Alle inzendingen over Kinderen OR Jeugd

wat is leven precies Wat brengt ons leven Dat is ook een schitterend gegeven nu deze tijden blijf ik glijden op de gedachten van mijn jeugd wat had ik het als kind toch mooi precies die plooi dat komt nooit meer terug daarom ....dit gedicht Nu vlug…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

er is een stukje horizon langzaam verdwenen dat deel uitmaakte van mijn jeugd en leven nog zijn er muren dak en schuren buren waren al gegaan welig onkruid bleef hoog op de paden staan het familiehuis van meerdere generaties bewoond met werk en deugd het spelen van de kinderen in een toch zorgeloze jeugd die horizon van vele…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

er dwarrelt bloesem in je ogen voorbij het blauw en groen in rood en wit buigen de takken door de rijpe oogst van toen in vlagen wind proef ik de kersen en wil het kind wel uit je persen laat het toch vrij in zonnestralen, ze kan nog steeds haar jeugd inhalen een generatiefeest maakt blij want zie ze eens ravotten jouw kind…

Zoek de zonkant kind, speel daar waar het licht je raken kan. Je werd verwacht en word geliefd, gedragen in de warmte van je jeugd. Zoek de maankant kind, en laten we samen dansen in de fonkeling, daar die nooit ophoudt te bestaan.…

deel de lucht met me mijn kind en de wolken en de toppen van de bomen want gisteren zomaar door een paar woorden liet je mij de zomer zien je weet dat ik voor jou zou willen sterven mijn kind jij, die de zon voor me reikt door de hoge vensters van je jeugd gaf mij met je wondermooie ogen jouw wereld jij, mijn kind zei :…

terwijl het kind de woorden spuugt die ik steeds lijk te wegen en de jeugd in mij de glans verliest door levensdoffe vegen recht ik mijn rug en adem in verwarm mij aan haar ogen pak ik haar hand en vlucht haar na ver weg van mededogen…

Als meisje had ik stoerder willen zijn Men perste mij van kind af in een hokje Ik kreeg veel poppen, liep steeds in een rokje Moest op ballet – mijn jeugd was geen festijn Die tuttigheid moet eindelijk eens stoppen Op voetbal leer ik nu dus loeihard schoppen!…

ik streek zacht langs je wang waar vergeten gedachten nog warm kleurden van lang geleden toen kleine blosjes uit het niets met onverwachte felheid je huid tekenden je leek beduusd door het ongewild gebeuren keek verlegen maar je lach hield de veranderingen toch niet tegen een charmante knuffel en een draai met lieve zwaai de…

als ik in je ogen kijk gaan de werelden van vroeger weer open in alle geheimzinnigheid waar getoverd en gedanst werd in plezier beleven met elkaar op muziek die lachte met hart en groot gebaar toch trilde de snaar in oeverloos verdriet van de verdwaalde die bang en in de war ontroostbaar om zijn moeder riep jij hebt mij altijd…

kleine woordjes dansen in de ruimte hun verlokkend lied kom zing met mij met deze melodie hoor je er echt bij ja hier waar iedereen ook steeds zijn eigen pleziertjes heeft in warm lachen en huilen en de wereld buiten voor even wordt vergeten want niemand heeft een echte naam zij komen overal vandaan hebben de wereld rondgezworven…

Het is het liefst portret aan onze wanden, dit kind in diepe schoot of wijde handen, met reeds die donkre blik van vreemd wantrouwen.…

hij lacht naar de wereld trekt zijn eigen plan het jeugdig onbevangen is niet lang aan hem blijven hangen hij kent blikken gebaren en gezichten als een open boek gevatheid en sturen zijn voor hem een voortborduren op zijn idee iedereen gaat gemakkelijk en in vol vertrouwen mee toch komt de dubbele bodem steeds meer in…

er zwemt een orka rondjes in zijn woelig bad het water spat druppels op de tegelvloer her en der zijn moeder wil het niet geloven haar vermogen is verdwenen met de jaren is de associatie blijven hangen ergens aan de bron van haar ontstaan ze heeft haar zoontje wél gered, aan één arm uit het water, in de handdoek…

Veel liever was ik kind gebleven sprankelend als een vleugje kwik Genoot ik van kommerloze dagen want jij was jij en ik was gewoon ik Altijd kapot leken onze ruwe knieën In onze haren bengelde vaak wat gras of hooi De zomers leken eindeloos, heel zonnig Ons avontuurlijk leven was gezapig maar zo mooi We knoeiden dagelijks schromelijk met…

Iedere jeugd is anders Elk mens is verschillend de één is moedig de ander heel welwillend generaties en culturen verschillen van elkaar de één z'n jeugd is leuk die van de ander juist heel naar.…

Een schoen met een wortel en wat stro er in Staat in m'n geheugen gegrift Dat is mijn jeugdgetuigschrift Kom op Sint, maak me WEER kind…

Van het kerstkind die vanuit de kerstboom naar beneden daalde daarover verhaalde zij of zoiets in ieder geval want de kerstman die bestond niet alleen Sinterklaas maar die was al lang geleden geweest de cadeaus die waren van hem of zoiets, het was in ieder geval feest.…

De peuter houdt het lang niet altijd droog, Zijn moeder zit met luiers nog te knoeien, Haar moederborst weet hij niet te ontgroeien, Maar wel houdt hij een voetbal tweemaal hoog. Dus tekent hij bij Barça een contact, De reden dat bij mij de broek afzakt.…

Om ons voor opvoedfouten te behoeden, Te zorgen dat de boel niet wordt verknald En redden wat er nog te redden valt, Komt er een cursus ‘Hoe je op moet voeden’. Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring - Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…

Pianist wil hij worden je ziet 't aan z'n loop Je hoort 't aan het aanraken van witte en zwarte toetsen De vleugel verbergt z'n iele gestalte de kruk nog te hoog voetjes nog net niet ....op aarde.…

zodra de regen stopt en het vlokje begint Adem ik, ben ik weer kind…

Veel gure regendagen bij de boeken in studie doorgebracht; veel winternachten bij wijn en vrienden lachend doorgewaakt. En in de zomer verre wandeltochten en dromen in het gras, veel grote plannen, nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien, gezoen en nu en dan een vleugje liefde, een wenk, een oogopslag, een stout begeren als blauwe…

De wakker-waakse haan, De dichtervlucht der zwaan, De zwerfse jager: reiger, De strijdbaar-sterke tijger, En het deemoedig schaap, Hen samen leidt de knaap Eendrachtig aan één band Door 't rein en eigen land Vol jonge bloesemsneeuw, Als in de gouden eeuw. Hij mijmert, zingt en speelt, Weidend zijn zinnebeeld; Zij kennen aan die toon…

Ik deelde met Elisa bed and breakfast-kosten, Toen wij in dolle pret Nog door het leven hosten.…

Een handvol bedrieglijke vreugd, Met een ijdel hart genoten, In de kring der uren besloten - Is dat wel een zalige jeugd?…