Alle inzendingen over Kinderen OR Verdwaald

Waar is het kind dat je ooit zong nu het in vreemd motief verdwaald geen tonen meer kan vangen In lijdzaam terugverlangen zing je ’t nog gouden regels toe van een onzuiver plagiaat Het kind ligt uitgespuugd op straat waar de coupletten sterven nu bruggen afgebroken zijn Maar met een eindeloos refrein verhaalt het nog in schril contrast…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

een klein gehucht gehuld in sneeuw dat lijkt verdwaald in deze eeuw als in die glanzend glazen bol die jarenlang zo boordevol en troostrijk op de schoorsteen stond en ieder kind zó prachtig vond... een mooi stukje verleden tijd dat langzaam door de vingers glijdt…

Verslagen sta ik aan de kant aan de zijlijn voel me machteloos wat ben ik in deze wereld waar mensen elkaar naar 't leven staan is dit de mijne waar men kinderen neer maait, vliegtuigen uit de lucht schiet het licht niet in de ander z'n ogen wordt gegund ben ik verdwaald…

zegt dat het wit is licht en donker donkerlicht donderlicht wild donker gespleten ogen zien regenbogen wit in zwart duisternis is wit wit duisternis vraagt vergiffenis aan het verdwaalde kind koud vragend om warm licht gewoon warm.…

blauwe bergen de nacht zit dicht op de huid het kind zoekt naar adem…

Hoe was ik Ooit geworden Die mens die Ik nu ben, Zo vaak al Verdwaald in het Labyrint van mijn jeugd Pleeghuis uit, pleeghuis In van hen die Over mij wilden voogden, Kind zonder ijkpunt, Kind zonder anker - Toch heb ik mijn Eigen koers gevolgd, En iedere keer de Uitgang gevonden Die onvindbaar leek - Het toneel werd…

Langzaam verdwijn je uit je lijf In vage reizen door het verleden beleef je angsten opnieuw Op de wand tegenover je bed zie jij taferelen die voor ons verborgen blijven We zoeken je in een enkel woord dat je af en toe ontglipt En vinden je als een in de tijd verdwaald kind terug…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'.…

Met verbazing kijkend naar de wereld Als een vreemde in mijn hoofd Een nieuwgeborene Alle kennis verdwenen Staar met afgrijzen Naar een bodemloze put Hoe ben ik hier verzeild Wat doe ik hier? Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

weet je nog..die ene keer? we liepen samen in de wolken en aten broodjes in de zon ik weet nog heel goed wat je zei hoe je keek en straalde, want dat was toen voor mij totdat je wegging op een dag je zonder woorden, zonder lach mijn laatste hoop verslond doch in mijn treurigheid daarna toen ik mezelf vermande op weg naar niets dan werkelijkheid…

Onze liefde is verdwaald en is eenzaam in haar lot Klop ik aan bij vele deuren is mijn liefde zelden thuis Zit mijn hoofd met vele vragen is mijn hart vervuld met pijn Kan mijn liefde niet bereiken zelfs niet zwijgend in de nacht Is hij alleen in zijn verleden houdt zijn kennis jaren vast Heeft zijn dromen ooit verloren gebroken goden…

hun bloemen in extreme kleuren bloeien in het korte moment van bestaan jij hebt ze laten gaan zonder plukken omdat hun geuren licht lijken te geven in een duisternis die niet is van dit leven ooit heb jij je vingers gebrand aan deze fictieve macht die jou kracht en richting zou geven zonder klappertanden en beven maar je verdwaalde…

Oud jaar De laatste dag Van het jaar 2021 Ik ben Alleen En verdwaald De weg Kwijt Maar Laat me Laat me vrij Vrij om Mijn eigen Weg te vinden…

