Alle inzendingen over Kou OR Winter

Maak een eind aan het niezen, geef de kou aan de Friezen Maar laat het dooien in Drenthe Weg met de winter, Lang Leve de Lente!…

kristalbetovering witte ragfijne vleugels van winterfeeën zonder teugels verdwaalde vrij in het wintersprookje van de vorst een winter zonder kou de zomer zonder hitte mijn herfst zonder bladverlies en een lente met jou heimwee naar ijsbloemen…

Met een bewonderende zucht staar ik naar de winterse lucht die met een voorzichtige zonnestraal in mijn geliefde Park Frankendael een lach op mijn gezicht laat verschijnen waardoor de ijzige kou even lijkt te verdwijnen.…

Winter koudere nachten zonnige momenten, af en toe vangen wij dan het licht. De winter kan soms verraderlijk…. zijn. Landschappen zijn wit. Bedolven, onder de sneeuw. Voetstappen blijven zichtbaar. De vogels in het nauw, op zoek naar voedsel. Dit geeft hen geen vreugde. Ze moeten vliegen in de kou.…

Alleen, alleen laat mij met rust laat mij bevriezen Aan de winterse kust Ga weg, ga weg Laat mij alleen Laat mij nou maar Ga nou maar heen De kou, de kou Laat het vriezen Laat het mij doden Mijn leven verliezen Want alleen de sneeuw Is net zo koud van binnen Als ik ben wanneer ik een hartje wil winnen…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

herfst en winter woelt weg met lekker weer scherpe kou die voelt doordringt steeds meer is niet goed bedoeld het neemt geen keer het einde der tijden drukt me neer.…

Mijn dagen krimpen kou guurt de wereld maar die glimlach warmt koude botten tot een warme dag Onbezonnen jaren zijn verloren gelopen in een oogst reeds begonnen nog voor men sprietjes aan de einder zag de herfst dekt kou van de winter toe met zijn duizendvoudig donzen dekenpracht die de sterke wind ziedend zorgzaam knisperend knus…

’s Nachts groeit het ijs een dikke centimeter Het land wordt met het schaatsvirus besmet En ijzers glunderen, ontdaan van vet De kans op ‘it giet oan’ wordt per dag beter! En dan, gewoonlijk een paar dagen later Gaan sloten fieltig grijnzen: ijs wordt water…

In het hemelse blauw draagt de zon de dag naar het licht sneeuw trekt zich terug regen zorgt voor dooi en het landschap langzaam zichtbaar wordt weg is nu de winterse kou maar de witte winterstilte was sprookjesachtig mooi.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

Zij is zijn lente de regendruppel langs het raam van zijn ziel Zij is zijn zomer zacht en stralend in de kille kou van de eenzame nacht Zij is zijn herfst omstuimig als de wind door zijn donkere haar Zij is zijn winter schitterend in facetten van gebroken pegels diep in zijn gevoel…

Geen licht zonder duister geen zon zonder maan Geen muziek zonder noten geen komen zonder gaan Geen yin zonder yang geen leven zonder dood Geen begin zonder einde geen klein zonder groot Geen hart zonder liefde geen winter zonder kou Geen slot zonder sleutel geen mij zonder jou…

Nog is het geen winter Het loofbos heeft zijn herfstjas nog aan Zo aan het einde van de dag Tovert de natuur ons een fraai schouwspel voor De laagstaande zon, het glinsterend lover De mistige deken die over de landerijen hangt Dra zal de kou invallen Nu nog is het buiten aangenaam toeven…

de herfst is mooi en warm kleurt in tinten rood en zwamt hier en daar in stoelen een elfenbankje voor mijn lief ik zou zo graag de winter overslaan direct door naar de lente met dat onmetelijke groen in miljoenen nuances niemand in de kou laten staan…

je bloesemt in roodwit verwachten na zware nachten met vorsten aan de grond die kou heeft krachten ondermijnd toch was ik er altijd bij ook in die winter op zijn eind maar naast de zon warm ik met jou de lentebloemen laat het voorjaar bloeien voor samen naar een nieuwe tijd…

Ik wacht op de winter.…

het natuurijs kan kraken bloemen niet kunnen bloeien de ijzige kou heeft de prille beginselen van de geboorte van de lente met het einde van de winter samen doen vloeien onverstoorbaar zingen de vogels hun eigen melodie de natuur op zoek naar een nieuwe harmonie…

Stilstaan bij mijzelf in de winter, In kou, stilte en rust. Kracht terugvinden in de Lente, Opnieuw beginnen, nieuwe kansen ontspruiten. De zomer is van mij, Ik mag er zijn, als een zonnebloem, vol kleur en kracht.…

een zelfbewust gezicht de blonde haren uitgelicht door voorjaarszon een lach die lente straalt ondeugend in passeren haar lange benen veren in een galant onthaaste tred zij is wat komen gaat die kou en winter achterlaat al spelend met de zomer…

nog weef ik sneeuw door bloesems heen is klei te hard om lente te boetseren schilder ik in groen wat blauw om kou te laten passeren maar het ijs dat ik hak smelt te snel onder mijn handen het winters gezicht is samenvloeiend voor het voorjaar gezwicht…

nee nee, ik zag hun kopjes staan fier, rechtop, boven de nog winterse aarde van onschatbare waarde voor wie uitziet naar het voorjaar de winter van zich af wil schudden de lepel uit de stamppot wil halen niet langer wil balen van regen en kou oh voorjaar, milde eerste…

Nooit had ik een betere minnaar dan de zee niemand kan mij zo volledig omarmen ieder plekje strelen ondertussen mijn innerlijke helen zelfs in de winterse kou als ik alleen maar kijken kan laat ze mij in zachte of in woeste golven weten ik wacht op jou…

De winter is gisteren geworden en de kou is uit de lucht kleuren exploderen en grenzen vervagen de geur van honing en de smaak van rode wijn ik zoek naar woorden op weg naar jou in het licht van de prille zon ruist de wind en vertelt zijn verhaal…

Schrale winden, snerpende kou, oostenwind schuurt het vlakke land, rijping op koestige wilgen, glazige lagen op waterschap, landschap in sneeuwjacht, wazige contouren van huizen en kerken, in het vierde jaargetijde, van een echte winter in holland...…

Ik bijt kinderkopjes, het sap tussen mijn tanden vergeelt mijn oogopslag ze geven geen kik, langs de stoeprand veeg ik het speeksel glad, als gedachten aan mooie witte winters waar kou niet deert de restjes peuter ik -onordentelijk- uit mijn melancholie.…

voor de winter heeft de klok geluid de krokussen zijn uit paden waren al ontsloten door prille sneeuwklokjes uit groen in geel en wit ontloken nog dempen sneeuw en kou de allereerste lentekleuren maar onmiskenbaar staat nu tussen grauw het vroege voorjaars paars en blauw…

je herfst in roodgeel nazomert loom het groen werd jou door kou teveel glooit tapijt op moeder aarde beschermt de wortels die hun voedsel daar vergaarden kleurt de oogst van dit seizoen en met jouw vruchten zullen wij het deze winter moeten doen…