Alle inzendingen over Later OR Petra

Als ik later sterf en vertrek, naar die vreedzame rustige plek, krijg ik dan vleugels of de mooie taak, dat ik over alle dierbare levenden waak? Mag ik dan af en toe terug naar de aarde misschien, om het verdere verloop van een ieder te zien? Hoe het verder gaat zonder mij, zijn ze verdrietig of juist blij?…

Ik gaf aan jou mijn vreugd, mijn leed en mijn schemergouden dromenschat, opdat je later nog zal weten hoe ik je heb liefgehad.…

ik wil nog zoveel doen maar dat komt later ik moet eerst nog zoveel dat niet kan wachten dus maar weer later alles, het is zoveel is er genoeg tijd later nog even niet aan later denken eerst al het moeten nog dan weer komt later of.. is het nu al later…

mijn handen hebben ver gegrepen medespelers coryfeeën aangereikt vastgeklampt aan boerenwagens spruiten van bevroren akkers geplukt nog lees ik al die namen in het dode vel maar spoedig zullen ze van mij vervreemden de geur van ’t veen en smeulend hout…

Uitstel wordt afstel om reden dat onze animo verandert Later is geen verlengd heden maar een andere wereld…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

mijn woorden steken af ze vloeken bij nog maar een flard van een begin van morgen en halen nog niet eens de schaduw van een dag als ik ze vast wil leggen beter weet ik ze nog bij jou en mij dan neemt mijn glimlach ze wel zachtjes in beslag de toon zoekt wel naar stemming en ondersteunt dat ik je zo graag knuffelen mag…

Leren luisteren in streling van woorden, over toen nu en later.…

“Ik ben uw vriendje niet meer." "Nooit meer ?", weerklinkt een kinderstemmetje. "Nee, nooit meer." Het begint te waaien terwijl ik luister naar het vrolijk spel bij de buren. Daar geuren bloemen. Grenzen keren. Niemand dringt binnen. Naaldbomen, ooit zelf geplant, lopen langs de jaren, dag aan dag. Ik groet de vogels, wil even…

Later als ik groot ben Later als ik oud ben Later als ik de wereld heb veroverd Later ben ik sterker dan jij Later ben ik groter als jij Later ben ik de held van iedereen Later is een droom Later is een wens Later is een hoop voor iedereen Later wat gebeurt er als jij de wereld niet aan kan Later wat gebeurt er als ik de wereld niet…

Haar borsten prikkelen Haar mond, intens, verblijdt Haar 'gevarendriehoek' meestal in onmin met veel tegenzin Soms schampert haar schede en sombert tot later zijn later zijn Daar de leugen niet waar is; bezijden waarheid Puur naar eigen inzicht slechts wordt geprikkeld daarna ontwikkeld De kuil was gegraven jij, dom en onnozel…

De onschuld van het Spelende kind dat Geniet van zand en water, Zon en buitenlucht, Wordt bij het groter worden Vervangen door de ernst Van dit leven: zorgen voor Later, alles op zij voor later, Voor de toekomst die er Hoe dan ook geslaagd uit Moet zien - met het oude lijf En de oud geworden geest Als levend bewijs dat later…

Pissebedden trokken onze aandacht en bomen en vogels en wolken en taal: laat, later, laatst. Terwijl iedereen al lang weer aan het werk was, trokken wij ons terug in later. Verliefd keken we naar het verglijden van de tijd in de spiegel van elkaars ogen van lang geleden.…

Ik kom wat later naar je toe Ik moet hier nog wat doen Maar alles wat ik hier nog doe is hunkeren naar toen. Ik kom wat later naar je toe Mijn hart klopt nog wat door Ik vraag maar niet meer naar het hoe, waarom ik jou verloor.…

later wil Jeppe het allemaal weten hoe lief hij was, hoe stout wat hij wel en niet mocht eten wat was goed en wat was fout of hij vaak huilde en voor het eerst lachte of hij dronk met zijn hèle mond en of hij soms op kusjes wachtte al zat zijn luier onder de stront wie toch die leuke liedjes kende met wie hij speelde, kleuren kon wie hem…

Echo van stille zwijgzame dood liederlijk in dichte mist op het water een lied bezingt het geweten in grote nood na iedere zangnoot wordt het later twijfel of de ochtenddauw werkelijk is zo vroeg in de morgen nooit een prater muziek, stille liefde, geen man over boord hartstochtelijk verliefd, de echo gehoord.…

De eerste bloem die uitkwam, in mei daar bij de vlonder Weerspiegelde in de vijver, jouw werk, jouw wens, jouw wonder Het was jouw plek, ons paradijs, je kon al niet meer zonder En dan ineens, dan houdt dat op, de zon lijkt eeuwig onder... Maar toch, toen jij was weggegaan, toen bleef het zachtjes waaien En bleef de zon, en ook de maan, de lelieblaadjes…

Men zal dan zeggen, later: "Zo was zij, Petra Hermans, en, dat dacht ze." Zo leefde zij en wat bezielde haar in Godsnaam? Echter, het voornaamste was en is voor mij: het persoonlijk contact tussen mensen. Wat bleek, voor deze kleine grote ziel: al, wat tussen en met ons speelde... het was daarvoor, dat ik leefde, met jou!…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

Dat is het ook, dat is zo Petra, het is nu eenmaal zo: het ìs jou gegeven... en je hebt erover te waken, vanuit heel jouw elementen doe je dit eigenlijk al, zo lang zo lang zonder bang te zijn.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Je moet maar eens een pil, een flinke dosis van Petra innemen... hartstikke fataal, hartstikke door dat: veels te groot hart!…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Men neme afstand tot de fenomenen Je hoort de mensen, niet de dingen zingen Men neme zomaar uit de losse hand Een snapshot - en ziet later in close up Het ongeziene blikverruimend beeld Dat luider spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken…

Terwijl de minuscule miertjes zachtjes krioelend door de poreuze pudding van takjes en blaadjes kropen was er even ruimte even een moment van stilte die geen plaats kent op het kleurenpalet, of toch? Het is allemaal niet meer duidelijk ambivalentie neemt de overhand paniek slaat toe de vuurrode bank dreigt te verkleuren onder de omineuze…

De diepste liefde van Petra 546 schreeuwt, brult en snijdt met ogen, hart en ziel... opdat elk pogen tot verraad in stille traan verviel. Ik huil met de aarde mee en de mensen, dieren en planten, zij wenen gelijk ik. Mijn strijd voor een betere en mooiere wereld, kun je me dat kwalijk nemen?…