Het schrijven van een vers eist Gründlichkeit. ‘k Wou over alle ins en outs beschikken door op het net op elke link te klikken en daardoor kwam ik op Geert Wilder’s site. Kijk, dát vind ik van internet nou slecht: ik klik op links maar kom bij rechts terecht. ... Nieuwsfeit: Uw dichter struinde het internet af, naarstig op zoek naar…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan! `Wees niet bang`, zeg ik ik heb het hen net verteld Dat u bij ons logeren komt Ik…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…

of de WC die langdurig is bezet niet de rijen voor de kassa noch de jeugd die ongeordend hangt niet de stugge vissers langs het water of de jonge hond die angstig jankt zelfs niet de timmerman laat op de avond noch de beelden van het Journaal evenmin de nieuwe coach Betaald Voetbal of De Gelderlander waarvan ik baal: 't is de lach verdwaald…

Is het allemaal niet zo zwart dat ze dreigt verloren te gaan haar hoofd nu totaal verward vage nevel is waarin ze drijft breekt haar in duizend stukken waardoor haar hart verstijft moeizaam sleept ze zichzelf voort draait rond in cirkels hulpgeroep in de kiem gesmoord…

Ik keek in de diepte, Verdwaalde erin. Hapte naar adem, En kwam niet meer terug. Alles vervaagde, Ik dacht nergens meer aan. Alleen hoe heerlijk het voelde, Om zo de weg kwijt te zijn. Ik voelde de zoete dingen, Verdriet kende ik niet meer. Ik had toen moeten weten, Dat dit alles maar schijn was……

Waar is toch de lach gebleven die met de zon ten onder ging weende met het opkomen van de maan en fluisterde tussen rotte bla'dren van de laatste novemberdag verdwenen van een verlaten gezicht voorbij starend aan de wereld schreeuwend naar de sterren in het strakke donker gericht oh mens gij die 'm vind in verloren landen schenk…

verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang kunst gekweld in kruising van esthetica missend de elementen van zijn kunnen in scherpe scheiding van zijn schepping er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid je schreef…

Bonjour, I want to met u allen sprechen about deux langues. Wenn das al beter is dann mussen four, mais merde, hier gaat ’t mis, ich ne know plus what I genau wou zeggen. Je suis, in different Sprachen welbespraakt par ça de draad completely kwijtgeraakt. ------------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: Wie tweetalig door…

kruipend meter voor meter in deze dreigend donkere grot. In paniek schreeuw ik "mijn god ik ga aan mezelf kapot".…

Je reikt me je hand ik zie je gezicht, maar met ogen betraand tast ik mis, keer op keer Wanhopig zoekend naar jouw overkant raak ik in vertwijfeling, maar nergens zie ik meer een brug Mijn schrijden vruchteloos mijn stappen tellend, geef ik toe: tot hier ben ik verdwaald en keer ik zonder jou terug…

Dom driest duifje dat al dagen dwaalt door drentse dreven in diezige nevel en duister gezang, langs dromen niet af te dwingen, waarmee de doem niet is te verdrijven, die als een dief in het dalende duister, post bij het braakliggend hart dat dorst als een dier na dorre dagen Ik maak vandaag voor jou en mijzelf, nog aarzelend,…

Verdwaald in een onbekende ruimte Overal gevoel van angst Niet weten hoe je eruit kan komen Niet weten óf er een manier is om er ongedeerd uit te komen Niet weten óf je er levend uit kan komen Er kan van alles gebeuren Er zijn gangen met rook Ruimtes met water Kamers met valkuilen Zichtbare afscheidingen Ook ónzichtbare muren.. .. begrenzingen…

Waarom loop je mee in de stoet? Waarom laat je je meevoeren door de wind als een pasgevallen herfstblad? Bedolven in de grote zee, geen identiteit, onzichtbaar Blinde aanname, het doel missen Geen eigen benen om op te steunen De paden zo smal, bestemming in de mist Jaren verstrijken, stoffig de boeken Levenslang, de sleutel verloren Datjy(…

sinds ik je ken helemaal aan het zweven Ik raak de grond al nauwelijks aan Jij weet een boost te geven in mijn leven Ik laat me bij jou met gemak helemaal gaan Niks lijkt er toe te doen, zolang jij maar bij me bent Niemand anders die het bij jou haalt Met jou beleef ik altijd een heel fijn moment Ik ben verrukt dat ik met jou in de liefde ben verdwaald…