Alle inzendingen over Klankkleur

geuren Oorspronkelijke spraak van halve garen De slachters die hun eigen koeien keuren Rooms-katholieke boeren protestanten De ene kerk stond hier, de andere daar In spot verdoemd, veroordeeld tot elkaar Tot in der eeuwigheid verdeeld in kampen Spoorloos de eigen geur in tijdcapsule Betoverd door de chic en elegance Odeur en klankkleur…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…

binnen komen bescheiden en onopgemerkt toch straalde ze onderhuids zoals de spieren trillen van een paard wachtend op het startsein ik zie haar nog zitten aan de overkant van de tafel herinner me haar chemisier met witte en blauwe biesjes welsprekend sober en elegant ik zag haar lieve sprankelende glimlach ik hoorde haar praten de klankkleur…

Het is eenvoudig als wandelen langs de vloedlijn elkaar wijzend op wat daar ligt en verder nog kan niet goed verstaan wat je zegt mezelf verliezend in de klankkleur van je stem, de sombere oogopslag uit je smaragdgroene ogen.…

Wonderlijk leven vol klankkleur waarin hun muziek ook nog eens voortdurend is doordrenkt van emotionaliteit en hoog activiteitenniveau die ieder van ons kan horen in de ochtend bij verschillende gelegenheden.…

Een magische wereld vol klankkleur waarin hun muziek ook nog eens voortdurend is doordrenkt van emotionaliteit en een hoog activiteitenniveau die ieder van ons al goed kan horen in de morgen op verschillende vlakken.…

haar hierin evenaren zou ik hoor hoe ze regen laat druppelen en beleef met haar de heerlijkste nachten ze laat kinderen blij huppelen ontlok aan mij de meest romantische gedachten ze ontsluit ons hart neemt al haar sleutels mee ze heeft allen een nummer gegeven echt het zijn te veel om op te noemen soms is hij gevormd in F of in een G de klankkleuren…

Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht, want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht. Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno.…

, Als het tij zich keert om door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen gaat in een ritmische wetmatigheid de juiste richting van de passie lijken daarin de stappen onbestemd, daarin dansen we de tango’s van verlatenheid verlangen daagt z'n klankkleur…

Mijn hart klopt voor jou in de maat van haar tranen unieke klankkleur Jouw elixer stroomt in een bad van helder water gevuld met heel heerlijke bloemzoete en warme geuren Laat je meevoeren door golven die omhoogstuwend tegen mij breken tot wanneer zij buiten de oevers treedt, enkel en alleen voor jou.…

Een gedicht verlicht een spel van klank dat vraagt om een stapje zijwaarts, op bezoek bij de tweede muze met haar akkoorden uit allerlei oorden, ieder met zijn klankkleur dat vraagt om een stapje zijwaarts, op bezoek bij een moderne muze: wij schilderen dartele najaden, jade getint, of de laatbloei van een linde.…

Heel veel pracht van melodieën in verscheidenheid verenigd van waar elk een bijzondere unieke harmonie, klankkleur ritme en toonhoogte had waarbij de beleving heel puur en intensief werd ervaren Ondanks alles werd stilte ook vaak koning zodat sommige soorten beetje bij beetje verdwenen.…

En, wakker geschud, een steen in stilstaand water, een schorre oerschreeuw in de nacht, geschuifel van voetstappen in het trappenhuis, de troostende klankkleur van woorden, heel zacht uitgesproken, maar botsend met de drieste kracht en het massieve geluid van een lange dreunenend marcherende, zwaar gelaarsde massa, die je intens naar vredige…

Mijn wezen draaide om de lengte-as van wat een mens kan dragen bij zijn leven; ik ben nu iemand anders dan ik vroeger was: een dichter, met het woord verweven, een ziener, soms, die het gekerkerd woord bevrijdt maar zelf niet weet waarvoor hij naamloos lijdt, die niet weet waar hij dit verkrampen aan verdient maar zich toch van de klankkleur…