Alle inzendingen over Kinderen OR Mindere OR God

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Toen ik een kind was sprak ik als een kind dacht ik als een kind voelde ik als een kind Al maar meer volwassen maar helaas al maar minder spontane verwondering onbevangen ontvangenis hoopvolle verwachtingen Talrijke ervaringen rijker maar vele illusies armer mis ik steeds meer dat blije jonge kind…

Een stukje bestaan, maar van een weg naar wat we God noemen?…

de stenen tafel is niet meer, erosie heeft de tekens weggepoetst een god is iemand die zichzelf doceert de mens, hij weegt niet meer of minder dan zijn uitgekauwde ik dan strootjes met zijn nageslacht, dat diepgevroren wacht en wacht…

Dat kind is in Gods ogen volmaakt, gehandicapt ben je pas dan, als Gods liefde je hart niet meer raakt.…

Slechts een handjevol woorden kan ik je geven Verhullend dat ik nog minder ben Lees mijn woorden en zie Ik ben het niet meer Pak mijn woorden Meer zal ik niet zijn Gebruik mijn woorden Aan mij heb je niets…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…

Geloof me, geloven is en blijft geloven Dus elk geloof is er een met waarde Er staat niemand ergens lager of ergens boven Want staan we niet met z’n allen gewoon met beide benen, op een door één GOD geschapen AARDE…

Dromen zou ik kunnen verliezen aan het geluk van slapeloos verlangen naar jouw lach die alleen echt is wanneer je naar mijn ongeluk kijkt.…

die zij verleidde haar ogen vol van lust Toch is ze minder vrouw Haar borsten vol en stevig geschapen om te strelen haar lippen rood en fier als om je hart te stelen Het doet mij pijn te weten dat ik haar nooit bemin want... al is ze minder vrouw zij is zoveel meermin…

Het gaat dus om het hefboomprincipe men neme een stok en slaat een hond vervolgens begint het heelal te trillen zoekt evenwicht en houdt zich staande En Archimedes ligt in bad en slaapt droomt over het drijven van gewicht zodra benoemd zich ontspannen laat de zon wacht en de ster van Betelgeuze…

Wat leidt de mens nog in de goede richting? Het laatste postkantoor is bijna dicht Het Coca Cola-rood verdwijnt uit zicht En op de Nachtwacht schijnt nu LED-verlichting Maar één ding geeft ons moed en recht de rug De gulden komt weer bijna bij ons terug…

Ik hoorde tot die stomme stoet van dwazen, die mateloze maffe minderheid. Maar dat hoort allemaal tot het verleden. Want mijn besluit staat vast: ik minder heden!…

Het gat in de begroting moet gedicht En om wat minder uit te hoeven geven Zijn fusies dus een onontkoombaar streven Althans, als het aan burgemeesters ligt Maar stiekem hebben die gewoon gedacht: Een grotere gemeente = meer macht…

Wat minder leed in grijze woningen en minder kanker, dood en tegenspoed en minder tranenvloed en coûte que coûte Wat minder bevingen in Groningen Maar bovenal wil ik in eigen huis Aanzienlijk minder Wilders op de buis…

“Minder minder minder” Een pijnlijke stilte in mijn woedende hart Dans met de moslim en zing met de Roemeen Praat met de Antilliaan en toast met de Chinees “Meer meer meer” Een zachte stilte in een gelukkig en verdraagzaam hart…

Je ogen hoeven niet zo Hard te staan, ontspan Die harde lijnen om Je kaken - een knikje Is genoeg, een hand is Snel gegeven - meer hoeft niet; 't Is goed zo als je 't doet, zo, Neem de ruimte voor jezelf Die je nodig hebt, en laat hen De ruimte om in te leven, Tot dat het leven je kust - Laat je meevoeren door de Ragfijne pianomuziek…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me!…

Zonder toevallige goden. Zonder opgestane heer. Levens hebben zin om spontaan te leven. Dichters in zinnige gedichten schrijven. Daar geloven dichters heilig in. Geloven in bedoelingen. Zonder minder. Zonder meer.…

de wind woei het niet weg de golven spoelden het niet mee het zand bedolf het niet de meeuwen konden het niet overstemmen integendeel alles leek het te willen aanzwellen zodat ik bleef, bleef zwelgen in de herinnering van mijn hoofd op je schouder, hoe dat leek te verdwijnen in jouw lijf en luchtig zwevend, één wolk werd en dan nog minder…

Steeds meer heb ik minder behoefte aan anderen Steeds meer heb ik minder nodig van wat er is Steeds méér kom ik dichterbij mij zelf Steeds meer laat ik me minder leiden door anderen Steeds meer ga ik mijn eigen weg verder weg ......…

als stilstaand water van een meer wisselend als het weer van inktzwart tot helderblauw van spiegelglad water tot plooibare rimpelingen kleverig warm stroperig bijna flikflooierig snijdend scherp koud bewust van de diepte onder je als koele zijde zo nu en dan waar je overheen glijdt door land omringd meer niet minder…

er was eens een man in zwinderen die wilde dolgraag tien kinderen maar vrouwtje marie wilde er maar drie hij moest toen drastisch gaan minderen…

---zo bepalend Tot-en-met vandaag de dag 't Vizier op scherp Kijken en turen Schieten----en--- ----Geraakt 't Is en blijft een hard gelag ---en eeuwige strijd Mijn vriendin die lacht 'k Hou nog van haar Ruim 15 jaar verder Mijn verdriet Mijn strijd Met minder macht!…

De jongens hebben veel geluk gehad, maar het kan ook uw kind zijn die de volgende is van het idioot rijdende verkeer in al deze straatjes.…

Verlangens smelten in de doofpot uit hun eigen diepten van een verloren echolood en als die houvast nog te vinden is wordt dat minder toegankelijk voor mij en blijft het leven achter dat ik eerder op de vloedlijn vond.…

traag zichtbaar een bewegende contour dat zich voorover buigt een rilling zonder koorts puntje van de tong die langs over de treden van de ruggengraat via het dal van de heupen naar de diepten van de bron odyssee van de hersenen verleiding tokkelt de snaren van een dwanggedachte verbeelding dat het jouw vingers zijn, minder…

als praten spreken wordt kijken in omzien verandert horen het luisteren verstaat komt stilte stapvoets binnen een zacht handbereik…