Alle inzendingen over Koetsen

Zwarte koetsen wachten de koetsier het was wel even wennen hij hoefde niet te mennen we verdragen hier in eerbied de lucht van dampende paarden met ingehouden draf droegen ze de opgebaarde die ooit de teugels gaf tijdens zijn ziekte gepaard met pijn wist de koetsier één ding zeker dat er ook paarden in de hemel zijn…

de winter was nog niet voorbij of we zaten al weer in de lente tijd om mijn imago op te poetsen gelijk de vogels en de koetsen in wat heet de poetsmaand mei breekbaar maar wel met glans greep ik de eerste beste kans om het publiekelijk te testen in scherven en gruzelementen lig ik nu blinkend in de nesten…

Oogstrelend pracht steigert moeiteloos tegen zwaartekracht elegante stappen zwetende spieren door `t Friese land Fries trots trekt sporen gans ons land ziet gouden koetsen trekken oogstrelend zwart verblindend glimmen Koning van `t Friese land.…

Blinde paarden draven erheen, met koetsen maar zonder koetsiers. Het is het geheim van de hemel. Zo hoog komen de mussen niet, waar de zwaluwen buitelen, tuimelen door de geweldige ruimte. --------------------- uit: 'Omwegen', 2001.…

De houten koetsen werden dozen van metaal - de zanderige weg weldra geasfalteerd – Een alternatieve weg, provinciaal, wordt nu hevig bediscussieerd.…

Koetsen, paarden, duiven. Lanen van wuivende platanen. De gele waaier van de zon. Sevilla! Het park van Maria Luisa zindert levendig onder de reflectie van de gouden toren. Talloze terrassen vol rode parasollen, ademen aroma´s van tapas, lichte wijnen en vertier. Orkestrivier!…

Zwart glanzende koetsen paardenhoefgetrappel echoot vergevingsgezind op verbaasde klinkers pagekopjes mannenbaarden vrouwen baren kinderen meisjes wiegen poppen zij hebben geen gezicht die eigen wereld draait om hun stukje leven voortbewegend bij stilstaan in de tijd zij blijven op het tuinpad en klitten bij elkaar een dorppsjeugd…

Hierbij solliciteer ik als lakei Het lijkt me heerlijk om voor u te buigen En héél de Koninginnedag te juichen Echt Majesteit, dit is dé baan voor mij Ik kan ook heel hard rennen achter koetsen Maar zilver, nee.…

Koetsen, een olifant met spiegels, zwanen met enorme vleugels – met een stuur in het midden. Er was een wit paard en een zwart paard, maar het enige wat ik werkelijk wilde was er niet: een vliegtuig waar je niet uit kon vallen, dat na twee rondjes zich van de molen losmaakte en boven het dorp rondvloog, en dan de wolken in dook.…

Ze trekken loodzware koetsen voort. Dat zijn de superharde feiten, die niemand heeft verzonnen. Toen vlooientheaters nog bestonden, ging het met de vlooienstand nog goed. Vlooiendirecteuren gaven ze te eten, met hun eigen mensenbloed! Mensen achten zichzelf machtig. Vlooien noemen ze ongedierte. Verdelgen vinden ze fijn.…

eeuwige spiraal afglijden ingekapseld in de slotvaste tijdscapsule Slechts bittere weerspiegelingen zouden resten en de nasleep van uitstervende tremolo’s, met in elke oogknippering de vergankelijkheid van een klaproos Obligaat toekijken op afscheid en verscheiden, rijkdom die als armoede wordt afgevoerd in van doodsgeur doortrokken gouden koetsen…

nu is mijn leven te geef ik open stallen en hallen van mijn eigen kasteel kom maar publiek vergaap je aan zwaarden koetsen, ridders en paarden droom in het bed waar we vrijden en sliepen voel aan de muren de aanval van toen het bloed in de groeven de sporen van hoeven kijk naar de brug de stinkende grachten denk even terug hoe…

Ga nog lang niet heen, dierbare kornuit, laat me jouw Italiaanse schoenen poetsen, drink met mij een stokoude whisky, stuit de brave lieden nogmaals tegen hun borsten en maak van ieder zinloos geloof gehakt, van modder goud, zoals Baudelaire leerde, span de renpaarden voor de gouden koetsen en laat heel Nederland naar jou dorsten, zoals…

Zij volgt zijn handen langs de gele toetsen, - De thema's keren telkens weer terug - En ziet door 't zijraam de oprijlaan, de brug, De wandelaars, de miniature koetsen.…

De koetsen denderen nog steeds langs de plek waar ooit haar gammele huis heeft gestaan. Pianoklanken...…

Gij bestemt ons zingen, snuiven, vloeken, Onze houding, kleding en frisuur, Geeft ons honden, paarden, koetsen, boeken, Maar - helaas! - ook menig zotte kuur. Oefen vrij voortaan uw alvermogen, Fop vrij elk, die roem op dwaasheid draagt, Laat slechts mij, uw guichelspel onttogen, Gaan en handlen zoo als 't mij behaagt.…

Terwijl de jachthoorns echoënd schallen bestijgen eredames bevallig de koetsen. De heren gebieden gestreng de vazallen de stijgbeugels grondig en glimmend te poetsen. Groot-Heraut Hadelin Gobert d’Aspremont opent sierlijk de stijftrottende wandeling. Onderwijl beschrijft Gravin de Woelmont hem bezwerend haar face-liftende behandeling.…