voor mij ben jij niet zomaar een kind, Maar mijn kind van goud.…

Ik ruik het zout Van de zee, Zie het duingras Dat moeiteloos Meebuigt in de wind - En even, Heel even maar, Voel ik me weer Een veilig kind…

Hoe zal het blonde kindje zijn met neusje fijn en oortjes fijn en zachte haartjes als satijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met oogjes blauw als morgendauw En rode lipjes als karmijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met lidjes rond, en lachgezond en lonkend lachend zonder grijn?…

Over de zee hangt matelijk te tampen een zoele en droeve klokke door de mist. De dag is zonder klaarte en zonder lampe. Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist. Een stemme galmt, en ieder loopt verloren. Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn die naast me dragen door te dichte smoren lijk al te volle teilen melk hun pijn.…

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…

Zachte golven kwamen naar de kant gerold water sprak zacht, fluisterend hier- en daar een huppelend kind wat hard kwam aangehold. 'K liep verder, met de vloedlijn mee soms bukkend voor een schelp het water dreef steeds verder terug ''t werd eb, vanzelf.…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar…

uit water voortgekomen vocht zij zich eeuwen vrij bedacht het vaartuig dreef af op golven spelend kind zich ver gewaagd in onderstroom 't laatste ademhalen het kraambed werd tot deinend graf gegeven heeft de zee en ook genomen uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks)…

- Kind, gij mint uw vader zeer, O, in storm en regen Lacht hem, bij het scheepsbestuur, Ook gewis van ver het uur Der tehuiskomst tegen. - Maar, sprak 't kind, zo hij op zee Eenmaal moest verdrinken, Ach, dan zou het speelgoed al, Dat hij medebrengen zal, In het water zinken! Zwarte nacht, en storm op zee!…

Kinderen van een mindere God. Hun aangezichten zijn geschonden. Met het water van de zee wassen zij hun open wonden. Dood zijn zij naar het woord. Hun stem wordt niet meer gehoord. Kinderen van een mindere God. Zij mogen er niet in geloven. Met de monden van beneden wordt tegen hen gelogen.…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

over 'n kind.…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

Als een veertje, zo licht Als een bloemblaadje, zo fijn Zweef ik op de wolken En wil ik voor altijd bij je zijn Ga met me mee Gedragen door de wind Samen vliegen boven de zee Genietend als een kind…

luister mijn kind je ogen zijn te mooi glanzende sterren boven een demonische zee alleen de gouden zon kan deze zee verdragen tot de dagen zullen dagen troost zich mijn ziel met jou die mij met God en mens verbindt komt kinderen, komt, en luister naar 't geluid van vogels de raaf - de mus - de merel - hoe verschillend dat…

Vlugge voetjes stuwen als een vissenstaart het kind nu in volle vaart naar open zee. Vaarwel mijn kind, Neptunus neemt je mee.…

het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos, zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg voor onze voeten ontblootte de zee dit kind in haar spiegel legde zij het neer en even hielden wij onze pas -en onze adem in…

ze houdt haar hand onder haar gedachten ze steunt op de vogels en leunt op de zee haar oren laat zij hangen naar het wisselen van seizoenen haar haren naar de stem van de wind zij is de vrouw zij is het kind…

Onvergankelijke liefde van ouders voor hun kind onvoorwaardelijk en waar Maar onwetend is het lot en blijdschap doet vergeten wat de afspraak was Zwarte zeilen, donderwolken huilen om de dood van onze zoon Wat is mijn leven nu nog waard?…