Alle inzendingen over Korenhalmen

Tussen de korenhalmen Rijpend in de zonnestralen Zie ik je verliefde ogen De tijd staat ineens stil Liefde heeft geen tijd Je huid glanzend in de zon Geeft mij een heerlijk gevoel Verliefd tussen de korenhalmen Warm je mij met een kus Nu even niets..alleen elkaar Liggend tussen de korenhalmen In strelingen passie bloeiend Je hier zó…

Roerloos bij zoveel schoonheid een droom gelijk staat de wereld even stil De wuivende korenhalmen ragfijn gepenseeld lijken mij dichterbij te wenken De vogels nog niet uitgespeeld stijgen in de strakblauwe lucht De roodgouden gloed van de ondergaande zon straalt een bekoring uit die ik ademloos onderga…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

Zoals een korenbloem, groeiend tussen korenhalmen, de halmen gaven haar steun, zonder die steun, valt de korenbloem om. Waarom? … daarom. Naar het voorbeeld van de korenhalmen, die korenbloemen steunen.…

Langs de rand van het koren Waar korenbloemen en klaprozen staan Loopt een klein meisje met vlechten Bloemen plukkend tussen het graan Ze wil mama zo graag verrassen Met een prachtig veldboeket Er zitten zelfs margrieten bij Een korenhalm heeft alles vastgezet Mama staat haar al op te wachten En drukt haar stevig tegen zich aan Wat een…

En toch, hoe stovend zwelt de druif, Hoe schijnt zich loof en ooft te drenken In 't glanzen van zijn gastgeschenken: Een korenhalm, een witte duif.…

In Zeeland is het overduidelijk dat alleen het water bepaalt wat waar overeind blijft, eeuwenlang of anders slechts een zomer, het gras dat golft, de korenhalmen en de klaprozen. Eeuwigheden duren niet allemaal even lang, dat weet zelfs God.…

vermoedend op een doodgewone zaterdag verzamelt zich de gemeenschap dan scheidt haar woeste woede van mannen en vaders samen met de vrouwen de kinderen en hun moeders gruw gruwelt gruwelijk zo als dood en verderf zaaiend zinloos moordend de ss hen daarna het leven neemt als mannen met de zeis worden barbaars grimassend als waren het korenhalmen…

verlangen naar het meer op de gulden schaal schepen vol graan, dieper glanzend dan goud bij volle maan konden haar niet bekoren, met een stuurse blik en gebiedend woord smeet zij de lading één twee drie in Godsnaam overboord de zee verslond het graan, haar naakte bekkenbodem bolde boven de golven nog ziet men onder een donderhemel korenhalmen…

Aan de waterkant Tussen 't ranke riet Kwaakt de kikker ongeroerd Zijn hoogste lied De korenhalm, sierlijk en slank Vertelt de kruisbes en de braam Zachtjes fluisterend onze naam.…